Draai vinden

Lekker gegeten bij Lukkien , een heel leuk restaurant aan de verlengde Hereweg vlakbij ons huis. Samen met mijn ouders genoten van het eten, lekker nog even buiten zitten en bijgepraat. Het eten smaakt me weer gelukkig.

Vanmorgen was de planning om uit te slapen, maar ik ben echt ontzettend vroeg wakker door de dexamethason. Vandaag heb ik nog gewoon het schema aangehouden zoals de afgelopen bestralingsweken, maar vanaf morgen wil ik het proberen af te bouwen. Ik ben vandaag wel al gestopt met de kytril en dat gaat goed, niet misselijk geworden.

Mijn conditie gaat ook wel aardig. Ben de stad in gewandeld met JW, vanaf de Herebrug en zelfs nog een eindje gefietst. Op de een of andere manier helpt het om bezig te zijn. Ik heb wel last van een ontzettend rood hoofd, maar dat kan ook van de tarceva in combinatie met bestraling komen bedacht ik me later. Ik heb niet het gevoel dat dat een goede combinatie is. Ook wordt mijn huid wat geïrriteerd op mijn hoofdhuid en heb ik wat pukkels op mijn voorhoofd. Zolang ik maar niet misselijk word vind ik het ' best ' .

Verder voel ik me vooral raar. Emotioneel leeg, ik ben eigenlijk heel verdrietig, maar ook heel erg opgelucht dat ik me weer wat beter voel en weer van alles kan. Het lijkt weer op het begin van mijn ziek zijn, heel erg blij zijn dat je weer op de fiets zit bijvoorbeeld, of lekker kan genieten van je eten.

Ik ben ook wel erg bezorgd hoor. Ik weet dat er nu zomaar dingen kunnen gebeuren. Het is te hopen dat de bestraling wat gaat doen. In Oktober weet ik dat pas. Ik heb gewoon te weinig tijd om me tot Oktober druk te maken over de vraag of het werkt. Ik wil tot die tijd doorleven, genieten en dat zal de ene dag vast makkelijker gaan dan de andere. Beide zijn we natuurlijk ook enorm verdrietig, de klap is fors geweest ook al weet je dat je ernstig ziek bent, dit is wel meteen een hele grote stap terug. Alles moet nog een plek krijgen, emoties moeten er nog bij gevormd worden en ik moet vooral een nieuwe draai vinden hoe ik moet leven. Ik realiseer me heel goed dat het echte besef en het verdriet allemaal nog gaat komen. Waarschijnlijk als we samen ontspannen op vakantie zijn. Ik weet ook niet hoeveel tijd ik nog heb, om eerlijk te zijn heb ik vorige week wel eens gedacht dat het wel eens heel snel over zou kunnen zijn toen ik me zo beroerd voelde.

De kunst is voor mij om de ziekte te accepteren en niet meer bang te zijn. Ik weet gewoon dat er van alles komt en elke dag die ik zorgeloos heb doorgebracht is een kadootje. Een beetje het gevoel: zo alweer een dag, wie had dat nou gedacht..

Voor het weekeind hebben we niet veel plannen. We kunnen nog genoeg op stap voor we aan de campertocht beginnen, want ik heb vouchers gekregen voor de mooiste sauna's ;-)) Superlief! Misschien dat we nog een dagje meepikken, verder is het vooral voorbereiden voor de camperreis, in huis nog wat klusjes doen en hopen dat ik me zo goed mogelijk blijf voelen.