vrijdag 30 april 2010

Even kort

Een heerlijk dagje niets samen met JW. Helaas is het weer wat minder maar we gaan toch even de stad in. Even een biertje, wijntje en met vrienden wat eten in de stad.
Jammer dat het weer wat minder is, maar nu kan ik wel lekker zonder petje op mijn dode blonde bosje haar tonen haha.

donderdag 29 april 2010

Het echte werk

Vandaag een lekker buiten dagje..vanmorgen met mijn oom en tante die op bezoek waren heerlijk in de tuin gezeten en 's-middags met een vriendin van de middelbare school op een terrasje in de stad. De vriendin had ik echt een hele tijd niet gesproken en we hebben lekker bijgekletst. Vanavond zijn we lekker thuis, we gaan de stad niet meer in om koninginnenacht te vieren. Ik geloof het wel, morgen gaan we de stad wel even in een biertje doen denk ik.


Ook een afspraak gemaakt met mijn leidinggevende. Voor je het weet ben ik twee jaar ziek en dat betekent kijken wat er geregeld moet worden als ik straks in de WIA kom en kijken hoe ik afscheid wil nemen. In mijn hoofd heb ik eigenlijk allang afscheid genomen, veel collega's zie ik nog wel, maar het 'echte werk' daar ben ik al even niet meer mee bezig.

woensdag 28 april 2010

Midden in het leven

Vanmorgen ben ik weer bij de aandachtstraining geweest in het Behouden Huijs. Het was een bijzondere morgen voor me. Ten eerste omdat ik bij mezelf merk dat ik het erg moeilijk vind om de rust in mezelf te vinden en niet weg te dwalen met gedachten en gedrag, maar ook omdat ik na de groep met een vrouw in gesprek kwam. Ze volgt ook de training en blijkt vlakbij me te wonen en haar man 3 jaar geleden verloren te hebben aan longkanker, eveneens een niet-rokers vorm en hij heeft ook tarceva gebruikt. Ze vertelde me hoe het proces was gegaan en hoe ze met het verlies omging. Het was heel fijn om even met haar te praten.

Tijdens de aandachtstraining merkte ik ook dat ik steeds moest denken aan de reactie die ik gisteren op mijn blog kreeg. Het heeft me aan het denken gezet. Ik ben gaan nadenken of ik echt wegloop voor mijn verdriet, me ervoor verontschuldig en de schone schijn ophoud.

Ik loop op mijn blog wel een beetje weg voor mijn verdriet, ik heb het er wel veel over maar probeer altijd met iets positiefs te komen en eindig bijna nooit negatief. Dat was mezelf ook al eens opgevallen. Niet alles staat echter op mijn blog en mijn verdriet komt echt wel naar buiten zo nu en dan, ik merk wel dat ik dan ook de neiging heb om snel weer door te gaan als het verdriet geweest is. Ik realiseer me dan ook wel dat ik zo nu en dan wegloop voor me verdriet,maar dat juist ook het proberen door te gaan een van de dingen is die ervoor zorgt dat ik doorkan.

Mij verontschuldigen voor mijn verdriet herken ik niet, maar misschien dat ik, door dat ik zo snel ook weer over de goede dingen begin, mij ervoor LIJK te verontschuldigen. Ik voel me niet schuldig over mijn verdriet en vind ook niet dat ik me moet verontschuldigen, maar ik vind wel dat je moet proberen niet in de slachtofferrol te gaan zitten.

Vandaag werd in het Behouden Huijs een gedicht voorgelezen die ik op het einde zal posten waarin misschien duidelijker wordt wat ik hiermee bedoel. Ik heb soms het gevoel dat als ik mijn verdriet uit dat ik dan snel medelijden opwek.

Een laatste opmerking op mijn blog, over de schone schijn ophouden. Ik vind niet dat ik de schone schijn ophoud. Mijn leven is niet alleen verdriet, maar ook nog heel veel leven, plezier en liefde. Ook dat staat in het gedicht heel mooi verwoord.

Ha meneer of mevrouw anoniem, de reactie heeft me duidelijk geraakt en aan het denken gezet. Ik heb het niet als negatief ervaren, maar ben me wel weer bewust geworden dat ik met mijn blog niet mijn volledige gevoel en gedachten kan weergeven en dat hoeft ook niet. Mocht meneer of mevrouw anoniem willen zeggen wie hij of zij is dan zou ik dat heel erg interessant vinden:) Mijn email is gewoon op mijn blog te vinden.

Zo en dan nu het gedicht. Vanmorgen gehoord en toepasselijk op mijn blog van vandaag over leven met ziek zijn zonder dat dat alleen verdriet en ellende betekent.


Midden in het leven sta ik
niet halfdood
omdat mijn einde
misschien dichterbij is het dan het jouwe
springlevend ben ik
ook in mijn ziekte
ik maak plannen
ben met belangrijke dingen bezig

geen tijdverdrijf
maar doelgericht
houd ik mijn koers

Wie mij met medelijden benadert
snapt niet waar het om gaat
springlevend ben ik
met zo iemand heb je geen mededogen

wie contact wil kan het krijgen
wie voor mij iets kan betekenen
is welkom
met hem of haar deel ik mijn
ervaringen en zoek de zin
een taak zie ik, een levensles

samen wijzer worden en begrijpen
als ik zoiets voor jou kan betekenen
is dat rijkdom voor mij

de ziekte
en de beperking van de levensduur
hebben een dimensie aan mij toegevoegd

zet me niet in een hoekje
maar zie de rijkdom

van een leven dat de dood integreren wil




dinsdag 27 april 2010

Kan er weer tegen

Niet veel te melden vandaag omdat ik ook echt niet veel heb gedaan. Veel geslapen,muziek geluisterd, gelezen en dat was het wel zo'n beetje..Wel fijn zo'n dagje niets en ook wel effectief, ik voel me echt wat minder opgefokt en moe.

Natuurlijk ben ik nog steeds bang en vannacht kon ik ook moeilijk in slaap komen. Ik sliep pas om 200 uur. Dat ik vandaag echt niets gepland had was dan ook erg fijn om de late nacht in te halen en me toch uitgerust te voelen.

Jw is weer terug uit Arnhem en samen gaan we nog een een filmje kijken ofzo en dan hoop ik dat ik er weer tegen kan :)

maandag 26 april 2010

Overlopen

Ik had gisteren al een berichtje dat ik een beetje verdrietig was en gelukkig is dat verdriet wel wat minder geworden. Toch ben ik vandaag thuis gebleven, en had ik echt behoefte om even alleen te zijn, niet naar de creatieve therapie maar even tijd voor mezelf, alleen, tot mezelf komen. Het klinkt misschien een beetje overdreven maar ik ben echt even overgelopen het weekeind. Zondag aan het einde van de dag zat ik er echt doorheen, heel emotioneel en de druppel was dat ik ook nog eens JW's auto lekker beschadigd heb. We reden weg bij de verjaardag van het zoontje van de zus van JW en ik rijd gewoon zonder blikken of blozen keihard in een bocht naar achter zonder ook maar de auto naast me te hebben gezien.

Natuurlijk is het maar blik en zijn we verzekerd enzo, maar het was wel even een teken voor me dat ik echt even rust en tijd voor mezelf moet nemen na alle stress. Veel te vaak ga ik gewoon door, plan ik mezelf vol en kan ik niet goed even dingen op een rijtje zetten. Op een rijtje zetten is niet het goede woord, maar meer even met mezelf zijn en dan een soort gevoel van rust in mijn hoofd krijgen.

Helemaal alleen zijn en echte rust id niet helemaal gelukt vandaag, mijn ouders met zusje en AS en Pepijn kwamen. Verstoord was de rust hahah, maar natuurlijk wel ontzettend lief en gezellig, ze hebben mij even geholpen met wat klusjes in huis en hier gegeten.

zondag 25 april 2010

Beetje verdrietig

Ik heb mijn hoofd er nog niet helemaal weer bij merk ik. Ik voel me heel gek met een constante klont in mijn maag. Een heel verdrietig gevoel en ik snap niet zo goed waarom omdat ik eigenlijk best opgelucht was vrijdag. Ik moet deze week maar even rustig aandoen. De vele emoties zorgen ervoor dat ik bij het minste of geringste in huilen uitbarst, uitval in boosheid of juist zomaar huilen om niets.

Vandaag was verder best leuk , bij de zus van JW geweest om de verjaardag van zijn neefje te vieren. Lekker buiten in de tuin gezeten en van het mooie weer genoten. Verder hoop ik me in de loop van de week wat beter ga voelen, want het zou zonde zijn om me zo verdrietig te blijven voelen nu ik me nog zo goed voel.

zaterdag 24 april 2010

The day after

Weer een day after the scan en het voelt toch wel erg gek. Blij zijn met en beetje groei omdat je je vooraf druk maakt dat het misschien wel eens veel erger had kunnen zijn. Groei is natuurlijk niet goed, maar toch ben ik blij dat dit het is. Gisteren was een zware dag, emotioneel word ik echt helemaal leeggezogen en als je dan 's-avonds in je bed ligt dan komen wel de tranen. Van opluchting een beetje, van de stress, van de lieve reacties maar ook wel kwaadheid. Ik was gisteravond echt even overstuur, huilend in bed en zo kwaad. Zo zat van het hele kanker gebeuren.  Alles maar dan ook werkelijk alles staat in het teken van mijn ziek zijn..
Ik kan niet eens alles op mijn blog kwijt, maar je voelt de blikken van mensen in de wachtkamer, de manier waarop mensen reageren als je het nieuws vertelt na een scan, het medeleven, het verdriet, de spanning bij de mensen om je heen en ik vind het zo fijn dat mensen mij zo steunen maar soms wil ik zo graag even weer normaal zijn, niet de Karin met longkanker, die medelijden opwekt en waarvoor iedereen het zo erg vindt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zo blij met zoveel vrienden die aan me denken, me steunen en waar ik zoveel leuke dingen mee kan doen. Toch voel ik me vaak bijzonder, de zieke vrouw en dat voelt soms heel beklemmend.

Kwam er ook nog eens bij dat ik gisteren zwaar begon te twijfelen over mijn haarkleur. Ik zag er natuurlijk erg moe uit en had er niets aan gedaan en ik dacht sjeeee ziet er niet uit. Naja er zijn ergere dingen natuurlijk haha maar ik had het in ieder geval wel even gehad gisteren :) Ik voel me nu wel iets beter en ga zoveel mogelijk proberen te genieten van het mooie weer, het feit dat de kanker me nog niet helemaal opeet en iets leuks kopen voor mezelf.

vrijdag 23 april 2010

Valt mee

Nou de uitslag is me honderd procent meegevallen. De twee plekjes in mijn rechterlong zijn nog steeds aanwezig. Ze zijn echter minimaal gegroeid en het is zeker niet zo dat de tarceva zijn werk niet meer doet. Ik kan gewoon over drie maanden terugkomen. Ik ben heel opgelucht omdat ik echt vreesde voor verspreiding , meer plekjes en meer groei. Dit is dus een opluchting. Naast de opluchting voel ik me ook enorm moe, bang en raar. De kanker groeit natuurlijk wel alleen heel langzaam.

We hebben het ook even gehad over de mogelijkheid na tarceva. De zogenaamde BIBW 9229 studie komt in Oktober beschikbaar. Het was bekend onder de naam tovok, maar krijgt een andere naam. De resultaten zijn nog niet bekend, maar mijn arts gaf wel aan dat de fabrikant goede verwachtingen heeft. Het is bedoeld voor mensen die progressie op tarceva hebben en bindt wat steviger op de EGFR dan de tarceva.
Ook heb ik nog gevraagd naar Iressa. Ik had gehoord dat je hier minder bijwerkingen van hebt. Mijn arts gaf dat toe en zelfs dat het wel eens meer potentie kon hebben dan tarceva. Hij vroeg mij of ik Iressa wilde, maar zei letterlijk dat hij het eng vond nu andere medicatie in te zetten. ( Never change a winning team)

We zijn best blij, maar ook verdrietig, in de wachtkamer was het ontzettend druk en je ziet daar zoveel zieke, zwakke en vooral ook oudere mensen. Niets ten nadele van oudere mensen maar je voelt je dan wel een buitenbeentje. IK ben blij met de uitslag, maar ben me ook wel weer erg bewust van het proces in mijn lijf en dat elke dag dat ik me nog goed voel best bijzonder is.

donderdag 22 april 2010

BLOND

Mijn haar is vanmorgen geknipt en geverfd. Erg fijne kapster heb ik die me van wenkbrauw tot haar helpt om me er nog enigszins leuk uit te laten zien. Mijn haar is echt enorm droog, dof en dood en nu hebben ze het geknipt, tips gegeven hoe ik er nog iets mee kan en het meest desastreuze is dat mijn haar geverfd is.

KEIBLOND!! oeoe ik schrok wel even maar begin het steeds leuker te vinden. Op mijn blog staat een foto waarop ik ook blond ben, maar dat was ik eigenlijk al een paar jaar niet meer. Het is dus echt wel een ander gezicht.
Zal ze morgen in de VU wel even voorhouden dat het door de tarceva komt:)


Na het eten vertrekken we richting Heemstede morgen laat ik wel weer weten wat de schade is..

woensdag 21 april 2010

Vlak-voor-de-scan-gevoel

Gisteravond voelde ik me echt niet fijn en heb besloten een oxazepam te nemen. Het nadeel ervan is dat ik de dag erna echt een dof gevoel in het hoofd heb, erg moe en het gevoel alsof ik de avond ervoor flink gestapt heb. Vanmorgen kon ik gewoon niet mezelf motiveren om naar de aandachtstraining te gaan. Ik voelde me heel lamlendig. In de loop van de middag ging het gelukkig weer beter en toen ben ik met JW meegereden naar de garage. De airco deed het niet meer en terwijl de auto op de brug stond hadden we even een uurtje om te winkelen bij ' Westen', waar ik wel eerder over geschreven heb.
JW is weer lekker in het nieuw gestoken en daarna zijn we bij zijn ouders wezen eten. Een slecht begin van de dag die gelukkig beter is geëindigd dan ik aan het begin dacht.

Morgen naar de kapper, een kleur in mijn haar en eens kijken of het nog een beetje bij te knippen valt. Ik weet niet zo goed wat ik precies wil qua kleur enzo, maar het zal niet extreem worden. Morgen na het eten vertrekken we richting Heemstede, nog even een dagje een 'vlak-voor-de-scan-gevoel' doorstaan.

dinsdag 20 april 2010

Onderhuids

Tja je kunt het wel lezen aan mijn laatste blogs, ik ben minder nerveus voor de scan omdat ik op de een of andere manier weet dat het heus niet goed zal zijn vrijdag. De vraag is hoe erg is het. Nerveus ben ik dan wel niet ,maar ik zie er wel heel erg tegenop. Geen zin in het rotgevoel van de confrontatie met hoe erg het is, angst voor wat de gevolgen zijn en ook wel weer een erge confrontatie met ziek zijn.

Ik vraag me dan af of ik wel door heb hoe ziek ik ben, waaarom het nu zo erg vinden terwijl je al die tijd al weet dat je doodziek bent? Het is gewoon bijna onmenselijk om te weten dat je zo ziek bent, maar je toch weer zo goed voelen. Ook nu de kanker weer actief bleek de vorige keer voel ik me nog steeds goed en is het zo moeilijk om vrijdag te zien dat mijn lichaam me gewoon voor de gek kan houden.

Misschien beuk ik ook wel teveel door en wil ik het niet voelen. Is dat slim? Interesseert me niet eigenlijk, het is de manier waarop ik het doe vanuit mijn gevoel en dan zal het wel goed voor me zijn. Ik ben gewoon bang voor wat er komen gaat en het is net alsof ik de donkere wolken zie komen en niet meer weg kan rennen naar een plek waar ze niet kunnen komen. Een beetje een onheilspellend gevoel van dreiging maar het hoe en wat weet je niet precies. JW vertelde mij vandaag precies hetzelfde in de mail:' Ik voel me gek ' een soort onderhuids rotgevoel'. Beide voelen we hetzelfde.

Vanavond gaan we even eten bij de zus van JW en morgen heb ik weer aandachtstraining bij het Behouden Huijs. Ik heb die ontspanning nu echt wel nodig en ben ook benieuwd hoe het nu zal gaan, de telefoon maar uit doen in ieder geval:)

maandag 19 april 2010

Toch wel een beetje bang aan het worden

Vanmorgen werd ik wakker en had een heel naar gevoel. Echt een beetje verdrietig en ik snapte het gewoon niet zo goed. Natuurlijk ik heb genoeg om me verdrietig over te voelen, maar vanmorgen dacht ik echt he wat gek. IK denk onbewust toch de scan vrijdag, bezig met ziek zijn, ziekenhuisbezoeken en ook wel bang voor wat komen gaat.

Het mooie weer komt er aan , ik heb energie voor tien en zoveel zin om van alles te ondernemen. Ik hoop echt zo dat ik nog veel kan doen de komende lente en zomer. Ik wil ook heel graag lekker weg en ben druk aan het fantaseren over waar ik graag nog met JW voor een paar weken naar toe wil. Het beangstigt me dan wel dat vrijdag weer zo'n keurmoment is. Toch ben ik minder zenuwachtig dan andere keren. Er is wel een soort last van me af gevallen hoe gek het ook klinkt. Ik weet nu gewoon dat de kans erg groot is dat het gegroeid is. Ik zou me eerder verbazen als het niet zo is. De vraag is alleen hoeveel en wat zijn de behandelconsequenties.

In principe heb ik veel meer om me druk over te maken de komende scan, maar toch is het minder eng. Ik heb niet zoveel te verliezen voor mijn gevoel omdat ik nu echt van het ergste uitga. De vorige keren hoopte ik dat de goede scan van de keren ervoor zou aanhouden, nu heb ik de klap van een slechte scan al gehad en is het afwachten hoe snel het gaat. Een hele grote teleurstelling kan ik niet krijgen, het is meer kijken hoe erg de groei is.

Of ik dan niet stiekum hoop dat het helemaal niet gegroeid is? Natuurlijk ik hoop altijd, maar ik geloof het niet en tja dan wordt hopen ook wat lastiger:) Ik heb wel veel meer geleerd om te leren leven op basis van mijn gevoel sinds de laatste scan. Ik dacht steeds, ook al was de scan niet goed de vorige keer en ook al zal het wel weer groeien nu, ik heb er in ieder geval (nog) geen last van.

zondag 18 april 2010

Skeeleren

Zooo lekker weer zeg. Ik en het weer en mijn humeur daar zit wel een verband in. IK heb heerlijk geskeelerd vanmiddag en JW is achter me aan gefietst haha. Ik skeelerde de route die ik altijd hard liep met een vriend van me. Best gek dat ik dat stuk altijd liep en ook bijna niet voor te stellen maar het was echt heerlijk.
Halverwege de route bij het Paterswoldse meer lekker koffie gedronken en daarna via de weilanden weer naar huis.

Ik voel me goed en ik hoop dat de scan dat ook zal uitwijzen al weet je het nooit. Ik heb in ieder geval ontzettend genoten vandaag en hoop nog vele mooie dagen als deze mee te maken.

zaterdag 17 april 2010

Mams jarig

Vandaag op de verjaardag van mijn moeder geweest. Ze is 60 geworden. Ze vierde het niet heel groots, maar we hebben gezellig met mijn zusje en kids , ik JW en mijn opa en oma in de tuin gezeten. Heerlijk in de zon, met een hoed en mijn benen lekker in de zon. Genieten dit weer!
Zometeen gaan we nog even bij een neef van JW langs, die net een nieuwe woning heeft en dan is het wel weer mooi geweest. Morgen weer zo'n schitterende dag hopelijk, lekker naar buiten.

Na het weekeind zal de scanstress wel toeslaan maar daar wil ik nu nog even niet aan denken.

vrijdag 16 april 2010

Agressie

Vandaag bij een vriendin geweest waar ik altijd erg fijn mee kan praten. We hebben wel een beetje dezelfde karakters en begrijpen elkaar goed. Vandaag vertelde ze mij dat ze zwanger is, ik had het helemaal nog niet verwacht, maar vind het uiteraard superleuk voor haar. Natuurlijk gaat er even door mij heen: waarom ik niet. Dat heeft niets te maken met het een ander niet gunnen, of dat ik mezelf zo zielig vind. Ik denk er even aan en dan is het ook goed.

Mijn lontje is wel erg kort de laatste weken. Ik bouw veel spanning op, zie natuurlijk best op tegen de scan en wat daarna mijn leven is. Ik ben heel snel geïrriteerd over de kleinste dingen en heb soms echt het gevoel dat ik wil slaan. Haha don't worry ik sla niet de mensen om mee heen zomaar neer, maar ik heb dan zo'n zin om te meppen:). Hier thuis is dat niet altijd makkelijk voor JW. Een niet zo vrolijke vrouw die bij het minste of geringste begint te brullen...

Na een lekkere emo -bui voel ik me wel weer opgelucht, maar heb dan tegelijk spijt van mijn gedrag. Die agressie moet eruit, maar misschien dat ik daar maar een boksbal voor moet kopen ofzo ;)

donderdag 15 april 2010

Verbaasd

Hoe raar het ook klinkt maar ik heb het weer gewoon druk gehad vandaag. vanmorgen eerst mijn winmpers en wenkbrauwen weer gedaan. Dit keer was het veel erger gegroeid dan de vorige keer en ook heb ik overlegd om iets met mijn haar te gaan doen. Het is zo dood en dof en droog. Ik kan er niets fatsoenlijks meer mee, behalve een vage kuif. Volgende week heb ik een afspraak staan en dan ga ik het laten knippen en verven. Naja een spoeling om het haar wat glanzender te krijgen en dat knippen, tja ik heb geen idee hoe en wat maar ik laat me wel adviseren ;)

Na de knipsessie kwam H van de HBES-bakkers even spontaan op de koffie en aan het begin van de middag mijn moeder met haar zus. We hebben lekker in de tuin gezeten. Aan het einde van de dag ook nog opgepast bij de kinderen van de zus van JW. Dat was echt heel leuk ook. Nu zit ik redelijk moe maar wel voldaan op de bank.

Ik verbaas me over mijn fitheid, zeker gezien de resultaten van de laatste scan. Ik geniet er maar zoveel mogelijk van zolang is het kan. Volgende week weten we weer hoe de vlag erbij hangt ;)

woensdag 14 april 2010

Zon, zee , strand

Vandaag alweer een lunchafspraak, lekker in de zon op het terras bij Kaap Hoorn gezeten.

Ik moet er wel echt weer even aan wennen om niet lekker in de zon te gaan zitten met mijn gezicht, vanmiddag gewoon lekker gedaan.

Ik weet echt niet of ik door moet gaan met mijn medicijnen, maar mocht dat zo zijn dan wil ik gewoon echt zo graag nog een keer lekker op het strand liggen en in de zee zwemmen.

Dusssss... dat wordt ook nadenken over een leuke zomervakantie met zon, zee, strand en hopelijk nog een voldoende gezondheid om er van te kunnen genieten.

dinsdag 13 april 2010

Praten over ziek zijn

Vandaag een redelijk drukke dag wat betreft mensen zien, wel erg leuk trouwens, anders zou ik het ook niet doen natuurlijk. Vanmiddag met een ex-collega gelunched en vanavond bij een ex-collega gegeten. Tussendoor nog bij de ouders van JW langs die aan het oppassen waren. Ha wel een beetje te druk, maar ik klaag niet, want ik zit meestal te zeuren dat ik mijn tijd niet kan indelen hahaha. Is het niet vreselijk, het is ook nooit goed:)

Goede gesprekken gehad vandaag die me wel weer wat inzicht hebben gegeven in bepaalde dingen. Ik hoop niet dat ik teveel aan het woord was en vooral veel over mij ziek zijn gepraat heb. Ik zou het heel vervelend vinden om teveel over mijn ziek zijn te praten,mijn blog gaat er al genoeg over, maar ja je ontkomt er ook niet aan omdat het zo in je leven zit.

maandag 12 april 2010

Maf gevoel

Vandaag weer heerlijk bezig geweest op het Behouden Huijs. Ben enorm blij dat ik me opgegeven heb en had niet gedacht dat ik het zo leuk zou gaan vinden. Na het Behouden Huijs even afgesproken met met de neefjes van JW.

Was echt gezellig het enige maffe was dat ik een groot deel van de verplegers van de longafdeling van het Martiniziekenhuis tegenkwam in het eetcafé. Degenen die mij in de meest moeilijke periode hebben verpleegd zaten samen te eten en ik dacht even zal ik er heen lopen: ' Hoi, herkennen jullie me nog' ik leef nog ' :) . Niet gedaan natuurlijk, maar het gaf wel een onrustig en gek gevoel.

zondag 11 april 2010

Pizzeria

Lekkere zondag aan het houden, de tv aan, kranten lezen, dingen over Instanbul opzoeken, leuke films downloaden en aan het einde van de middag lekker bij de pizzeria gegeten hier vlakbij.

Een fijne zondag en JW is ook weer wat uitgerust. Ik voel me zelf niet helemaal jofel..keelpijn, weer een ontzettende loopneus en traanogen dus de tarceva laat weer van zich horen. Maar goed daar red ik me wel mee.

zaterdag 10 april 2010

Reisje geboekt

Niet veel te melden, lekker met JW genoten van een dagje niets en toch weer van alles gedaan, maar vooral leuke ontspannen dingen.
De stad even in geweest en bij de zus van JW thee gedronken. Vanavond een film en niet te laat naar bed. Verder hebben we een reis naar Instabul geboekt in Mei. IK heb er zin in en hoop dat ik me dan nog zo voel als nu!

vrijdag 9 april 2010

Negatief?

De laatste paar dagen wel erg vaak negatief geweest en dat kan de indruk wekken dat ik me steeds meer depri voel. Natuurlijk voel ik me vaak een klein beetje depressief, maar ik zit al veel langer te 'zwoegen' met tijdsinvulling en ik heb het daar veel over op mijn blog. Sowieso gebruik ik mijn blog als uitlaatklep en dan kom je vaak op negatieve gevoelens. Het lijkt dan voor anderen misschien alsof ik vooral met negatieve gedachten bezig ben.

Net als dat het lijkt alsof ik altijd enorm druk ben, maar als je zelf elke dag zou opschrijven wat je hebt gedaan, ook al zijn het kleine dingen, dan zal je nog verbaasd zijn hoeveel het is ;)

Vandaag had ik niet veel gepland en wilde ik ook expres een beetje rustig aan doen. Ik kan dan echt wel genieten van het mooie weer, even sporten en wat huishoudelijke dingen, ja zelfs daarvan :).

Ik ben ook begonnen met een lijstje te maken met dingen die ik graag geregeld wil hebben, waaronder mijn uitvaart. Belangrijkste voordat je het echt kan regelen, is dat je ook echt besluit wat en hoe je het wil en daar kan ik nog niet echt uitkomen. Misschien dat ik er eens met iemand over moet praten. Het helpt ook wel om bv het programma ' Over mijn Lijk' te zien. Daar word je wel geïnspireerd door gedachten van mensen die helaas hetzelfde mee moeten maken en inmiddels moesten maken.

Het is niet omdat ik nu verwacht dat het opeens snel slecht zal gaan, dat ik de drang voel om het te regelen, maar omdat ik er tegenop zie om het te regelen ,maakt het me onrustig. Als ik het geregeld heb dan kan ik tenminste weer verder met leven.

donderdag 8 april 2010

Even stil

Ik probeer het zo vaak uit te leggen en heb het er op het irritante af vaak over. Wat wil ik? Wat moet ik en hoe vul ik mijn tijd? Vandaag was echt wel weer gevuld, ben bij mijn zusje geweest, geholpen met boodschappen , op AS gepast, gekookt met mijn moeder en met zijn allen gegeten.

Op de terugweg naar huis , een klein uurtje rijden komen dan weer de gedachten. Karin ( zo noem ik mezelf, geen Caroline als het echt serieus wordt) , wat wil je graag? Ik heb het gevoel dat ik op het station sta en alle treinen om mij heen vertrekken. Mijn zusje met haar gezin, JW met zijn werk , vrienden in hun werk, gezin iedereen gaat verder en dat is logisch. Het stoort me niet maar het maakt wel dat je je soms heel alleen voelt. Ik kan alleen zelf wat aan dat lege gevoel doen en wil ook leren dat niets doen, op de bank zitten en een boek lezen, muziek luisteren ook zinvolle tijd is. Te vaak spring ik weer op om me zogenaamd nuttig te maken, dit kan nog wel even opgeruimd, dat kan nog wel even afgemaakt ...Ik ben blij en dankbaar dat ik nog kan springen hoor en voor mijn ziek zijn kon ik ook maar moeilijk stil zitten. Ik denk dat ik dat nu juist moet leren om soms gewoon even niets te doen en me dan vanzelf wel ga beseffen wat ik nog graag wil doen.

Het klinkt een beetje tegenstrijdig met mijn blog van gisteren en ook met hoe blij ik ben met de mensen om mij heen, maar soms denk ik echt . Laat me alsjeblieft even alleen ! Even stil, ik begrijp het zelf alleen en kan even niet meer mee met alle mensen om me heen. Te confronterend , teveel moeite om uit te leggen , teveel emotie.

woensdag 7 april 2010

Een zweverig lentedagje

Vanmorgen voor het eerst meegedaan met de aandachtstraining in het Behouden Huys. het is in principe een soort meditatie van twee uur en ik vond het erg moeilijk. Bij het pure stiltemoment, geen muziek , geen woorden, wat wel een half uur duurde, raakte ik op een gegeven moment bijna in een soort van paniek. Ik wilde zo graag iets doen, praten iets zeggen..Heel maf gevoel, alles kwam op me af, dus ik ben weer een ervaring rijker en denk dat het juist heel goed is geweest om echt even stil te zijn, bij mezelf te komen zonder de stilte die je hebt als je een boek leest of in slaap gaat vallen.
Ik voelde de stilte ook beklemmend omdat een half uur ervoor mijn mobiel per ongeluk afging. Midden in een ontspanningsoefening, iedereen volledig geconcentreerd en ja hoor...Poe ik voelde me zo opgelaten en ik denk dat ik daarom die stile erna niet meer goed kan handelen. NIETS doen, alleen maar voelen zonder een stem, muziek, activiteit is echt iets waar ik heel ongedurig van werd. Ik kan nog niet zo goed inschatten wat dat nou betekent en of het logisch is, leerzaam en of ik er nou wel of niet mee door moet gaan. In ieder geval dan met een telefoon die uit staat ;)

Er werd nog wel een gedicht voorgelezen die ik na een paar keer lezen ( best lastig gedicht naar mijn mening) wel op mijn veel-voorkomende struikelblok van tijdsinvulling vond slaan:

Hoe weet je of het goed is

Hoe weet je of het goed is
of je je dagen hebt gevuld met wat je echt wou
hoe weet je of het goed is
of je gedaan hebt wat je echt vreugde gaf
Hoe weet je of je het evenwicht tussen lust en plicht
gevonden hebt
is genieten het criterium
is dienstbaar zijn het criterium
is nalaten het criterium
ik zoek het samengaan van
mijn en jouw behoeften
alleen als ik vreugde beleef
aan wat ik met moeite doe
kan het vruchtbaar zijn
toch kan iemand voldaan zijn
over een bedenkelijk iets
wat kan mij het schelen
wat die ander vindt en doet

ik wil iets voor anderen zijn
maar alleen in vreugde
dat is mijn proef op de som

dinsdag 6 april 2010

Vacuüm

Echt lekker weer vandaag en daar lekker van genoten..
Vandaag weer de kleine kinderen tante uitgehangen bij de zus van JW. Zijn ouders passen er elke dinsdag op en ik heb ' s-middags even geholpen.

Verder zit ik nog steeds een beetje te denken aan wat ik verder wil en ook om er weer even tussenuit te gaan. Met de vrienden waar we gisteren waren hebben we het over Istanbul gehad.

Samen met JW zou ik ook nog wel graag even een paar dagen weg willen. Op de een of andere manier is het altijd erg fijn om er even tussenuit te zijn en in een andere omgeving te zitten. Thuis kom ik toch in een soort vacuüm terecht en als ik daar niet iets aan ga doen dan vrees ik dat ik een beetje depri word. Ik hoop dat het betere weer me een beetje kan helpen met mijn humeur;)

maandag 5 april 2010

Nothing special

Zooo een lekker dagje met uitslapen, paasontbijtje en daarna op bezoek bij vrienden in Friesland. Heel erg gezellig, goede gesprekken en nu lekker op de bank in de bijkamer een film aan het kijken. Nothing special maar dat was ook de bedoeling vandaag.

zondag 4 april 2010

Pasen

Met spierpijn in mijn rechterarm werd ik wakker vanmorgen en ik snapte eerst niet waar het vandaan kwam. Ik denk toch echt van het meehelpen met de bevalling. Ik heb er vannacht best wel onrustig van geslapen , het was niet niks.
Vanmorgen hadden we een paasbrunch bij de zus van JW en daarna ben ik samen met JW naar mijn zusje gegaan. Ze is weer lekker thuis en voelt zich gelukkig goed, maar is nog wel wel even aan bed gekluisterd denk ik.

Ik voel me eigenlijk behoorlijk fit, had alleen vandaag weer behoorlijk last van mijn darmen aan het einde van de dag. Misschien teveel eieren ;)
De afgelopen dagen waren wel behoorlijk hectisch, morgen maar even een paasrustdagje.

zaterdag 3 april 2010

Pepijn

Wat een intense maar mooie dag, Om 17:01 is Pepijn geboren, het zoontje van mijn zusje. De naam had ik al geraden een paar weken geleden maar Martine heeft het goed omzeild:)

Ik ben doodop, heb de hele bevalling meegemaakt en super respect voor mijn zusje. Wederom een hele zware bevalling, het kindje lag gedraaid. Op het einde moest de gynaecoloog er bij komen, maar ze heeft het weer voor elkaar gekregen. Een supermooi jongentje, geboren op de dag dat mijn oma, die in September overleden is, jarig zou zijn geweest.

Ik ben echt ontzettend moe, de rugweeen heb ik opgevangen ( haha klinkt stoer he, ik heb het geprobeerd ) en ik heb nu nog spierpijn in mijn armen haha..Ik wist van tevoren dat het een bijzondere ervaring zou zijn om een kind geboren te zien worden , wat een kracht en emotie het vergt, maar zo mooi had ik het niet gedacht, ook niet dat het zo zwaar zou zijn ;)

Ik ben heel blij dat ik er bij was! Vanmiddag om 13.30 belde Martine op en toen ik bij haar thuis was vertrokken we direct naar het ziekenhuis. In het begin moest ik even wennen. Het is niet makkelijk om iemand te helpen die aan het bevallen is, maar volgens mij heb ik wel een klein steentje bij kunnen dragen.

Ik kan vanavond lekker thuis slapen en morgen ga ik met JW de kleine bewonderen, mijn zusje is vannacht nog in het ziekenhuis. Beide maken het goed, hoewel M wel wat hechtingen heeft gekregen.

Emotioneel was het voor mij best heavy, en niet eens omdat ik ziek ben , het is gewoon heel bijzonder. Eenmaal buiten de verloskamer kwamen de tranen, maar het was vooral enorm fijn om mee gemaakt te hebben.

vrijdag 2 april 2010

Scones enzo

Soms ben ik echt bang..zo bang dat het plotseling heel slecht zal gaan. Vraag ik me af of ik wel door heb hoe ernstig ziek ik ben en weet ik even niet meer wat ik moet. Ik zit met tranen op mijn wangen op de bank, heb zojuist weer gekeken naar het programma over mijn lijk waar iemand overleed en het raakt me zo diep. Het is zo eng om te zien hoe snel het kan gaan, hoe dapper die mensen zijn en zo sterk en natuurlijk het gaat een keer fout. Ik vind het niet erg dat ik me nu verdrietig voel en eigenlijk ook niet dat ik bang ben, het lucht ook wel op om even aan he angsten toe te geven.

Vandaag had ik niets gepland, gewoon kijken waar ik zin in zou hebben. Om 11:00 uur werd ik wakkker, JW was al erg vroeg naar Utrecht. Ik heb heerlijk uitgeslapen dus, ontbeten en toen gesport. Daarna boodschappen voor het paaskweekeind en toen scones gemaakt om zondag bij de brunch te eten. Ik weet niet of ik er anders tijd voor heb want mijn zusje verwacht de zwangerschap wel echt een dezer dagen. De scones schijn je te kunnen invriezen. Ik vind ze niet zo heel goed gelukt, ze zien er niet zo mooi uit in ieder geval. Ik heb 1 geproefd maar de smaak was wel ok. Ha ha naja maar kijken wat de rest er van gaat vinden en anders maar aan de croissants .

Ik vermaak me wonder boven wonder toch weer vandaag en denk dat de tijd alleen ook goed is. Ik heb er ook behoefte aan, ik kan gaan en staan waar ik wil maar heb er voor gekozen naar niemand toe te gaan, alleen te zijn en dus zelfs over mijn lijk gekeken. Ik weet dat ik daar niet vrolijk van word, dat wordt niemand van dat programma ongeacht of je ziek bent of niet. Ik vind het zelfs wel mooi om naar te kijken, ik leer er van en het zet mij toch ook weer op gedachten die ik anders een beetje op de achtergrond laat. Mijn begrafenis, wat wil ik? Welke muziek? Welke kleren wil ik dan eigenlijk aan? En wat ga ik doen met alle kleren en sieraden die ik heb? In mijn hoofd heb ik al wel veel duidelijk, conreet uitgewerkt is het nog niet...

Nu mijn blog geschreven is voel ik me weer wat rustiger, van je afschrijven is toch wel heel werkzaam voor mij. JW komt laat weer thuis en zal wel ontzettend moe zijn, de avond maar even vullen met iets vrolijks en wie weet dat ik vanacht wel in de auto zit onderweg naar nieuw leven.

donderdag 1 april 2010

Pak, zonwering en indiaas eten

Vandaag veel gedaan Vanmorgen om 9.30 was HJ er met zijn moeder en heeft in de stad een pak laten aanmeten. HJ gaat in juli trouwen met Fleur en ik  mocht mee om te kijken of het pak zou staan bij de jurk van Fleur. HJ is goed geslaagd, meer kan ik er niet over zeggen ik moet al oppassen dat ik me niet verspreek ;)

Na de tijd zijn we samen gaan lunchen en in de middag waren we weer thuis. Heel gezellige ochtend gehad. Vanmiddag kwam er iemand om een offerte te maken voor zonwering en we hebben ons ook laten informeren om ons huis rondom , de rode stukken, te laten vervangen door kunststof. Ik verdiep me nog wel in het reilen en zeilen rondom het huis, maar ik vind het ook heel lastig om bij die gesprekken te zijn. Iets in mij kan het niet zoveel meer schelen hoe het huis rondom verzorgd wordt, ik leef hier toch geen jaren meer. Ik kan er echter nog wel een paar jaar van genieten (hoop ik ) en voor JW moet het natuurlijk wel gewoon doorgaan. Het kost alleen ook veel geld en dan vraag ik me ook wel af of we dat niet moeten besteden aan een gave reis ofzo. Uiteindelijk ben ik wel zo realistisch dat het leven gewoon doorgaat, dat JW doorgaat en dat je maar nooit weet hoe lang ik er nog ben, maar het besef van ziek zijn, doodgaan en een onzekere toekomst is dan wel weer keihard aanwezig.

Het einde van de dag was echt heel gezellig. Ik heb met twee collega's gegeten bij Spices, een Indiaas restaurant in Groningen. Erg verassend allerlei indiaanse gerechten gehad en gezellig bijgekletst waaronder met het dochtertje van J, bijna 5 jaar en echt een schatje ;)

Mijn zusje is vandaag officieel uitgeteld en de spanning stijgt..Morgen wordt ze gestripped, de baarmoederwand wordt dan 'opgerekt' of zoiets haha, het doel is in ieder geval om de bevalling te stimuleren. De kans is dus best groot dat er morgen of zaterdag wat gaat loskomen :) Ik wacht af, we weten niet wanneer het is, maar ik ben intussen wel gewend aan onzekerheid (Uhum).