Zojuist gebeld door de radiotherapeut van het UMCG hoe het met me ging. Wel fijn dat ze dat toch nog even navragen en ik heb hem verteld dat ik ontzettende last van mijn hoofdhuid krijg. Dit is wel een normale bijwerking en met een goede crème kan ik het verzorgen.
Vanmorgen bij de huisarts had ik al een hele boodschappenlijst aan medicijnen die ik allemaal mee wil op vakantie. Ik draaide mijn lijstje af; ik wil dit, ik wil dat en ik kreeg het ;-) Naja beetje overdreven, maar het is wel fijn dat het zo makkelijk gaat. Morgen kan ik alles ophalen bij de apotheek en dan maken ze ook een medicijnen-paspoort voor me.
Vandaag ook nog contact met mijn arts in de VU gehad. Ik mailde hem om te vragen of mijn MRI al was ingepland voor Oktober. Hij mailde meteen terug en zijn eerste vraag was hoe de bestraling gegaan was. Ik vind dat toch wel prettig dat hij daar eerst naar vraagt. Verder zou hij ervoor zorgen dat ik de MRI de dag voor de CT-thorax zou krijgen, dan moeten we dus wel een nacht blijven om de dag erna weer naar de VU te gaan, maar op dezelfde dag was niet mogelijk. Hij probeert dan wel om mij niet met een tussenpoos van een week te laten terugkomen. Het is toch wel fijn dat de zorg dan zo goed geregeld is.
Vandaag voelde ik me voor het eerst niet zo heel fijn. Fysiek op zich wel, maar mentaal is het wel lastiger aan het worden. Echt een beetje het besef dat het leven er nu echt wel anders uitziet, last van de hoofdhuid en ook het kale hoofd is best confronterend. Mensen kunnen er niet meer omheen dat ik echt kanker heb. Tja of ik moet mijn pruik op, maar met mijn huidige hoofdhuid-toestand zit dat ook niet echt lekker.
Vanmiddag in de loop van de middag voelde ik me gelukkig weer iets beter. Mijn ouders kwamen even en samen met hen en JW hebben we alvast wat boodschappen gedaan voor de vakantie. Dan word ik wel weer vrolijk;-) Verder komt er vanavond een vriendin uit Amsterdam en dat is ook altijd gezellig.
5 opmerkingen:
Hoi,
Natuurlijk is het allemaal erg confronterend. Op jouw leeftijd hoor je nog het gevoel van het eeuwige leven te hebben. Helaas, het is anders beschikt. Ik heb het al vaker geschreven maar ik vind het toch al knap hoeveel veerkracht je steeds weer blijkt te bezitten. Mijn dochter is nu 29. Ik denk er vaak aan dat voor jou het leven toen opeens toch eindig bleek te zijn.
Fijn dat jij ook artsen hebt die met jou meedenken en voelen. Ik heb dat zelf gelukkig ook maar ik ken er ook die artsen hebben waarbij je gillend wegloopt. En je bent er wel afhankelijk van.
Wel, tot schrijfs dan maar weer.
groeten,
Loekie
Fijn dat alle voorbereidingen zo goed verlopen.
Dat scheelt een hele hoop zorgen voor onderweg.
Goed voorbereidt is al het halve werk.
Fijne dag vandaag meis.
Wauw ben maar een week weg geweest maar heb het idee dat het er 3 zijn geweest. Zoveel hebben we gedaan, hopelijk hebben jullie dat straks ook dat je voor een maand weg bent en als je dan terug komt om het gevoel te hebben dat het er 3 zijn geweest.
Heel eerlijk gezegd lijkt mij het ook echt verschrikkelijk om geen haar meer te hebben, je bent dan indd. echt patiënt. Nu moet je de kracht vinden om daar boven te staan!! Jammer dat de huid nog niet mee werkt zodat je die mooie pruik op kan zetten.
Voelt volgens mij wel goed dat al die lieve artsen met je meeleven! Je bent een kanjer!! Hou je haaks hoor! Veel kracht, hoop en vooral veel liefde voor jullie.
Liefs Karin
Dag Karin, Ik las jouw verhaal van vandaag en vroeg me af of jij op de hoogte bent van de mogelijkheid om in het familiehuis te overnachten, dat staat op het vu terrein en is erg prettig. Wij doen het ook nl. als we erg vroeg een afspraak hebben want dat is vanuit het zuiden heel lastig! Fijne campervakantie toegewenst! Els
En zo zal het wel vaker gaan...het gevoel van bergie op en bergie af.
Nog even en dan letterlijk bergie op en bergie af.
Ik hoop dat je vandaag een relaxte dag gehad hebt.
Een lieve groet uit een winderig maar droog marknesse.
Monique.
Een reactie posten