Vandaag heb ik voor het eerst creatieve therapie gehad. Ik had geen idee wat ik ervan zou vinden, maar vond het best leuk eigenlijk. Ik heb meteen mijn creatie mee naar huis genomen. Natuurlijk is de creatieve therapie niet gericht op het zo mooi mogelijk maken van iets, maar meer het uiten van je gevoel op papier.
Ik vond het best wel ontspannend. De mensen om mij heen ken ik natuurlijk nog niet, ze zijn in in ieder geval stuk voor stuk ouder dan ik, maar ik zit er ook vooral voor mezelf.
Het gaat fysiek gelukkig weer beter met me, alleen mentaal heb ik het best wel zwaar. Het leven gaat gewoon door, aan de buitenkant zie je niet zoveel aan me maar van binnen is het moeilijk. Ik heb het nodig om af en toe even helemaal alleen te zijn met alles wat ik voel en denk.
Ik niet alleen, maar ook JW heeft het moeilijk. Ook zijn leven lijkt weer zoals het was, werken, onderweg zijn, weer in een hotel zitten en mij met een gerust hart alleen kunnen laten. Het voelt fijn en vreemd tegelijkertijd om je leven weer zo op te pakken.
Natuurlijk zijn er zoveel mensen om je heen die je willen helpen en die dat ook doen. Ik krijg nog steeds veel mailtjes, bezoek, vrienden die de leukste dingen voor ons organiseren. Het echte verdriet en echt voelen wat het is dat kan niemand. Uiteindelijk moet en kan je het alleen maar zelf doen. Dat ik erover heen ga komen kan ik niet zeggen, maar dat ik samen met JW er alles aan doe om eruit te halen wat erin zit wel.
4 opmerkingen:
Ja, lieve meis, het leven gaat door en jij/jullie moeten weer de paadjes vinden waarover je het best kunt gaan. En dat is moeilijk.
Fijn dat de 1e creatieve therapie goed bevallen is en ik hoop dat je daar weer wat verder mee komt.
Alle goeds, lieverd, voor jullie allebei.
Dikke kus, Marjolijn.
Creatieve therapie, daar heb ik eigenlijk niets mee. Creatief zijn laat ik altijd aan Marian over. Het is ontspannend, natuurlijk gaat het daarom. Het blijft een moeilijk en tegenstrijdig iets omgaan en leven met kanker, nog moeilijker wanneer je lichamelijk goed bent. Tegelijkertijd merk je al de mensen die om je heen staan en je willen helpen en dat is gewoon geweldig, al blijft het eigenlijk een eenzaam gebeuren, wat jij alleen moet doen, ondanks alles en iedereen. Het hebben van een lieve partner scheelt heelveel
Liefs Ibella
Tijdens het psychologische gedeelte van herstel en balans zaten ook stukjes met creatieve therapie,en ook bij de leshan stichting werd er gebruik van gemaakt. Niet iedereen vond het wat,maar ik wel,soms gebruik ik het thuis ook,ik vind het fijn om op deze manier mijn gevoelens kwijt te kunnen.Het voelt voor mij anders dan gewoon creatief bezig zijn.Ik hoop dat het jou ook goed doet.Je eerste ervaring vond je in elk geval fijn.
En verder,tja het is ook enorm moeilijk,ergens lijkt je leven weer wat gewoner,toch zal het nooit meer gewoon zijn,in elk geval niet zoals het was.Dat is denk ik ook een rouwproces,afscheid nemen van wat was,en iets nieuws proberen op te bouwen. Dat heeft tijd nodig,geef jezelf ook die tijd.Je mag verdrietig zijn of wat dan ook.Je mag je voelen hoe je voelt,het is allemaal goed.
Ik vind het enorm knap wat je allemaal onderneemt,en hoe je alles doet en overdenkt,echt knap hoor!
Lieve Caroline,
Zo kom je tijdens dit proces weer nieuwe uitdagingen tegen die je verder kunnen helpen. geweldig dat jij er zo mee om gaat.
Veel plezier met je papier en krijtjes.
Enne, rouwen mag he! Laat het maar toe. Op een dag moet alles er toch uit. (Hier spreekt een ervaringsdeskundige)
Veel liefs, Marjo
Een reactie posten