Ik heb mijn eerste pil genomen, de kop is eraf. Aan de ene kant ben ik blij dat ik er aan begonnen ben. Tegelijkertijd heb ik nu ook een ' uur van de waarheid' gevoel. Dit MOET gaan werken, voel me nerveus en ben bang dat ik straks weer een grote teleurstelling te verwerken krijg.
Anderhalf uur na het innemen van de pil kreeg ik enorme pijn op de plek waar de tumor zit. Ook kreeg ik pijn in mijn oor.Ik raakte helemaal in mezelf gekeerd en werd ineens heel bang. Heb dat 1 keer eerder gehad in het ziekenhuis. Je focust je dan zo op je eigen lichaam, zo gebrand op wat er allemaal in je lichaam gebeurt, dat je alles in je lijf voelt. Je hebt bijna het gevoel dat je echt gek wordt.
In het ziekenhuis kreeg ik een kalmeringstablet. We beschikken tegenwoordig over een breed assortiment aan medicijnen, maar een kalmeringstablet hebben we niet.
Gelukkig gaat het nu iets beter, voel minder pijn en ben iets rustiger. Zie alleen op tegen het naar bed gaan. Tv, computer, licht aan en geluid bieden nog afleiding. In bed is het donker, stil en voel en denk je nog meer dan overdag.
Maar ja, niet gaan slapen is ook geen optie, we duiken er maar in zometeen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten