Vanmorgen heb ik weer creatieve therapie gehad. Om eerlijk te zijn had ik er vanmorgen helemaal geen zin in. Weer naar allemaal mensen die kanker hebben en bezig zijn met je ziekte. Toch vind ik het schilderen op zich wel heel leuk. Het wilde niet meteen vlotten. We maakten iets wat te maken had met je naam en ik had iets heel moois in mijn hoofd, op papier kwam het er totaaal niet uit;) Ik werd chaggie en na hulp van de 'schilderjuf' ging het weer beter. Ik zit een beetje in een fase dat ik zat ben van alles en het liefst wil doen alsof er niets aan de hand is. Mijn creatie is best geinig geworden, typisch ik dat het mooi moet worden, het gaat er meer om dat je je gevoelens uit.
Na de therapie ben ik naar huis gefietst. Mijn zusje en haar vriend en Anne Sophie waren er ook nog. We hebben lekker uitgerust in de tuin. Ik heb met Anne Sophie gespeeld, superlief en grappig meisje is dat.
We gingen ook nog even de IKEA in, maar op een gegeven moment had ik het echt wel gehad. Teveel gedaan op 1 dag, teveel emoties vanmorgen en het algehele kwaadheidsgevoel......
Misschien moet ik maar een boksbal gaan kopen om af en toe de agressie van me af te slaan. Dan koop ik er gelijk 1 voor JW.
4 opmerkingen:
Dat kan ik me voorstellen, dat je er soms geen zin in hebt, maar als er dan uit eindelijk toch weer iets moois uitkomt en waar je weer mee verder kan is het toch goed.
Ja, herken dat wel dat het ook goed moet zijn.
Haha een boksbal, die dingen zijn wel hard, een hoofdkussen.....??
Fijne dag, meis.
Je hebt alle recht om kwaad te zijn, genoeg redenen ook, de kans op "normaal" leven is je ontnomen , je zit met de emotionele en lichamelijke gevolgen van je ziekte en behandeling , hoe hard je ook probeert er is niks echt positiefs , niks opbouwend alleen verlies en pijn , onzekerheid en angst en dan zegt iedereen je dat je positief moet denken , dat het een normale fase in het proces is .. of men probeert je duidelijk te maken dat er nog veel ergere scenarios zijn.Ik word al kwaad door deze comment te schrijven alleen.Zelf heb ik nog steeds geen kracht en genoeg adem om mijn frustraties op een boksbal uit te werken maar op aanraden van mijn schoonzus ga ik roepen.Niet tegen de zee zoals zij maar in de wagen.Toen ik nog dagelijks naar ARTI reed voor mijn portie bestraling heb ik vaak de wereld voor alles wat niet mooi is uitgescholden , tot mijn grote spijt heb ik dat ook een paar keer tegen mensen gedaan die mij heel graag zien en dat doet daarna extra pijn. Je ziet de pijn en onmacht in hun ogen en toch doe je er een schepje boven op en dan huil je , vooral als je alleen bent.Uiteindelijk maakt volgens mij zowel het uiten van je pijn en verdriet als van die kwaadheid je mentaal sterker en daar gaat het toch om ?
Daarbij kan een periode van even alles te vergeten,voor een tijdje toegeven aan de fantasie dat dit allemaal een nare droom is,in mijn ervaring ook heel veel helpen.Echt vergeten gaat niet maar voor een tijdje doen alsof werkt soms ... Go for it , doe binnen de grenzen van het aanvaardbare wat je zelf wilt en voelt.
Lieve Caroline,
O zo herkenbaar dat je het zo mooi mogelijk wilt maken. En dat je boos kunt wordne omdat het "plaatje" in je hoofd zo anders is dan het resultaat van je crea-sessie. Maar zou mijn yogajuf zeggen: "Laat het toe. Het mag er zijn!" De yogajuf heeft gelijk net als jouw schilderjuf.
Fijn dat je een goede ochtend op je werk hebt gehad.
Het gaat toch goed zo met jou!
Veel liefs, Marjo
Een boksbal.....daar kun je heerlijk je agressie in kwijt!!
Een drumstel is daar ook heel geschikt voor en dan gewoon er lekker op rammen.
Heel goed idee! je kunt beter op de boksbal rammen dan je agressie botvieren op JW toch????????
Een reactie posten