Zowel JW als ik zijn nog niet echt fit. JW heeft het zwaarder te pakken dan ik, verkouden, keelpijn, hoesten, lamlendig. Hij is wel gewoon gaan werken en komt vanavond wel thuis.
Ik voel me beter dan vorige week, maar heb een beetje last van mijn linkeroor en een hele droge keel, kriebelgevoel. Dat gevoel beangstigt me soms wel omdat het soms net lijkt of ik weer moet hoesten en dat hoesten daar begon alles mee.
JW is dus ook niet fit, druk op zijn werk en als hij thuis komt heeft hij mij ook nog waar die zich druk om maakt. Elke nacht nog checkt hij of ik nog wel ademhaal... Het leven van JW is zwaar. Soms denk ik echt dat hij er uit zou moeten stappen, een eigen leven doorleven, carriere maken en openstaan voor een andere vrouw waar hij een toekomst mee kan opbouwen. Ik voel me soms best verdrietig dat hij niet verder komt en zo intens verdrietig omdat hij bij me blijft. Dat klinkt misschien raar, maar je kan je ontzetend verdrietig voelen als je je realiseert hoe lief iemand is.
Ik heb het hier best vaak over met JW en puur rationeel\technisch gezien heeft hij ook wel gezegd dat wegglopen en een ander leven beginnen het allerbeste zou zijn als hij nog een toekomst wil opbouwen en bijvoorbeeld kinderen wil, maar dat hij er gevoelsmatig absoluut niet aan moet denken om niet bij me te zijn en zeker niet om mij te verliezen.
Hoeveel tijd we nog samen hebben weet ik niet. Ik hoop dat ik in 1 jaar of meer mag spreken en op zoveel mogelijk, maar soms denk ik ook wel eens dat het beter zou zijn voor JW als het geen jaren meer zijn.
5 opmerkingen:
Lieve meis,
Ik kan jouw gedachten wel begrijpen.
Je gunt jouw JW zoveel goeds en hij hetzelfde voor jou.
Dat is denk ik echte liefde voor elkaar.
Hoelang het allemaal mag duren weet niemand.
Maar ik weet wel dat jullie allebei er het meest goede en haalbare uithalen, en dat jullie samen ook kunnen genieten van heel veel mooie dingen.
Dat mag weer een aanzet zijn voor een nieuwe dag en alle dagen die nog mogen volgen.
Toch een fijne dinsdag,lieverd.
Liefs Marjolijn.
Ja, lieverd,
Voor een partner is het o zo zwaar en hij steunt je zo geweldig. Maak je maar niet druk om JW, klinkt gek, maar die toekomst heeft hij heus wel. Anders dan jullie je het voorgesteld hebben, maar met een hele berg aan prachtige herinneringen, die zo de moeite van het doorleven waard maken. Nog steeds zijn jullie bezig prachtige momenten toe te voegen aan jullie leven.
Over hoe lang je nog hebt kan geen mens een zinnig antwoord geven en alleen JW kan aangeven of zijn leven met jou de moeite waard is.
Wanneer hij iedere nacht controleert of je nog leeft, begrijp je wel dat jij heel diep in zijn hart zit.
Liefs Ibella
Dit is een hele normale reactie....soms denk ik dat ook...gewoon er stiekum tussenuit piepen ;) Ik heb ook weleens tegen marc gezegd "Ga een andere vrouw zoeken die de kidz erbij neemt". Ik weet dat jij een kinderwens had, maar aan de ene kant wees blij dat je ze niet hebt, want dan is het nog veel moeilijker. Aan de andere kant ben ik natuurlijk wel heel blij met hun ;)
Wat de tarceva betreft....ff gewoon een maandje of 2 stoppen....heerlijk!
XXX Es
Wat enorm moeilijk Caroline...
Soms denk ik ook wel dat het voor mijn omgeving beter is als ik gewoon dood ga,kan iedereen weer verder met een normaal leven.Maar dan denk ik weer,mijn kinderen kunnen toch niet zonder mij?
ppfff wat is het soms toch moeilijk...
Hoi Carolien,
poeh, wat een zware gedachten zo ineens. Schrik er een beetje van. Zo strijdbaar de hele tijd, en dan nu ineens rationeel jullie relatie beschouwen. Maar vergeet 1 ding niet. Niets, maar dan ook niets, staat vast in het leven. Klinkt als een dooddoener, maar ik sluit me volledig aan bij de andere reacties. Weg met die nederlandse "what if..." mentaliteit en geniet van elkaar, zolang het kan, met volle teugen! Potverdikkie!
Een reactie posten