Niet altijd makkelijk

De griep is zowel bij mij als JW niet echt afgenomen, in tegendeel. Ik heb een ontzettende snotneus, last van mijn keel en mijn klieren zijn opgezet. Het voelt sowieso nooit fijn om je niet fit te voelen, maar met de kuka is dat alleen maar erger. Bij alles wat je voelt denk je na of het nou een symptoom van de griep is of dat het kuka is.

Ook al voelde ik me niet fit, ik wilde toch heel graag naar de creatieve therapie. Vandaag was namelijk de laatste keer. Ik ben blij dat ik gegaan ben en de therapie af heb kunnen ronden. Ik denk dat ik verderga met een vervolg op deze groep.

Na de therapie ben ik thuis op de bank gaan liggen en ik werd er niet echt vrolijker van. Grieperig, lamlendig en vooral ook een down gevoel. Soms heb ik van die momenten dat ik even niet meer weet hoe alles nou verder moet. Wat ik in godsnaam allemaal wel niet aan het doen ben, of ik het wel goed doe en wat er allemaal wel niet boven mijn hoofd hangt. Ik moet dan echt alle kracht en energie die er in me zit bijelkaar sprokkelen om mezelf weer op te peppen. Mijn verjaardag, trouwen, naar Noorwegen ik dacht ineens ooo jee hoe moet dat allemaal, kan ik het allemaal nog wel volhouden? Mijn hele positieve instelling is dan even helemaal verdwenen, niemand kan het goed doen en ook niets helpt dan om me weer op te vrolijken.
Gelukkig duren zulke momenten nooit heel lang. Na een paar uur kom ik wel weer van de bank en ga ik maar gewoon domweg wat dingen ondernemen, zoals nu mijn blog schrijven. Langzaam word ik dan rustiger en ga ik weer nadenken over alle leuke dingen die er staan te gebeuren, dat ik alles op alles zet om daar ook echt wat leuks van te maken samen met JW. Ook voor hem zijn mijn dipjes niet altijd makkelijk.