Zwaar

Ik was er al een beetje op voorbereid dat het vandaag een moeilijke dag zou worden. Een lange periode met veel afleiding, veel leuke dingen gedaan , weinig rustmomenten en vandaag weer tijd om na te denken over mij en mijn ziek zijn. Ik heb wel goed geslapen, ook uitgeslapen, maar was verder vooral verdrietig vandaag. Verdrietig omdat ik ziek ben, dat mijn leven zo ontzettend onzeker is en ook bang voor wat er komen gaat. Ik kreeg na meer dan een week weg te zijn geweest ook weer die vlek voor mijn oog en toen had ik het echt gehad even. Misschien dat het van de stress is, wel gek dat het zo lang weg is gebleven, maar ja onbewust ben je er toch bang voor dat het niet goed is. Volgende week moet ik weer naar de VU, dan ga ik het er over hebben. Een weekje langer maakt ook niet meer uit.

JW en ik hebben wel even fijn gepraat en gehuild samen. Beide zijn we erg bang voor wat er komen gaat, zou de kanker nog rustig zijn? kunnen we nog samen lekker weg in de zomer zonder chemo-tussenpozen? Ook hebben we verder doorgepraat over hoe we het moeten dragen als het echt slechter gaat, kunnen we dat aan? Kunnen we ons erop voorbereiden?
Uiteindelijk zullen we ook die fase wel weer dragen, nu dragen we het ook, maar ook al zie je het niet altijd het gaat niet altijd goed. Vaak genoeg, vooral na leuke periodes zijn we erg verdrietig en is het moeilijk om de moed er in te houden en het leven leuk te houden. Meestal zijn het korte momenten dat ik me zo voel, en ook JW, maar als die momenten er zijn dan is het heel erg moeilijk en realiseren we ons heel goed dat we nog heel wat obstakels moeten gaan nemen. Het enige voordeel van deze verdrietige momenten is dat het kort erna weer heel even voor een soort van opluchting zorgt. De druk is weer even van de ketel.