Filmpjes

Zowel JW als ik zijn best gestressed. Of je het nou wilt of niet, onbewust ben je bang voor de scan. Ik vraag me soms wel af waarom, ik weet toch dat ik zo ziek ben en dat er dingen gaan gebeuren..maar ja je wilt toch steeds graag dat het lang duurt voordat het erger wordt. Ik heb vanmiddag even gesport met JW en dat gaat prima, ik kreeg eenmaal thuis wel weer last van dat ding voor mijn oog. Dat zit me dus echt niet lekker, maar zoals ik al vaker schrijf, het blijft maf dat het zo weer helemaal wegtrekt.

Na het oog-gebeuren ben ik even naar een collega geweest die net een nieuw huis gekocht heeft. Erg leuk huis, even bijgekletst en nu lekker in de tuin met betere temperaturen dan vanmiddag.

Gisteravond heb ik met JW allemaal filmpjes zitten kijken die ik nog helemaal niet weer gezien had. Van ons trouwen wat filmmateriaal, maar ook van de laatste vakantie voor mijn diagnose. Dan word je wel verdrietig. Je ziet niet heel veel bijzonders aan mij. Wel kwam mijn gevoel van toen weer omhoog. Moe, ik zag er al tegenop om een trapje te nemen, maar ik maakte ook nog een behoorlijke bergwandeling. Je proeft wel een raar sfeertje in de film, alsof er iets erg gaat gebeuren. Net alsof we beide een voorgevoel hadden.
Het laat me ook wel weer zien dat uiterlijk niet alles zegt over hoe je je voelt. Ik zag er niet mega ziek uit, twee weken later lag in in het ziekenhuis met een drain. Het hoesten en moe zijn waren wel de belangrijkste symptomen en die heb ik nu beide niet.