Bijna een jaar

Vanmorgen heb ik mijn arts in de VU gemaild over de urine en bloeduitslagen en die waren goed. Geen tekenen meer van een infectie. Op zich fijn natuurlijk. Toch voel ik nog steeds iets, maar in de mail van de arts stond ook dat ze dachten dat de genezing van de ontsteking langer duurde doordat ik ook tarceva gebruik. Ik moet Postmus op de hoogte houden als de klachten aanhouden.

Zo ben je heel veel bezig met jezelf analyseren, wat voel ik? Wordt het minder erg? Ik begin me zo langzamerhand echt een zeikerd te vinden. Vroeger heb ik heel veel blaasontsteking gehad, toen klaagde ik echt niet..Ik vind het ook best gek dat ik bij deze ' wat ze zeggen' blaasontsteking geen pijn bij het plassen heb, heel vaak moet plassen of koorts heb. Maar goed ik heb natuurlijk alle vertrouwen in de VU en ik vind dat ik dan ook rustig moet worden en geloven dat het een blaasontsteking is. Eerlijk is eerlijk ik vind het best gek dat het zo lang duurt en mijn lichaam vertrouwen gaat me nooit meer lukken denk ik.

Omdat ik vorige week de hele week al bezig ben geweest met kanker en mogelijke kwaaltjes ben ik vandaag niet naar creatieve therapie gegaan. Even geen Behouden Huijs, even geen mensen met kanker en proberen zelf ook niet te veel te piekeren en met kanker bezig te zijn.

Natuurlijk kan ik niet om mijn ziek zijn heen. Zeker niet als er weer vage klachten optreden. Op zulke momenten merk ik dat ik het nog lang niet geaccepteerd heb dat ik zo ziek ben. Ik denk heel veel aan de kanker en aan wat er kan gebeuren en dan word ik ook bang,toch denk ik ook heel vaak dat zie ik dan wel weer. Zodra ik klachten krijg en ze niet goed kan plaatsen merk ik dat ik helemaal in een dip schiet, verdrietig word en nog lang niet klaar ben voor alles wat er komen gaat. Maar ja, wanneer ben je er klaar voor? Ik was meer klaar voor ellende toen ik doodziek op de bank lag, niet nu ik weer echt volop aan het leven ben. Ik word kwaad als dat weer van me afgepakt wordt, als ik niet meer kan wat ik wil. Het enige waar ik rustig van word is gek genoeg de herinnering aan de periode waarin ik doodziek op de bank lag. Toen werd ik blij van even van de bank zijn, zelf onder de douche, voor het eerst weer boodschappen doen, mensen die me kwamen opzoeken, kadootjes die ik kreeg, JW die een lekker broodje voor me maakte en natuurlijk de heerlijke HBES-appeltaart. Ik weet dus dat ik mezelf kan aanpassen aan de omstandigheden en dan ook wel weer een wereld kan creeren waarin ik me fijn kan voelen, toch moet ik er nu nog even niet aan denken..

Aan het eind van deze week, 5 september is het precies een jaar geleden dat ik naar het ziekenhuis reed. Ik heb heel veel zin om het te vieren dat ik er na een jaar nog steeds ben en dat nog wel in een betere gezondheid. Deze week maar eens bedenken hoe ik dat ga doen.

WIP WAP

Ik heb een heerlijk weekeind achter de rug. De pijn in de zij is eigenlijk nog steeds niet helemaal over, maar omdat ik me wat rustiger voel kan ik het naast me neerleggen. Ik heb nog geen mail gehad met de resultaten van de bloedafname en de urine, daar mail ik morgen maar even achteraan. Als het in de loop van de week nog steeds niet over is dan laat ik mijn urine op kweek zetten.

Maar goed een heerljk weekeind dus. Gisteren gezellig gegeten en geborreld met een vriendin uit Amsterdam. Ik ken haar al vanaf dat ik kan praten en het is altijd erg gezellig en leuk om herinneringen op te halen. Vanmorgen ben ik met haar naar het Groninger museum geweest.

In de middag heb ik samen met JW nog even op de kiddo's van de zus van JW gepast. Samen met Rafael heb ik zoveel mogelijk speeltuintjes in de buurt bezocht en alle wip-wappen??, schommels en glijbanen uitgeprobeerd;) Nu ben ik best moe, ik ga lekker een film kijken met JW en op tijd naar bed om de komende week hopelijk wat ontspanner in te kunnen gaan.

Net uit de stad

We komen net terug van een etentje in de stad met een vriendin. We hebben erg veel lol en goede gesprekken gehad. Ze ging op mijn electrische fiets en met de Full-pull stand (ik achterop) zijn we de stad uitgefietst, JW kon ons nauwelijks bijhouden:) Geen eerlijke strijd hehe. We wilden de HBES-bakkers nog even verassen, maar die lagen al braaf te slapen.

Ik voel me beter dan de afgelopen week, grotendeels omdat ik natuurlijk gerust gesteld ben sinds gisteren. De pijn is nog niet weg maar ik kan het nu meer van me afzetten. Ook heb ik het idee dat het iets afneemt.

De afgelopen week bekeken heb ik me wel heel druk gemaakt, logisch maar toch ook zonde. Alle dingen die ik geleerd heb om hiermee om te gaan gooi ik in de strijd en het helpt ook wel, maar helemaal uit je hoofd zetten gaat echt niet lukken en daar zal ik mee moeten leren dealen..

VU (X)

Nou wat ik al gedacht had is uitgekomen. Postmus denkt niet dat de pijn door de kanker komt. Ik ben niet door een scan geweest, maar we hebben wel de vorige scans bekeken en goed gekeken of er misschien toch niet een afwijking bij de nieren of wervels was te zien.

Hij vermoedt dat het toch een blaasontsteking is. Ik vroeg natuurlijk meteen waarom de antibiotica dan niet aanslaat. Het kan wel een paar dagen duren voordat het resultaat oplevert volgens hem. De bacterieen kunnen wel weg zijn, maar je kan nog wel last hebben van de ontsteking die erdoor is veroorzaakt. Ook kan het zijn dat de tarceva ervoor zorgt dat het slijmvlies minder snel geneest.

Ik heb weer urine achtergelaten (uhum) en bloed laten afnemen om te kijken of er nog een infectie is. Als er volgende week nog geen verbetering is dan wordt mijn urine op kweek gezet. Dat kan ik in Groningen laten doen. Dan kunnen ze precies zien welke bacterie mij zo pest.

Ik moet nu ook echt gerust zijn dat het waarschijnlijk niet de kanker is die de pijn veroorzaakt. Natuurlijk is het nooit helemaal waterdicht , maar de kans dat er in 5 weken na de vorige scan kanker is ontwikkeld die deze klachten geeft is onwaarschijnlijk. Bovendien heeft Postmus wat testen gedaan naar mijn wervelkolom. Keihard op mijn schouders drukken bijvoorbeeld..

Naja ik voel me wel wat rustiger nu en daar is het toch vooral om te doen. De pijn is nog steeds niet verdwenen, maar ik slik maar wat paracetamol en probeer er niet teveel aan te denken.

Afspraak geregeld

Nou vanmidag heb ik het voor elkaar gekregen om een afspraak te maken in de VU. Superfijn dat het al zo snel kan. Ik ben benieuwd wat me te wachten staat en hoe ze gaan achterhalen wat er aan de hand is. Misschien moet ik voor de zekerheid maar weer een potje urine meenemen..

Ik raak nu toch wel een beetje in de stress..ik ga er niet eens van uit dat ik morgen meteen weet wat er aan de hand is. Ik denk niet dat ze mij meteen in een scan oid doen.

Straks ga ik even met JW naar Noorderzon. Het is lekker weer, even de gedachten verzetten. Morgen moeten we al om 9.30 in Amsterdam zijn , we maken het dus maar niet te laat want rekening houdend met files ed moeten we om 7:00 uur echt wel weg.

Gek word je ervan

De pijn in mijn onderrug is nog niet over. Nog steeds zit er een brandend gevoel aan de linkerkant van mijn rug. Het straalt uit naar de zij en soms ook in mijn bilspier. Bewegen maakt dat het minder erg wordt. Ik slik nu drie dagen antibiotica en ik had echt wel moeten merken dat het minder erg wordt. Als het geen infectie is dan snap ik niet waar al die bacterieen in mijn urine vandaan komen. Misschien slaat de antibiotica niet aan?

AAA aaaaaaa gek word je er van ;) Zo zit ik de hele dag te speculeren wat het kan zijn. Heb je helemaal niets aan en ik heb dan ook mijn arts gemaild in de VU dat ik het prettig zou vinden deze week nog langs te komen. Ik heb nog geen reactie, als ik die morgenvroeg nog niet heb dan bel ik er even achteraan. Ik vermoed dat ik dan vrijdag terecht kan.

Ik probeer wel zoveel mogelijk van alles te doen en me niet teveel op te laten jagen. Vanmiddag stond er heel spontaan een vriendin op de stoep, we hebben even bijgekletst en foto's van de bruiloft gekeken. 's Avonds ben ik lekker met JW de stad in gegaan en hebben we lekker gegeten in een eetcafeetje. Al met al ben ik nu nog redelijk rustig, ik maak me zeker wel druk maar ik zou ook blij zijn als ik weet waar de pijn vandaan komt en dat er wat aan gedaan wordt.

Afwachten

Poe vannacht erg slecht geslapen. Ik maakte me ineens zo druk en werd bang..bang voor alles wat er komen gaat en ik had zo'n last van mijn rug..
Ik sliep pas om 0300 uur en ik had de planning naar mijn werk te gaan, maar ik was te moe en heb even geen concentratie. Mijn rug wordt niet echt beter, misschien verwacht ik wel te snel resultaat, maar in je diepste binnenste ben je zo bang dat het gewoon kankergroei is en dat is ook niet zo'n gekke gedachte.

Ik heb mijn arts gemaild wat er aan de hand is en ik moet hem op de hoogte houden als de klachten niet over gaan.

Om mezelf maar wat af te leiden ben ik naar de sportschool gegaan, beweging is het fijnst voor mijn rug. Daarna heb ik even in de infraroodsauna gezeten.
De pijn is vooral brandend als ik ga zitten. Mijn conditie is verder prima gelukkig.

Daarna ben ik naar een collega geweest waarmee ik de hele fotocollectie van onze bruiloft heb doorgelopen. Ik heb een opzet gemaakt om ze te sorteren zodat we een mooi boek krijgen. Als ik mij morgen nog niet duidelijk beter voel ga ik een afspraak in de VU maken.

Huisarts

Vanmorgen de huisarts gebeld voor een afspraak en gelukkig kon ik er vanmorgen meteen terecht. JW is even meegegaan voordat hij naar zijn werk ging. Hij nam de tijd even voor ons, vroeg hoe het allemaal ging en toen vertelde ik mijn klachten. Voor de zekerheid had ik al urine meegenomen, je weet maar nooit waar je urine voor kan gebruiken :) Uhum, mijn moeder was zo slim om aan te geven dat ik het maar mee moest nemen. Ter plekke kon de huisarts mijn urine 'analyseren' en het zat bomvol bacterieen. Daaruit kon de arts opmaken dat ik hoogstwaarschijnlijk een infectie heb. Ik heb antibiotica gekregen die snel moet gaan werken. Mochten de klachten dan nog aanhouden dan heb ik ook een verwijzing voor een echo gekregen.

Mocht de antibiotica niet werken dan ga ik geen echo laten maken in het Martini, dan ga ik meteen naar de VU.

Gelukkig heb ik vandaag ook nog leuke dingen gedaan. Met twee meiden van de jongerengroep ben ik uit eten geweest bij "Da Carlo" een italiaan op het Zuiderdiep. Lekker buiten op het terras gegeten, bijgekletst en gelachen. Het is wel bijzonder om elkaar in een hele andere setting dan het Behouden Huijs te zien, het schept toch een band en je weet best veel van elkaar.

Ik hoop dat ik me morgen wat beter voel en niet misselijk word van de antibiotica.

Afspraak

Ik zit lekker in de tuin mijn log te typen. We zijn net terug van Noorderzon en we hebben gegeten bij de zus van JW. AS is vanmiddag weer naar huis gegaan, het is een stuk saaier hier ;) Ook wel rustiger en dat is voor mij wel goed natuurlijk.

Ik voel me aan de ene kant best goed, ik heb energie, zin om van alles te ondernemen , maar toch heb ik nog steeds een raar gevoel in mijn onderrug. Ik bel morgen mijn huisartsvoor een afspraak. Ik heb er zo geen zin in het liefst steek ik mijn kop in het zand, maar ik weet dat het zeer onverstandig is en het kan natuurlijk ook iets zijn wat niet-kuka gerelateerd is.

Ik merk wel dat ik de neiging heb neerslachtig te worden als ik kwaaltjes krijg, als ik niet oppas laat ik mijn hele dag erdoor beheersen. Ik heb dan soms echt zin om in mijn bed te kruipen en er niet meer uit te komen. IK weet dat ik me er niet beter door ga voelen, dat het er allemaal niet anders wordt, maar het is wel heel moeilijk.

Ik hoop dat ik morgen bij de arts een verklaring krijg voor mijn klachten, ergens in mijn achterhoofd denk ik wel, hoe kan hij nu weten wat het is zonder een scan te doen? Moet ik niet meteen naar de VU gaan?

Aan de bel trekken

Sodeju...ondanks mijn rug waar ik last van krijg als ik lang zit,,vooral aan de linkerkant, ben ik vandaag behoorlijk druk geweest. Delf-sail, even Noorderzon en toen nog wat bij ons thuis drinken met vrienden ..Anne Sophie was er de hele dag bij en dat was supergezellig.

Ik ben nu moe, niet gek natuurlijk, morgen is het minder druk. Ik kijk maandagochtend hoe ik me voel, als ik dan nog steeds last heb van mijn rug dan toch maar even aan de bel trekken.

As is er weer

Vandaag met JW weer eens pap en mam uitgehangen. Ik heb vanmorgen Anne Sophie opgehaald en de hele dag met haar gespeeld, he he je wordt zelf weer kind. Toen JW klaar was met werken zijn we met zijn drieën de stad in geweest. Ze ligt nu lekker in bed..morgen nog een dag oppassen, JW gaat naar Delfsail. Aan het einde van de middag willen we even met AS naar Noorderzon.

Mijn rug gaat nog steeds niet echt lekker, ik kan niet zeggen dat het erge pijn is meer alsof er iets heel erg in de brand staat. Soms trekt het weg en soms is het er weer. Best wel irritant om te merken dat er eigenlijk geen dag voorbij gaat zonder dat er wat is..... daar had ik vanavond wel even de balen van ..

Nu lekker dom popstars kijken met een van de HBES-bakkertjes dat maakt me wel weer wat vrolijker ;)

HOT

Zo het was echt hot vandaag..ik had er gelukkig niet veel last van. Zelfs niet toen ik vanmorgen even op het werk was. Op mijn werk is het meestal niet te harden als het tropisch wordt. Op mijn werk moet ik echt even mijn draai vinden, best lastig als je maar twee ochtenden gaat, maar meer lukt me gewoon niet. Niet alleen mijn leven is in een jaar tijd heel erg veranderd, maar ook op mijn werk is dit jaar ontzettend veel in gang gezet en veranderd. Naja zoals ik al vaker heb geschreven ik kijk hoe het gaat om te werken, zodra ik merk dat het me meer energie kost dan dat het me oplevert dan moet ik me afvragen of ik er mee door moet gaan.

Echt vrolijk ben ik nog steeds niet..de pijn in mijn rug is nog niet helemaal weg. Vooral als ik lang moet zitten dan voelt het oncomfortabel. Het is ook niet alleen de pijn, maar ook de psychische stress die je altijd met je meedraagt en die de ene keer makkelijker te dragen is dan de andere keer.

Morgenvroeg ga ik het dochtertje van mijn zusje halen om twee dagen op te passen. Zij weet me altijd wel op te vrolijken. JW trouwens ook hoor, zo lief hoe hij altijd probeert om me erdoor te slepen. Hij is een van de weinigen die me op kan beuren als ik het even niet zie zitten, terwijl die het zelf ook al niet makkelijk heeft.

Toch nog niets positiefs

Vandaag heb ik eigenlijk niet echt mijn dag. Ik begon stoer de ramen te wassen buiten en boodschappen te doen, maar ik voel me gewoon niet echt happy. Ook heb ik erg last onderin mijn rug..precies een maand geleden had ik dit ook en ik denk dus dat het met maandelijke zaken te maken heeft.

Voor mij worden dat soort klachten altijd wat uitvergroot omdat ik, of ik het wil of niet, toch ga piekeren of het misschien kuka is.. Ik probeer natuurlijk meteen rationeel te denken dat de scan nog maar 3 weken geleden is, dat toen alles ok was en dat het wel erg snel zou zijn als er na drie weken zulke pijnklachten van kankergroei zouden zijn.

Naja ook al heeft het niets met kuka te maken dan nog is de pijn niet fijn en mijn humeur is rond deze periode ook al niet zo best dus zo kom je wel in een vicieuze cirkel..

Ik schop mezelf wel onder mijn kont hoor, ik ben gaan sporten even , lekker in de sauna gezeten (buiten was het me nog niet heet genoeg ;) omdat ik dacht dat het wel goed zou zijn voor mijn rug en straks komen de ouders van JW even eten.

Ik heb gelukkig niet veel last van de hitte nu, op de een of andere manier was dat erger in de warme periode rondom onze bruiloft. Kan ik gelukkig ook nog iets positiefs schrijven ;)

Vergeten

JW slaapt vannacht weer lekker thuis en we liggen in bed onder de klamboe..Op de een of andere manier komen alle muggen op JW af. Ik heb vannacht zonder klamboe geslapen en ben niet geprikt. Ik kon ondanks de vriendelijke muggen niet goed in slaap komen, ik had het warm en was druk in mijn hoofd.

Vanmorgen op tijd eruit en naar het Behouden Huijs voor mijn 3-wekelijkse gesprek met de psycholoog. Als ik met haar praat dan zet je weer even op een rijtje hoe het nou echt met je gaat. Vaak een halve dag erna begin ik na te denken over de dingen waar ik het over gehad heb en besef ik me soms beter hoe ik iets wil.

Na het Behouden Huijs ben ik op mijn werk geweest. Ik heb nog niet veel concreets gedaan, allerlei collega's gesproken die er vrijdag niet waren, donderdag zal ik wel meer gaan doen.

Morgen maar even een dagje niet teveel doen, rust nemen is toch wel een van de dingen die ik nogal eens vergeet ;)

Even aankijken

JW was vanmorgen alweer erg vroeg de deur uit..om 6.30 zat hij in de auto. Ik ben nog even blijven liggen. Ik merk wel dat ik me wat neerslachtiger voel als JW er niet is en ik alleen in huis ben. Dat is heel snel over gelukkig en ook wel goed voor me. Lang was ik niet alleen want JW's moeder was in de buurt en ik heb samen met haar gelunchd en vanavond lekker gegeten.

Vanmiddag had ik weer creatieve therapie en ik ben er nog niet echt uit wat ik er van moet vinden om erweer mee te beginnen. Je zit meteen weer met allemaal mensen met kanker, en wordt erg geconfronteerd met je eigen verdriet. Ik wil hier niet voor weglopen, maar het was wel even slikken om weer te beginnen. Ik kijk het even aan zodra ik ook maar merk dat ik er tegen mijn zin heen ga dan stop ik meteen.

After party

Het feest was leuk gisteren. Ik heb erg gelachen vooral omdat JW met elvis bakkebaarden en een zonnebril inclusief felgeel roussel rock en roll blouse rondliep en er verder bijna niemand zich uitgedost had in discostijl. JW kreeg alle aandacht. We hebben veel gedanst, lekker buiten en we lagen erg laat in bed..

Vanmorgen hebben we dan ook heel lang uitgeslapen en in de loop van de middag zijn we wezen sporten. Nu liggen we in bed. JW gaat morgen weer naar Arnhem en blijft er ook overnachten. Ik ga morgen weer naar het Behouden Huijs, ik wil toch graag de creatieve therapie weer oppakken.

Ik voel me goed, alleen heb ik soms wel het gevoel van' Wanneer komt het' ..Wanneer breekt de kuka weer door? Naarmate ik de medicijnen langer slik, des te angstiger ik word dat ze uitwerken. Ik probeer er niet teveel aan te denken omdat het niet zoveel zin heeft, maar soms is het best lastig.

Ready to party

Vanmiddag heb ik samen met JW wat feestkleding gekocht. Eeen mooie rode glitterhoed en een rood hemdje en een gouden riem. JW een mooie zonnebril en een gele discoblouse.
Het weer is perfect , lekker zonnig en zometeen gaan we eerst met een vriend die ook meegaat bij de italiaan eten aan de Hoornse Plas. Ik ga even lekker genieten vanavond,ik heb nog nooit een echt dancefeest meegemaakt dus ik ben benieuwd!

Morgen zal ik wel wat foto's op mijn blog zetten, ik denk dat we een camera meenemen.

Werk enzo

Vanmorgen even op mijn werk geweest en weer helemaal bijgepraat. Soms denk ik wel, moet ik wel weer wat op mijn werk doen? Wil ik dit wel? Zodra ik me dan voorstel om me niet meer met mijn werk bezig te houden dan krijg ik daar toch geen positief gevoel bij. Het is ook fijn om wat nuttigs te kunenn doen, met collega's samen te werken, onder de mensen te zijn..Ik ga dus gewoon weer de ochtenden oppakken zoals ik dat deed voor de vakantie. Ik kijk wel hoe het gaat, vanmorgen voelde in ieder geval wel goed.

Eenmaal thuis vanmidag had ik wel even een dipje, moe omdat we laat op bed lagen en dan komen de emoties sneller. Even had ik een moment van pff hoe moet het allemaal, doe ik het allemaal wel goed?

Morgen lekker weekeind, uitslapen en morgenavond een discofeest bij Kaap Hoorn, genoeg om rust voor te nemen en naar uit te kijken.

Oma

Ik ben net terug van een verjaardag van de neefjes van JW. Daarvoor hebben we even bij mijn ouders gegeten en ben ik even bij mijn oma langsgeweest. Ze gaat hard achteruit,ze heeft zoveel verschillende kwaaltjes en nu ook een of andere zenuwpijn die met morfine onderdrukt wordt. Met de laptop bij me ben ik bij haar geweest en ik heb wat foto's van de bruiloft laten zien. Een paar kijken vond ze erg leuk maar al snel werd het teveel..

Ik zei tegen mijn oma dat ze een taaie was, ze keek me aan en zei dat dat ook moest zijn ;) Ik doe mijn best!

AS is weer naar huis

Vanmorgen ging JW al vroeg naar zijn werk en ik lag samen met Anne Sophie op de logeerkamer. Vannacht werd ze wakker en toen ben ik maar naar de logeerkamer gegaan omdat ze anders JW wakker huilde. Vanmorgen was ze ook alweer vroeg wakker en toen ik mijn ogen opendeed zat ze naast me , me te bestuderen en grijnste " KAKA !" Superschatiig en toen maar uit bed gegaan, ik heb nog geprobeerd om net te doen of ik sliep en hoopte dat ze ook nog even zou slapen maar dat lukte niet. Vannacht konden JW en ik niet zo goed in slaap komen en ik was nog erg moe.

Gelukkig krijg je snel weer energie van zo'n kleintje. Samen onder de douche, eten maken, tekenfilmpjes kijken en toen even naar buiten gewandeld. Continu opletten waar ze heen loopt, continu vragen van haar beantwoorden , luiers verschonen maar vooral keihard lachen. Ik vond het supergezellig dat ze er was en hoop dat ze nog eens vaker komt logeren.

Verdrietig word ik er gelukkig niet van als ze hier is. Ik had natuurlijk het allerliefst zelf kinderen gewild en het zou heel confronterend kunnen zijn, maar daar heb ik juist meer last van als ik alleen ben.

Oppassen

Vandaag ben ik op Anne-sophie aan het passen. Ze noemt me de hele dag 'KAKA' en het is echt supergezellig zo'n klein meisje in huis. Alleen word je er wel echt moe van :)
Ik hoop dat ze vannacht een beetje doorslaapt, ik heb in ieder geval mijn best gedaan samen met JW om haar lekker moe te krijgen ;) Lopen naar de speeltuin en daarna nog even de stad in gelopen aan het einde van de dag.

Ik voel me goed. Morgen nog een dagje oppassen en vrijdag ga ik weer naar mijn werk. Ik ben er al een tijd niet geweest. Vrijdag is in ieder geval weer een begin.

Alles weer opgeruimd

Vandaag heb ik alle vakantiespullen opgeruimd, JW was weer aan het werk. Ik was best moe vandaag, vannacht was het redelijk laat en de avond daarvoor ook. Vanavond ga ik dan ook maar niet te laat op bed. Morgen komt het dochtertje van mijn zusje hier slapen en ik weet niet of ze de hele dag doorslaapt;)

Vandaag niet veel tekst maar nog wel wat foto's van de Oostenrijk-trip.

Kalendeur

We komen net bij de HBES-bakkers vandaan.. Er stond weer eens een heerlijke appeltaart in de oven bij thuiskomst en de post was gesorteerd. De grootste verassing was de 'Kalendeur' die we kregen op onze bruiloft, die nu echt aan de wc-deur hangt. JW en ik hebben geen excuus meer als we verjaardagen vergeten ;) We zijn even langsgewipt om te bedanken maar het werd zoals gewoonlijk te gezellig.

We liggen in bed en het is goed weer thuis te zijn. Terugrijdend naar Groningen hadden we beide wel een beetje een raar gevoel. Het lijkt een terugreis zoals zo vele, maaar deze vakantie was wel heel bijzonder. Weer terug naar de plek waar we een jaar geleden ook waren, me niet realiserend wat er was. Een week waarin we een ontzettend gave tocht hebben gemaakt, waarin ik een prestatie heb geleverd die ik niet meer voor mogelijk had gehouden en een week even helemaal alleen met mijn ouders.

Ik hoop dat we de komende periode met een zo optimistisch mogelijk gevoel tegemoet kunnen blijven gaan.

Weer thuis

We zijn weer thuis, nou ja nog niet helemaal thuis, maar bij de ouders van JW.
Vanmorgen om 06:30 uur vertrokken en om 17:30 uur waren we in Nederland. Ik heb er weer een fantastische week op zitten, de week met mijn ouders was heel erg leuk.
Bij de ouders van JW hebben we heerlijk gegeten en gekletst en we liggen natuurlijk weer veel te laat op bed.

Ik denk dat ik morgen wel wat foto's kan plaatsen, nu eerst maar eens slapen ;)

Laatste wandeldag

Vandaag was het wederom schitterend weer. Bijna 30 graden dus zelfs heet. Samen met mijn vader heb ik heerlijk gewandeld. Een tocht van twee uur naar boven
langs een waterval. Het was super, onderweg veel foto's gemaakt en weer een goede herinnering in de rugtas;) Thuis zal ik wat fotos' plaatsen, hier zit ik niet teveel achter de laptop.

Morgen vertrekken we weer. Ik heb zin om weer naar huis te gaan en samen met JW te zijn. Stiekum zie ik ook wel tegen het naar huis gaan op. Hier in de bergen
lijkt alles anders, ben je veel buiten en onderweg en ontdek je dat je nog zoveel kan. Ik weet wel dat ik het moet laten komen zoals het komt, maar soms is dat niet zo makkelijk ;)

Rustig aan

Vandaag alweer de vierde dag dat we gewandeld hebben. Gisteren was echt een barre tocht. Ik had zelfs niet eens kunnen denken dat ik die tocht zou lopen als ik kerngezond zou zijn. Meer dan negen uur wandelen waarbij je de helft van de tijd ook nog eens stijgt.
Vandaag hebben we het dan ook wat rustiger aangedaan. Samen met mijn ouders heb ik een gondelbaan omhoog genomen en toen 3.00 uur gewandeld zonder al te veel stijgen. Ongemerkt ben je toch weer veel langer bezig dan je denkt.

Ik voel me nog steeds goed. Enige herinnering aan mijn ziekte vandaag waren mijn darmen, maar niet zo erg dat het wandelen eronder heeft geleden.
Het wandelen gaat me goed af. Ik vind het zo heerlijk om te lopen in de bergen, een top te bereiken. De bergen geven rust, ruimte en zeker met de kuka geeft het zoveel kracht als je merkt dat je die top nog kan halen. Ik zal nog vaak aan mijn tocht van gisteren denken, het is een soort ankerpunt. Als ik het even niet zie zitten zal ik denken aan mijn tocht en dat ik die toch maar mooi gehaald heb ook al vond ik het zwaar.

Natuurlijk word ik soms ook verdrietig. Vooral gisteren toen ik in bed lag en dacht aan de toch van mij en JW. Ik zou zo graa gnog zoveel meer tochten met hem willem maken. Het was zo gezellig en het voelt zo goed met zijn twee dat je er TE verdrietig van wordt als je je realiseert dat het veel te snel afgelopen zal zijn. Beiden voelden we ons enorm trots en stoer aan het einde van dag, maar juist als iets ontzettend leuk was samen dringt het verdriet des te hard door.

Bikkeltocht..

Ik ben nog vol adreline! Net terug van een ontzettende mooie wandeltocht met JW over de bergen, over rotsen, rivieren, vasthouden aan touwen, door de blubber.
We zijn vanmorgen weg gegaan om 900 uur en vanavond om 10.00 uur was ik weer thuis. We hebben drie hutten bezocht en bij elke hut een klein half uur gezeten.
Veel gelopen dus vandaag. Eigen nog nooit in mijn 'hele' leven zo'n tocht gemaakt. Ik heb gebikkeld met JW maar zo enorm genoten. Het wandelen ging zo goed het was perfect weer en ik zweefde door de bergen.

Ik ben nu net thuis en ga nog even een glas wijn met mijn ouders drinken. JW is weer naar het mannenkamp ;) Morgen post ik nog wel een uitgebreider verslag van de trip!

2e wandeling

Gisteravond hebben we een heerlijk restaurantje gevonden in Praegraten. De ouders van JW hadden goede verhalen en we zijn er ook geweest. Heerlijk gegeten en daarna thuis nog even nagezeten en niet al te laat naar bed.

Vannacht werd ik een paar keer wakker en 1 keer van mezelf omdat ik schreeuwde: ' HE GA WEG!' ik droomde dat er iemand op mijn kamer kwam..zal wel te maken hebben met de laatste keer in Noorwegen toen ik met JW een nachtelijke bezoeker kreeg ;).

Vandaag hebben we weer gewandeld. Mijn moeder heeft nogal last van haar knie sinds gisteren en voor we van start gingen zijn we wat ' Anika-zalf' gaan halen en een of andere zalf van Murmeltiere. Ha ha..thuis zouden we het nooit halen, maar de vrouw des huizes van het Gasthof waar we zitten raadde het ons aan. Met de zalf op de knie zijn we wezen wandelen, de bedoeling was in het dal blijven en niet te lang, maar uiteindelijk werden het toch nog 3 uur met zo nu en dan toch pittig stijgen en dalen. (ontkom je ook niet aan in de bergen natuurlijk). Vooral voor mijn moeder is het pittig. Het voelt best gek om het zo goed vol te houden en mijn moeder de bergen op te slepen als kuka patientje ;)

Morgen ga ik een tocht maken met JW. Ze hebben met de jongens een rustdag dus hij mist zelf geen tocht met zijn vrienden. We moeten nog even kijken wat we gaan doen, ik wil mezelf natuurlijk ook niet over de kop lopen...

Eerste wandeling

Zoo de eerste wandeling zit er weer op. We begonnen vanmorgen om 900 uur (eerst met een ontbijtje) en daarna hebben we een rustige wandeling gemaakt. Voor mij was het even aftasten hoe het zou gaan, maar ook voor mijn moeder was het spannend. Ze heeft sinds 6 weken te horen gekregen dat ze een schildklierprobleem heeft en daar medicijnen voor gekregen. Ze voelde zich al een tijd wat minder fit en dacht natuurlijk dat het door alle kuka stress van mij kwam :) . Ze heeft nu gelukkig medicijnen, maar het was toch afwachten hoe het zou gaan.
Het wandelen van mijn moeder ging beter dan gedacht en ik ging zelf ook wel lekker. Het enige dat niet zo mee zat was het weer. We hadden in de planning nog een tweede hut aan te doen, maar het begon zo te onweren dat we terug zijn gelopen.

We zitten in een leuk appartementje en met de regen op het dakraam hebben we ons de rest van de middag vermaakt met lezen en kletsen. Even een weekje samen met mijn ouders is goed. Het idee dat JW een paar bergen verder zit geeft ook een goed gevoel. Ik hoop dat het weer morgen beter wordt , de voorspelling is dat het woensdag weer zonnig is..

Ik ben weer op vakantie ;)

Ik zit weer eens in een of ander appartementje te genieten van de bergen om mij heen.
Het wordt een kort blogje want natuurlijk wil het internet nog niet zo soepel als gehoopt..Even laten weten dat ik goed ben aangekomen en me verheug op de wandelingen. Later meer!

Ready to go

Vanmorgen werd JW om 500 uur opgehaald en is vertrokken richting Oostenrijk. Ik ben er ook even uitgegaan en heb hem uitgezwaaid. Daarna ben ik weer naar bed gegaan, om 500 uur al in de kamer zitten was me een beetje te vroeg. Eenmaal in bed kon ik niet meer slapen. Ik dacht aan al die andere keren dat JW met zijn vrienden ging wandelen en die keren dat ik dan de hele week alleen was. Nou ja alleen, ik werkte gewoon en sprak af met vriendinnen, ik vond het juist wel lekker om een weekje alleen te zijn.

Dit jaar geen weekje alleen thuis, morgenvroeg ga ik op tijd naar mijn ouders. Ik had vanavond al kunnen gaan, maar vond het wel fijn om even alleen te zijn een dagje. Ik heb op mijn gemak alles ingepakt en ga zo al lekker naar bed. Er is internet in het appartement waar we zitten dus ik houd mijn weblog bij. Ik heb nu geen internetmaster bij de hand ;), maar ik denk dat ik het zelf wel aan de praat kan krijgen .