Achter de rug

Nou de punctie is achter de rug, letterlijk en figuurlijk. De ouders van JW waren zo lief om met ons mee te rijden. Om 12:00 uur waren we al in het VU. Eerst bloed prikken om te kijken naar ik dacht de stollingswaarden.

Om 14:00 uur zat ik in de wachtkamer voor de longpunctie.
Ik was niet echt nerveus ofzo, maar toen ik eenmaal in de wachtkamer zat werd dat wel even anders. Ik heb een CT-geleide punctie gekregen. Eerst werd met een CT-scan de afwijking in de long in beeld genomen en met een markeerstift werd precies op mijn rug gezet waar de naald voor de punctie er in moest. Ik werd verdoofd ( subcutaan voor de kenners) en daarna kreeg ik nog een verdoving die wat dieper ging. Tot aan het longvlies kunnen ze verdoven, verder niet. In de long voel je verder niets, maar door het longvlies prikken is wel even gevoelig. De arts die de punctie uitvoerde had dezelfde achternaam als ik, ( Meijerink ) dus dat gaf me wel vertrouwen hehe..

In totaal zijn er 3 hapjes uit de leasie genomen. Ik denk dat de patholoog met zekerheid kan zeggen of het voldoende weefsel is.

Na de ingreep moest ik een uur stil blijven liggen op mijn rug op de dagbehandeling-oncologie. Ze houden je even ter observatie in verband met bijvoorbeeld de kans op een klaplong, maar gelukkig is me dat bespaard gebleven. Het voelde nog wel even gevoelig in mijn rug en schouder na het uurtje bedliggen en opstaan, maar ik had erger verwacht. Als laatste handeling moest ik nog even een thorax-foto laten maken om zeker te weten dat alles goed was gegaan. De foto was zo gepiept en toen mocht ik naar huis.

Naar huis, mmm en was de foto nou goed of niet?. Ik vermoedde dat het wel goed was, anders zou ik niet gewoon vrolijk rondlopen, maar ik wilde het natuurlijk wel even zeker weten. Ik ben maar even weer terug gelopen naar de verpleegafdeling en daar hebben ze geregeld dat er nog een arts naar gekeken heeft en nog even naar mijn longen heeft geluisterd. Dat was allemaal goed. Wel een beetje raar dat ik er zelf achteraan moest om dat oordeel van de arts te krijgen.

Morgen hoef ik geen Avastininfuus te krijgen. mijn arts mailde dat het opgeschoven moest worden naar volgende week. Vanmorgen gelukkig nog het Martiniziekenhuis kunnen bellen om het op tijd af te zeggen voor morgen en een week te verschuiven.

Een vol dagje, veel geregel en weer een nieuwe 'ingreep'om aan mijn lijstje toe te voegen: 'Een CT-geleide punctie'. Hopen dat ik er niet teveel last van krijg, maar ik denk dat het wel meevalt, anders had ik het nu al wel gemerkt.

Na 8 werkdagen weet ik wat de uitslag van de punctie is. Volgende week dus even geen ziekenhuis, behalve de Avastin eind volgende week.