Reconstructie

Vanmorgen met een erg down gevoel wakker geworden. Samen met JW wel geprobeerd om iets van de dag te maken. Samen ontbeten en tussen de middag ergens gelunched. Met de tranen over de wangen brood opeten en elkaar aankijken. Het leek wel September 2008, alleen ben ik nu 'voor mijn gevoel' fitter.

Nu ik weet dat er iets in mijn hoofd zit laat het me niet los en als er maar even iets niet goed gaat dan denk ik: o jee komt van de uitzaaiingen. Zo lukte het me niet om de winkelwagen terug te zetten, althans het lukte niet om de 50 eurocent er uit te krijgen, maar dat kwam ( na hulp van JW) gewoon omdat de kar daarvoor geen EUHM ' Insteekdingetje' had. Ook een lastig woord weet even geen betere ha ha.

We maakten samen het bed op en de deken wilde maar niet goed in de hoes omdat ik volgens JW de punten van het dekbed niet goed had aangegeven (uhum) ik dacht even ben ik nu al gek aan het worden? Later bleek dat JW het zelf niet goed had gedaan. Sowieso altijd lachen hoe wij samen een bed opmaken. JW kruipt in het laken ( dekbedovertrek) en dan moet ik de punten van het dekbed erin steken..Verder zal ik het niet gaan uitleggen, maar het is wel eens heel erg lachwekkend.

Verder hebben we ook nog wel een soort van moeten lachen vandaag toen we de situatie van gisteren reconstrueerden. We waren in de Beversport en JW pastte net een windstopper. Ik was aan het kijken hoe het stond toen ik een mail kreeg van de arts. Ik liep in 1 streep naar buiten en JW linea recta achter mij aan. PIEP PIEP alarmbellen omdat JW de jas gewoon aan had gehouden. Samen zaten we buiten op de stoep voor de Beversport. JW bracht de jas terug en vernam toen dat ze achter hem aan waren gelopen en mee hadden gekregen dat wij niet zulk leuk nieuws hadden gehad. Ze wensten hem sterkte. Toen we net wilden wegrijden vroeg JW mij: ' Zal ik die jas nou wel of niet doen?' Ik keek hem aan en dacht..mmm ben ik nou gek of? Ik zei nog dat moet je zelf weten joh, ik ga in ieder geval nu naar huis en mijn ouders bellen...JW zei vandaag nog dat hij het maar bizar vond dat hij dat nog vroeg, maar het is gewoon een stressreactie natuurlijk.

Erg maf allemaal. Ik ben behoorlijk bang, maar lijk erg rustig. Ik voel me gewoon goed heb niet echt last ergens van en weet dat ik morgen te zien en te horen krijg dat het echt ernstig is. Ik heb een vragenlijstje gemaakt en zie morgen wel weer verder. Na morgen ga ik wel even weg denk ik met JW, ik weet niet waar naartoe, als ik volgende week nog geen bestraling kan krijgen misschien wel een lang weekeind of weekje. Anders sowieso het weekeind.