We komen heerlijk bij in de Spa. Veel slapen, lezen, zwemmen en lekker eten en drinken.
Beide merkten we nu hoe moe we eigenlijk zijn en hoe gespannen ook.
Ik ben een boek aan het lezen die ik heb gekregen van iemand van mijn werk. Het boek gaat over een professor in de computerwetenschappen die geconfronteerd wordt met terminale alvleesklierkanker. Zoals veel professoren wel eens een laatste ' Lecture' geven over een onderwerp dat ze het meest boeit en waar ze veel over weten, zo gaf deze professor ook een laatste college, maar dan letterlijk zijn laatste. Een laatste college voor zijn dood getiteld: Werkelijk je kinderdromen bereiken'. Ik heb het boek nog niet uit maar hij beschrijft in een laatste college hoe hij zijn laatste maanden volop leeft, hoe hij geleefd heeft en zijn kinderdromen heeft verwezenlijkt en zich voorbereidt op zijn dood. Helemaal niet verdrietig, vol leven en erg krachtig. Ik kan er zelf wel verdrietig van worden, vooral omdat ik mezelf steeds moet zeggen dat ook ik niet meer beter wordt en er ook mee moet dealen dat er een einde komt, veel eerder dan ik zou willen. Zeker de naderende scan maakt me niet echt vrolijker, ik realiseer me erg goed dat de wereld er na vrijdag weer even heel donker bij kan liggen, eigenlijk ben ik er gewoon bang voor. Ik denk dat het nu wel verder zal zijn doorgebroken de kanker.
Ik begin er in mijn blog over, maar kan het overdag redelijk goed van me afzetten. Ik geniet met JW en wil er niet teveel aan denken. Na het weekeind zal ik het wel lastig krijgen.
4 opmerkingen:
Lieve caroline,
Niet te veel piekeren, hoor. Is niet zo goed voor je koppie en voor je lijf. Ik snap het eigenlijk ook wel weer maar het is zo zonde van je kostbare tijd om van het leven te genieten. Ik wens je alle kracht toe om pas op de dag van de scan je angsten toe te laten! En ik meen het echt goed met je. Zelf heb ik ook moeten leren. Men lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Een spreekwoord uit de oude doos maar zo waar.
Veel zonneschijn voor jou en JW. Dikke knuffel en liefs, Marjo
Hai lieve Caroline,
Ja,wat moeilijk toch,toch heeft marjo erg gelijk,maar ik heb er 5 jaar over gedaan om dat te kunnen.En nog lukt het soms niet.Maar ja,als het wel lukt is het zo enorm fijn.Dus,kop in het zand!! In veel oosterse leefwijze leven ze ook zo,bij het moment,niet voor of achter je kijken maar in het nu.Soms zijn de dingen nu eenmaal hoe ze zijn.
Vrijdag brand ik een kaarsje voor jou,en hoop ik met heel mijn hart dat de uitslag meevalt.
veel liefs hendrike
Ja meis, moeilijk hoor. Hoop toch dat je voldoende afleiding zoekt de komende dagen.En dat je de spanning een beetje kunt breken, anders wordt het wel een hele zware week.
Maar ik begrijp je o zo goed, en dat het heel moeilijk is ook.
Ik denk aan je.
Knuffel en liefs Marjolijn.
Hey, hoe heet dat boek en wie heeft het geschreven? Is het wel in het Nederlands...mail mij anders dat ff door als je wilt (je weet wel waar naar toe)
XXX Es
Een reactie posten