Drive

Vanmorgen is M weer vertrokken. We hebben heerlijk gegeten bij Lukkien en daarna zijn we nog even bij de HBES-bakkers geweest. Ik vind het zo super dat M op zijn werktrip naar Europa bij ons langs is geweest.

Na zijn vertrek ben ik even gaan sporten en de rest van de middag lekker tv gekeken ( schaatsen) .

Ook veel nagedacht. Morgen gaat JW weer werken en het gewone leven begint weer. Nou ja gewoon is het niet meer echt te noemen maar wel weer een periode waarin ik weet dat ik moet denken om mijn dagindeling en prioriteiten.

Ik ben onrustig over dingen die ik nog wil en kan dat moeilijk uitleggen. Ik realiseer me weer heel sterk dat ik niet zo lang meer te leven heb en vraag me af wat ik nog wil. Het afgelopen jaar heb ik veel gedaan, veel gereisd en veel meegemaakt, maar ook wel een leven waarin je soms het gevoel krijgt buiten de maatschappij te staan. Geen nieuwe dingen leren in werk of studie, niet meer in het werkzame leven meedoen, bij alles wat je doet 'de zieke' zijn. Ik ben soms zo zat van dat gevoel. Ook het vele stilstaan bij me ziek zijn, bang voor kankergroei, me afvragen of ik iets wel aankan, de angst voor wat er komen gaat. Kanker verandert je in een hypochrondrische stresskip terwijl dat eigenlijk helemaal niet goed is voor een kankerpatient ;)

Mijn stressgevoel komt voort uit een combinatie van balen dat ik mij vaak zo 1 voel met mijn ziek zijn en me afvraag of ik alles nog doe wat IK echt wil. De confrontatie van het overlijden van S. Simons en dat het met andere lotgenoten niet goed gaat versterkt dit gevoel.

Het is te vergelijken met jezelf de vraag stellen:"Als ik niet meer lang te leven zou hebben ben ik dan tevreden met wat ik heb gedaan? Wat wil ik nog doen nu het nog kan? Wat zijn mijn prioriteiten? Wat wil ik nog vertellen tegen mensen ? Als ik er niet meer ben is er dan iets wat ik geregeld moet hebben?" Daar over nadenken op een moment waarop je je niet eens echt ziek voelt is heel lastig, maar als ik het niet doe dan is er een interne onrust.

Ik had nog heel veel dingen willen doen: Kinderen krijgen, oud worden met JW en veel reizen, bij familie zijn, groeien in mijn werk, mezelf nog beter leren kennen, andere inspirerende mensen leren kennen..

Momenteel ben ik vooral bezig om mijn tijd zo goed mogelijk door te komen en te proberen me zo min mogelijk te laten belemmeren door het ziek zijn. Ik kan niet zeggen dat ik daar gelukkig van word. Het heeft iets heel erg krampachtigs.
Ik heb veel meer leren genieten van de basic dingen zoals vrienden, familie. Ik neem veel meer tijd voor mezelf en met JW en ga veel op vakantie, maar toch mis ik een drive, iets om voor te gaan een eindresultaat een uitdaging. Het zoeken naar een drive die past binnen de context van mijn ziek zijn vind ik ontzettend moeilijk en misschien verwacht of wil ik ook wel teveel.

Ik heb het nog niet over goede voornemens gehad en eigenlijk ben ik daar ook niet zo van, maar mijn uitdaging voor dit jaar is ontdekken wat mijn drive nog kan zijn en te proberen deze na te streven in een realistisch tijdpad.