Vanmiddag weer bij het Behouden Huijs geweest en dat was best wel pittig. We zijn momenteel bezig met een zelfportret, naast dat ik het puur technisch al lastig vind om mezelf te schilderen, is het de bedoeling dat je jezelf neerzet zoals je denkt dat je overkomt bij andere mensen en een beeld van hoe je je echt van binnen voelt.
Mijn innerlijke leven en hoe ik overkom op mensen verschilt nogal als je de twee portretten naast elkaar legt. Toch heb ik het gevoel dat ik naar mensen toe redelijk open ben over mijn ziek zijn, hoe ik me daarin voel en dat ik er goed over kan praten. Ook mijn weblog is een uitlaatklep waar je redelijk wat van me kan lezen. Toch ziet niet iedereen mijn diepere ver weggestopte gevoelens, maar dat zie je ook niet als ik niet ziek zou zijn.
Voor buitenstaanders lijkt mijn leven lijkt gewoon door te gaan. Ik leef van vakantie naar vakantie, koop een auto, ga veel intenser om met vrienden en famile, ga sporten.. maar ondertussen woekert er wel iets in mijn lijf en staat mijn hele leven in het teken van ziek zijn. Puur kijkend naar wat ik doe gedurende een dag zou je niet doen vermoeden dat ik zo ziek ben, maar als je bij me naar binnen zou kijken is het zien-zijn er 24 uur per dag. Soms heb ik het gevoel dat ik niet meer Karin ben, of Caroline ;), maar zieke Karin / Caroline.
Ik probeer me niet ziek te gedragen, maar mijn leven is wel zo anders ingericht dat ik er niet onderuit kom me vaak anders dan anders te voelen. Ook gesprekken met vrienden en familie gaan voor je het weet zo weer over je ziek zijn en hoe het je bezighoudt.
Morgen in ieder geval weer in een omgeving waar je wel vermoedt dat ik ziek ben en de auto ophalen!
3 opmerkingen:
Ja, dat is moeilijk, een zelfportret.
Dan is praten en schrijven nog net iets anders dan schilderen. Ja, meis alles veranderd in jezelf, maar ook om je heen.
Gelukkig kun je nog heel veel dingen wel doen en met veel plezier.
Maar de ziekte blijft, daar kun je niets aan veranderen, hoe jammer ook.
Vandaag eerst maar je auto ophalen en dan door voor die plagende teen.
Succes meis.
Liefs Marjolijn.
Het is goed om af en toe echt naar jezelf te kijken, te voelen. Uiteindelijk zijn we niet part time ziek, maar volledig 24 uur, hoever je het ook van je af kunt zetten. Het is dan best zwaar om met je ziekzijn bezig te zijn, maar ook goed en ik vind dat je het heel goed doet. Helemaal zieke Karin of Caroline ben je gelukkig ook niet, al beheest het je leven. Je mag gelukkig wel genieten van je leven, op vakantie gaan, sporten en met vrienden omgaan, auto`s kopen. 24 uur genieten kan geen mens, er zijn ook lastige momenten, zoals nu met je teen.
Succes, ik hoop toch dat het wat meevalt en helemaal succes met de auto. Dat heet leven.
Liefs Ibella
Pfff dat is zeker een pittige opdracht.
Ergens herken ik wel wat je schrijft,hoe het er voor buitenstaanders uit ziet is anders dan je ervaart.
Wel een opdracht wat je aan het denken zet!
Een reactie posten