Zaterdagmiddag

Zoals ik al zei, voel me fitter en fitter. Krant gelezen en ben nog niet moe. Zelf naar de WC lopen en ben nog niet moe. Tijdschriften gebladerd en nog niet moe. Ik kan niet eenvoudig langere tijd van bed en bv beetje rondlopen. Mijn drain zit namelijk verbonden met een zuiginstallatie. Voor degene die niet bij mij op bezoek zijn geweest, de drain loopt via een slangetje naar een soort langwerpige pot van 30 cm hoog. Die pot is weer verbonden met een zelfde soort pot die vol met water zit. Aan die waterpot zit de zuiginstallatie. Door het water borrelt "valse" lucht zodat de zuiginstallatie niet mijn ingewanden er uit kan zuigen, maar er wel een onderdruk komt op de drain. JW vindt het natuurlijk bere intressant. Alleen nu zit hij mij te pesten. Hij zit steeds onverwachts de regelknop van de zuiginstallatie harder en zachter te zetten. Dus dat het als een gek gaat borrelen. Of hij houdt met zijn vinger de luchtinlaat voor de valse lucht dicht en is het ineens erg stil zonder borrelen. En ik schrik daarvan. Gemeen he? Gelukkg lijkt\klinkt het alleen even "eng" en JW doet het natuurlijk maar heeeel kort. Toch ik schrok wel flink, tenminste de eerste paar keer, nu werken zijn truukjes niet meer en is hij ermee gestopt.

Ik heb de zuster gevraagd of ik eventjes mocht rondrijden in een rolstoel door het ziekenhuis. En ze heeft de arts gevraagd, en het mocht. Dus JW heeft me in de stoel geplant. En we hebben door het ziekenhuis gecrossed. Ik zit met mijn (zojuist beschreven) drain flessen installatie op schoot, dat is wel beetje vervelend want iedereen zit me aan te staren zo van "Wat heeft die nou voor mafs.
Het was mega lekker weer aldus JW dus hij heeft me overgehaald om even naar buiten te gaan. Ik ben blij dat hij dat gedaan heeft. Ik heb eventjes lekker buiten in de frisse lucht in de zon gezeten. We waren precies optijd terug van onze tour(mocht 30 min) en ik was op tijd voor het avondeten aan de zuiginstallatie.

De infuus aansluiting op mijn linkerarm die het ambulance personeel dinsdag heeft aangebracht heeft het nu eindelijk begeven. Best lang uitgehouden nog. Ik krijg later op de avond een nieuwe. Ook wel prettig want het werd allemaal een beetje viezig op me linkerarm\elleboog.

Het is vijf uur en JW krijgt een moeheidsaanval. Ik zit met mijn benen opgetrokken op bed en hij heeft de mega (zachte) beer daar op gelegd zodat hij ongezien een uiltje kan knappen in de stoel met zijn hoofd op mijn bed. We moeten vanavond maar weer vroeg op bed. Het is erg rustig zo en ik begin weer te denken aan van alles en nog wat terwijl ik naar JW kijk die ligt te slapen. Ik word verdrietig en ook wel bang, maar dat is ok. Het hoort erbij en lucht ook wel op, op een of andere manier. Na een half uur is de zuster er weer en daarna mijn ouders en is JW weer wakker.