Het gaat niet echt fijn met me. Ik heb het al eerder geschreven dat het mentaal niet zo lekker gaat. Ik voel me niet echt vrolijk en vind het moeilijk om me zelf op te peppen. Ik ben best vermoeid en moet wennen aan het anders indelen van mijn dagen. Ik denk dat de afatinib, de oxynorm en de rugklachten me veel energie kosten. Ik herken mezelf soms gewoon niet meer. Ik kon me altijd nog wel goed vermaken, maar nu ik me soms zomaar zo moe voel is het best lastig. Het lijkt wel hoe langer je ziek bent hoe lastiger het wordt om er mee om te gaan..
Volgende week ga ik weer een gesprek bij het Behouden Huijs voeren met mijn psycholoog, misschien dat het wat oplucht.
2 opmerkingen:
ik kan geloven als je zo lang ziek bent da je niet altijd positief kan denken en dat je volledig uitgeput geraakt zowel fysiek en emotioneel .je bent een moedige vrouw maar moedige vrouwen kunnen ook een mooment hebben dat ze het helemaal niet meer zien zitten ik hoop dat volgende week je gesprek met een buitenstaander je helpt
Vervelend meissie.
Ja soms is het heel moeilijk om uit het kringetje van narigheden te komen.
En dat ineens zomaar zo moe zijn doet daar ook geen goede bijdrage aan.
Hopelijk helpen de gesprekken je weer wat op gang en in de goede richting.
Geniet wel van deze mooie dagen met zoveel zon en trek er toch even op uit als het kan.
Fijne zaterdag.
Een reactie posten