Gisteren is Sandra overleden. Een lotgenootje die ik sinds een jaar volgde via haar weblog. Ze heeft zelf haar afscheid tot het einde in de puntjes geregeld. Ze stond er gedurende haar ziek zijn heel erg voor open om er heel bewust mee bezig te zijn en ik heb daar ontzetend veel bewondering voor en zou willen dat ik het zo zou kunnen. Voor Sandra was het goed zo, ze had een fijn leven gehad. Natuurlijk voelde ze de pijn voor haar nabestaanden en dat waren er nogal wat. Vooral voor haar man is het zwaar en ik wens hem ontzettend veel kracht toe en weet zeker dat hij ervoor gaat zorgen dat Sandra altijd een beetje door zal leven. Zoals ik al eerder schreef, ik zal Sandra nooit vergeten.
Een beetje een rare dag gisteren, maar ook de dag van de verjaardag van Anne Sophie. Het was heel gezellig bij mijn zusje. Ik bleef logeren en heb lekker met AS op 1 matrasje geslapen en vanmorgen om 05:00 uur lagen we al grappen te maken. Gelukkig sliep ze later wel weer in. In de loop van de ochtend werd ze benauwd en hoesterig. Ze had geen koorts ofzo dus ik denk niet dat het de mexicaanse griep is, toch is het niet fijn zo'n kleintje zo piepend te horen ademhalen. Morgenvroeg gaat ze naar de huisarts.. de longen zijn niet echt het sterke punt bij ons in de familie, mijn zusje had ook astma vroeger ;)
Vanmiddag ben ik met mijn zusje naar de 20-weken echo geweest. Dan bekijken ze het geslacht, mogelijke afwijkingen of het kindje goed groeit etc. Zo bijzonder om zo'n kleintje op een echo te zien , ik weet inmiddels ook wat het wordt maar vertel dat nog maar even niet. Ik weet niet wie ze het allemaal wil vertellen.
Een paar rare dagen dus, overlijden van een lotgenootje,een verjaardag van AS'je en een echo van mijn zusje. Nadenken over dood, leven en over het feit dat je zelf geen kinderen krijgt. Een rare gewaarwording dat ik mij zo bezig houd met het einde van het leven en het contrast met het begin van nieuw leven waar mijn zusje nu mee bezig is. Ik ben blij dat ik van zo dichtbij kan meemaken wat zwanger zijn inhoudt en dat ik het zo goed met haar kan vinden.
Er zitten ontzettend veel emoties in mijn hoofd, mijn hoofd zit vol en ik weet soms even niet meer goed weet wat ik er mee moet. Ik vermoed dat het binnenkort wel weer zal ontaarden in een vloedgolf.
4 opmerkingen:
Mogge meis,
Ja Sandra was een hele bijzondere vrouw, die heel veel indrukken nalaat. Ik zal haar ook niet vergeten.
Fijn dat je gisteren toch een leuke dag had bij je zusje en AS.
Ik geloof wel dat het vele verschillende emoties losmaakt.
Laat de tranen dan ook maar rollen als het nodig is.
Maar geniet wel dat je zo dicht bij je zus kunt zijn, met deze mooie gebeurtenis.
Heb een goede dag, lieverd en rust weer lekker uit.
Liefs Marjolijn.
Zo zie je maar weer hoe dicht leven en dood bij elkaar liggen. Hoe verdrietig het overlijden van Sandra ook is, er komt straks een nieuw kindje, nieuw leven en daar mag je heel bij mee zijn. Dan is de circel ook weer rond.
Het is zo fijn dat je mee mag genieten, samen met je zus. Zelf heb ik die ervaring bij mijn zus ook mogen beleven.
Liefs Ibella
Tja Karinelientje,
leven en dood kunnen soms naast elkaar staan ;)
Probeer toch te genieten van de dag!
Gr Esther
Lieve Caroline,
Bedankt voor je reacties op mijn weblog en op mijn tv-optreden. Ook jouw weblog heb ik weer bijgelezen. Je hebt gelijk dat lotgenotencontact helpt maar soms werd het mij even te veel. Nu Sandra dood is merk je dat iedereen er op haar manier mee bezig is. Heel ontroerend om het allemaal te lezen. Sterkte met alles waar je door heen moet. Je krijgt zo behoorlijk wat voor je
kiezen en het heeft (hoezo cliche) tijd nodig.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel, Marjo
Een reactie posten