Zo wat een dag zeg. We liggen eindelijk in bed en zijn ook net thuis. Na de uitslag van de scan hadden we de planning meteen naar huis te rijden, maar onderweg kregen we een sms van DP. Hij en zijn vrouw wonen op de route Amsterdam-Groningen. We waren welkom om even langs te komen en het zijn plezante gasten en we waren vlakbij dus zijn we er maar naar toe gereden.
Het was zo leuk om even langs te gaan. Ze hadden champagne gekocht, een bos bloemen.. JW heeft zijn ogen uitgekeken naar de aanwezige pc's, laptops, flatpanels , euh IT-SHIT :) JW heeft allerlei software meegekregen waar hij heel blij mee is. Nog blijer dan we al waren van de scan gingen we met een tas vol kadootjes naar huis ;) DP en P, jullie hebben ons echt verwend!
Na het bezoekje zijn we doorgereden naar mijn ouders en zijn we lekker uit eten geweest. Daarna hup ook nog maar even langs de ouders van JW. Ook al waren we moe (JW ging meteen bij zijn moeder op de bank slapen) het was weer te gezellig gewoon. JW's moeder heeft weer naar mijn nagel gekeken. Ze vond het maar niets dat deze er misschien af moest. Ze heeft weer een heel stuk nagel weggehaald en vermoedt dat het nu wel eens veel beter kan gaan, zonder dat er een chirurg aan te pas hoeft te komen.
Nu liggen we in bed. Totaal opgefokt en nog teveel drukte in het hoofd om te kunnen slapen. Ik ben opgelucht zeer zeker, of ik ben blij ben? Nee blij ben ik niet. Ik ben dankbaar dat het goed is en dat ik nog even zonder zware behandelingen doorkan. Toch hakt een dagje ziekenhuis erin. Scans, wachten op de uitslag, het zien van andere patienten, confrontatie met je ziek zijn. Het drukt je met de neus op de feiten , je weet dat het jou ook te wachten staat. Ik had het al moeilijk net voor de scan en ik zal wel een paar dagen wat blijer zijn, toch moet er wel wat gebeuren zodat ik niet weer heel snel in een depressie schiet.
De foto is genomen in de wachtkamer van de longziekten poli in de VU. Ik heb op mijn linkerarm een pleister van het afnemen van bloed. En de rechterarm van het toedienen van contrast vloeistof voor de ct scan.
4 opmerkingen:
Je lijkt nu precies op mijn zus, die keek ook altijd zo boos in het ziekenhuis,ze haatte het zo!!!!
Al dat prikken,scans,ziek zijn etc.
Maar!!!! Je uitslag was goed en daarmee ben je niet blij,dat snap ik want het is alleen uitstel,geen genezing en dat maakt opstandig en onrustig. Maar toch is het goed nieuws,het staat stil en de wetenschap gaat steeds verder. Dus hou je daaraan vast. Probeer positief te zijn, je weet maar nooit, die tarveca schijnt toch echt wel een wondermiddel te zijn.
Dus je weet maar nooit. Ik wil je zeker geen valse hoop geven maar bij jou werkt het wel super!!
Dat geloof ikja, vol adrenaline na zo' n dag.
Maar gelukkig was het ook een dag waar weer veel ruimte was voor andere dingen.
En dat moet toch ook weer fijn zijn.
Meis slaap de onrust weg en geniet volop van het weekend.
Liefs Marjolijn.
Lieve Caroline,
De stress kan ik van je gezicht aflezen en misschien wel alle ellendie die je op dat moment voelde. Met deze uitslag kun je verder, maar het geneest inderdaad niet. 7 november op de landelijke longkankerdag in Amsterdam ga ik horen waar ze nu mee bezig zijn aan onderzoek. Wat Anoniem zegt, de ontwikkeling gaat hard. Mijn arts was de laatste keer heel enthousiast over de trial die in januari gaat beginnen en die hij samen met Amsterdam gaat uitvoeren. Wie weet wat er na de Tarceva komt. Inderdaad, probeer positief te zijn.
Hopelijk heb je ondanks de stress wel geslapen
Lieve Caro,
Zo herkenbaar je relaas op je weblog. Maar je mag zeker blij zijn na je boosheid, angst en nog meer. Het heeft allemaal tijd nodig om blij te zijn met een goede uitslag.
Veel liefs, Marjo
Een reactie posten