zondag 25 oktober 2009

Alles eruit

Vandaag heb ik gemerkt dat ik niet zomaar door kan gaan na de stress en de toch wel negatieve emoties van de afgelopen weken. Ik hikte natuurlijk tegen de scan aan, zat (en zit) in de knoop met mijn toekomst, wat wil en kan ik nog en als alle grote emoties een beetje zijn gezakt merk je hoe ongelooflijk moe, leeg en maf je je eigenlijk voelt.

Vandaag heb ik samen met JW de bijkamer verder opgeruimd. Nu zijn alle dozen uitgeruimd en in de kasten geruimd en kunnen we toch wel echt zeggen dat het klaar is. Aan het einde van de middag hebben we dozen vol met spullen die we niet meer nodig hebben naar de zolder getild en ik stootte mijn teen. Het deed echt pijn, maar nogmaal gesproken kan ik daar wel tegen. Nu begon ik er keihard om te huilen en kon even niet meer stoppen en voelde me zo leeg en raar.

Ik ga maar even rustig aan doen de komende dagen.

4 opmerkingen:

hendrike zei

Lieve Caroline
Wat vervelend dat je je zo voelt.
Er gebeurd ook heel wat,je hele leven is veranderd,dat heeft tijd nodig.Neem de tijd en verwacht niet te veel van jezelf.Laat de tranen maar komen.
zelf heb ik veel gehad aan de leshan stichting,ook met het opbouwen en omgaan met mijn leven.
Misschien is er bij jou in de buurt ook zoiets?
Mocht je dat willen natuurlijk.
In elk geval veel sterkte...
Liefs Hendrike

Marjolijn zei

Ja lieverd, die opgespaarde stress komt er een keertje uit.
Dat is niet vreemd, en eigenlijk ook maar goed ook.
Je moet een keertje ontladen.
Maar of je daar dan eerst je teen hard moet stoten..?
Nee, denk ik maar dat werd wel de aanleiding.
Hoop dat het nu met jou en je teen weer wat beter gaat.
Pluk de dag, meis..!!
Liefs Marjolijn.

Ibella zei

Zo`n ontlading zat er in. Je kunt jezelf heel lang groot houden, maar op een gegeven moment komt het er wel uit. Er valt nog veel te verwerken en dat is misschien het belangrijkste.
Eerst maar een beetje bij komen, neem de tijd. Een oplossing is er morgen niet.
Sterkte en heel veel liefs Ibella

Marjo zei

Lieve Caroline,

Ik ben het eens met wat de anderen al hebben geschreven. Het stoten van je teen is de aanleiding om even heerlijk te huilen. Het doet ook veel meer pijn dan het stoten van andere lichaamsdelen. Het is net of die teen extra gevoelig is. Ik ken het verschijnsel en moet ook vaak huilen wanneer ik mijn tenen stoot. Leve de tarceva! Op zo'n moment wil je de pillen weggooien terwijl je net een goede uitslag hebt gekregen. Het is zo dubbel. Morgen mag ik weer door de scan. Ik denk aan je. Wees maar extra lief voor jezelf. Veel liefs, Marjo