zondag 5 april 2009

Verjaardag

Vandaag gingen we naar de verjaardag van mijn oma. Een aantal maanden geleden ging het nog erg slecht met haar, nu zat ze er weer bij alsof er niets gebeurd was. Taai vrouwtje dus.
Met de hele familie had ze een zaaltje gehuurd. Een groot deel van de familie had ik sinds de diagnose niet meer gesproken. Die kant van de familie is zo groot dat ik de neven en nichten bijna allemaal alleen op de verjaardagen van mijn oma zie. Ik zag er best tegenop om erheen te gaan, iedereen wil natuurlijk weten hoe het gaat of vindt het lastig om je aan te spreken...Gelukig was het best gezellig.

Mijn hoofdpijn is nog steeds niet helemaal verdwenen. Misschien dat het ook wel een voorbode van een verkoudheid is , want het gevoel in mijn hoofd heb ik wel vaker gehad en dan werd ik gewoon snipverkouden.

Verder voel ik me een klein beetje verdrietig vandaag. Het wordt mooier weer en daar heb ik zin in. Ik houd echt van de zomer en de zon, maar voel ik me nog goed in de zomer? Hoe ga ik de zomer doorkomen als ik eigenlijk niet in de zon mag?
JW gaat weer aan het werk, dat is superfijn, maar tegelijkertijd verwarrend.
De scan nadert alweer en dan maak je je meer druk om hoe de uitslag zal zijn..

Tja logisch dat je af en toe je dag niet helemaal hebt. Ik hoop dat het in ieder geval niet al te lang aanhoudt.

2 opmerkingen:

marjolijn zei

Fijn dat je toch genoten hebt bij oma's verjaardag. Alsnog van harte proficiat.
Ja meis, alle onzekerheden, vragen, borrelen natuurlijk van tijd tot tijd op, en dat roept weer van alles op.
En natuurlijk ben je blij dat het leven weer meer zijn gewone gang gaat nemen, maar toch is dat ook weer wennen.
Succes he, het gaat lukken. Volg je hart en blijf dicht bij jezelf.
Sterkte met de hoofdpijn.
Liefs Marjolijn.

hendrike zei

Ja,het valt soms niet mee,ik kan me je angsten en twijfels goed voorstellen,zeker in het begin had ik ze zelf ook.Veel onzekerheid en daar moet je mee leren leven,soms valt het nog niet mee,maar zelf probeer ik te leven bij de dag,niet te veel piekeren en verstand op nul.(nu ja,wat betreft denken van hoe zal het gaan,verder je verstand er wel bijhouden natuurlijk o) ).
Veel sterkte,en moed.
Liefs Hendrike