Sociale steun

Wederom een zonnig dagje achter de rug. Vanmiddag had ik weer de jongerengroep en ik ben er lekker met de fiets heengegaan. Vandaag stonden sociale relaties centraal. We hebben gepraat over welke mensen belangrijk voor je zijn en wat jouw rol is in relatie met die ander voor en na de ziekte. Ik weet heel goed wie belangrijk voor me zijn en realiseer me dat ik enorm veel mensen om me heen heb. De een wat dichterbij dan de ander, maar ik heb geen aandacht tekort ;) Wat ik wel merk is dat , vooral toen ik echt even niets meer kon, dat je relatie en positie ten opzichte van de mensen om je heen verandert. JW was geen partner meer maar een verzorger, je ouders zouden je het liefs weer thuis willen hebben om te verzorgen, je mag ineens alles wat je wilt. Nou Caroline jij kiest maar wat we eten, jij kiest maar waar we heengaan ;) Soms is dat heel fijn , maar zo af en toe dacht ik ook "GRRR" ik wil niet kiezen omdat ik zielig/ziek ben..

Het klinkt heel ondankbaar, want het is superlief bedoeld, maar ik ben heel blij als ik merk dat mensen gewoon hun eigen mening geven. Aangeven waar zij zin in hebben, hun verhaal vertellen zonder te denken dat het mij door mijn ziekte toch wel niet zal interesseren en mij op mijn plek zetten als ik niet aardig ben. Mocht je dus al een tijdje met iets rondlopen, iets wat je niet tegen me durft te zeggen, brand vooral los ;)

Wat mij ook opvalt is dat sommige mensen mij opeens als een held beschouwen. Heel veel mensen vinden het zo knap wat en hoe ik het doe, zelf ben ik het daar niet mee eens. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen wel doorgaat, je MOET wel. Ook hierin vond ik in de groep veel herkeninng.

Ook het 'genieten' van de tijd die je hebt is een veelgehoorde opmerking. Ik geniet net zoveel van dingen als voor mijn ziekte, ik realiseer me alleen veel beter dat het misschien niet meer zo vaak voorkomt. Ik beleef het intenser, maar of dat genieten is? Voor mijn gevoel is het gewoon veel meer stilstaan bij wat je aan het doen bent, de tijd nemen om je te realiseren wat je doet. Maar goed misschien is dat ook wel de definitie van genieten..

Het belangrijkste dat ik mij vandaag realiseerde was dat ik mijn hele ziekteproces toch echt niet zou volhouden zonder alle steun van Janwillem, mijn ouders, zusje, familie, vrienden , collega's en lotgenoten. Ik hoop dan ook niet dat mijn gespui over sociale contacten overkomt als kritiek op hoe mensen op mij zouden moeten reageren...

Na de jongerengroep ben ik lekker even gaan sporten en in de sauna geweest. Heerlijk ontspannend en met een voldaan gevoel ga ik nu slapen.