De titel doet vermoeden dat dit logje ontzettende deprimerend wordt. De ochtend begon voor mij ook wel een beetje zo. Janwillem is vandaag weer aan het werk en is er vannacht ook niet. Dat betekende alleen opstaan, ontbijten en geen gezelligheid bij thuiskomst.
Vooral vanmorgen was het stil. Voor de kuka vond ik het altijd heerlijk om alleen te zijn, ik kan me prima alleen vermaken en kan ook prima tegen stilte. Nu ik kuka heb ben ik ten eerste onzeker, o jee als er maar niets geks gebeurt en als ik alleen ben denk ik meer over mijn ziekte na.
Ik heb er bewust voor gekozen om toch alleen te zijn. Mijn ouders of zusje hadden met alle liefde willen komen, maar ik wil heel graag weer gewoon lekker op mezelf kunnen zijn zonder angst en ook leren om alleen rustig te kunnen zijn en niet teveel te piekeren.
Gelukkig had ik vandaag wel wat dingen te doen. Vanmorgen eerst naar het Behouden Huys geweest op de fiets. Hup met de fiets weer terug na een goed gesprek en bijna meteen door naar een lunchafspraak. Ook weer op de fiets heen gecrossed. Na de lunch met twee collega's ben ik vanmiddag weer op mijn werk geweest en tegen 17OO uur was ik thuis. Het leek weer een gewone werkdag. Eenmaal thuis voelde ik me best gek en voelde ik ook een down gevoel aankomen.
Ik had absoluut geen zin in een rotgevoel dus ben een boek gaan lezen. Muziekje aan en uitrusten. Ik moet gewoon even wennen aan weer alleen zijn . Het zal straks wel beter gaan en ik heb genoeg afleiding en mensen om mij heen die dag en nacht voor me klaar staan.
Mijn hoofdpijn is nog steeds niet helemaal weg. Ik heb ook rode ogen en als ik fiets loopt het water (euhm snot) bijna uit mijn neus. Ik hoop dus dat het toch een beetje hooikoortsverschijnselen zijn . Mijn slijmvliezen zullen wel wat gevoeliger zijn dan normaal. Ook is mijn hoofd weer wat roder. Ik heb vanmiddag buiten gefietst en gewandeld en ben er dan nog te weinig op verdacht dat ik de zon beteer kan mijden.
Straks duik ik alleen in bed met mijn boek en ik hoop dat ik daarna kan slapen.
5 opmerkingen:
Hoi Karinolina,
Jij hebt dus ook last van wimpers die doorgroeien? Ik niet maar twee andere lotgenoten wel. Esther en Marjo knippen ze regelmatig bij.
Wat een leuke foto's van jullie in Rome. Nou meis, geniet maar zoveel mogelijk! En let inderdaad op de zon!
Liefs,
Sandra :)
Hoop dat je toch lekker geslapen hebt.
En vandaag weer een nieuwe dag!!
hey karin,
ik hoop dat je geslapen hebt. had nog even met jw gebabbeld toen hij in het hotel was, en hij zei dat hij je miste.
soms is het goed om even alleen te (willen) zijn, om uit te vinden waar jij zelf aan denkt en wat jij vindt wat belangrijk is. een beetje bang zijn hoort daar bij, want het zijn geen normale dingen die door jouw hoofd gaan dan.
neem de tijd voor jezelf, luister naar jezelf en bespreek de thema's achter je gedachten met jw, je familie en je vrienden.
hugs vanuit californie - we hopen echt dat jullie langs kunnen komen!
Het zal zeker wennen zijn om meer alleen te zijn. Het blijkt dat je toch veel steun hebt aan JW en dat is logisch. Zo ook bij ons, alleen werken we beiden niet meer en komt het alleen zijn weinig voor. Ook Marian heeft dan de neiging om gezelschap te regelen.
Je hebt al een heel goed advies gekregen en langzaam zal ook deze situatie gewoon worden.
Liefs Ibella
Lieve Caroline,
Wanneer dingen gaan zoals het was van voor de diagnose ga je het bijna weer normaal vinden. Je wilt het liefst een zo normaal mogelijk leven leiden. Blijf genieten van alle mooie dingen.
Dikke knuffel, Marjo
Een reactie posten