Ik ben Karin Top Meijerink, 32 jaar en woon in Groningen. Mijn weblog ben ik begonnen in september 2008 toen ik op 29 jarige leeftijd de onvoorstelbare diagnose longkanker kreeg. De longkanker is niet meer te genezen en ik word palliatief behandeld in het VUmc in Amsterdam. In mijn weblog lees je hoe ik met mijn ziekte omga, samen met JW en wat er allemaal bij de ziekte komt kijken. Mijn weblog is een dagboek voor me geworden dat ik elke dag bijhoud.
zondag 22 februari 2009
Poort naar de zon
Wat een lekker dagje zeg. Het is hier geweldig in Zwitserland. Er is enorm veel sneeuw gevallen, je waant je echt in een sprookjeswereld.
Vanmorgen werden we wakker om 07:00 uur en na een heerlijk ontbijt vertrokken we bepakt en bezakt met de Subaru Forester door de dikke sneeuw naar: 'les Portes du soleil' op de frans-zwitsere grens.
De heenreis was erg mooi, het sneeuwde heel hard en in de dikke sneeuw kwamen we door allerlei kleine dorpjes, het meer van Geneve en toen via een kronkelweg bedolven onder de sneeuw omhoor richting het skigebied. Al met al reden we er een klein uurtje over.
Aangekomen bij het skigebied konden we de auto in een parkeergarage kwijt. Dik ingepakt tegen de sneeuw stapten we met zijn vieren op de latten. Het was best koud en bikkelen maar dat geeft ook wel weer een kick. De sneeuw was fantastisch!
Tegen de middag gingen we lunchen in een heel klein schattig eettentje onderaan de piste. Het leuke aan het ski-gebied hier is dat er vele kleine restaurantjes zijn, bovendien is het een erg groot gebied met mooie brede pistes. JW en ik de laatste tijd behoorlijk wat gebieden gezien maar het gebied waar we vandaag waren was echt super en dat terwijl de weersomstandigheden nog niet eens optimaal waren. Ok toch een puntje van kritiek, de skiliften zijn niet zo modern als in Oostenrijk.
Na de lunch die echt heerlijk was, de fransen kunnen er wel wat van, hebben we de rest van de middag doorgeskied en zelfs nog even mogen genieten van een klein beetje zon! We zijn gestopt om pm 15:45 uur.
De hele dag kon ik het goed volhouden, we hebben niet kinderachtig geskied. Geen moment dacht ik "O jee ik moet rusten". Na het skieen was er zelfs nog energie over om ergens lekker te gaan eten. We hebben heerlijk biefstuk van de steengril gegeten.
Na het eten met de auto door de dikke sneeuw naar de Villa in Chesalles sur Oron.
Ik lig met een big smile in bed. Morgen gaan we even uitrusten
De bijgevoegde foto is vandaag genomen, je kan goed zien op de daken van de chalets hoeveel sneeuw er ligt.
Labels:
vakantie
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten