Thuis gecrashed.

Hier JW nog een keer. Caroline is ff te moe om een laptop vast te houden.

Na de laatste controles (bloeddruk, vochtbalans, hartslag, temperatuur etc.) en overleg met de arts is het infuus eruit gegaan. Caroline heeft alle energie bijelkaar geschraapt en is gaan douchen. Na het douchen is de drain wond opnieuw verbonden (naja meer verband eraf, pleister erop). En hebben we samen nog een grondig college vervlog chemo en welke medicijnen wanneer etc. gekregen. Ingewikkelder dan je verwacht kan ik je verklappen.

Ik had gisteren mijn super trolley rol koffer ding meegenomen en een enorme weekend tas zodat ik alles kon meekrijgen. Dus ik zoek vandaag alles bijelkaar.... past dus mooi bij lange na niet. Laptop, kleding, 3 kuub tijdschriften, 2 toilettassen, medicijn afvalkokers, behandelmappen, hoofdkussen, cadeautjes inclusief mandjes, koekjes en andere lekkere dingetjes, enorme badjas EN een mega beer. Lukt niet. Wat sleept een mens een hoop spullen mee in 1 week. Volgens mijn vader moet de mens ergens in de evolutie een eekhoorn gen hebben opgelopen. Dus aanvalsplan gemaakt, dat klinkt misschien stoer maar het betekent gewoon 2x lopen.

De 2e keer naar beneden gaat Caroline ook mee in de rolstoel. Rustig naar de auto en op naar huis. We hoefden gelukkig niet meer naar de apotheek, want we hadden de dagvoorraad al meegekregen uit het ziekenhuis. Dat scheelt een hoop gedoe.

Thuis aangekomen ren ik voor Caroline uit naar de bank, gooi de kussens goed, pak de fleece dekentjes en slaapzakken..... net optijd. Caroline komt er aangelopen (zachtjes op eigen kracht) gaat liggen en is meteen weg. Ze mompelt nog net "het is niet zo erg als het eruit ziet hoor toppie". Ik weet eigenlijk nog niet wat ik ervan moet denken.