donderdag 6 januari 2011

Op naar chemo 4 | On my way to chemo 4

Vannacht erg slecht geslapen. Het piekeren ging nog even door en ik fantaseerde dat ik wakker zou worden zonder hoofdijn,kaal hoofd, dexahoofd en de angst voor nieuwe rare dingen aan mijn lijf. Ik heb steeds vaker dat ik gewoon baal van de kuka, niet dat ik dat al niet deed, maar het wordt prominenter aanwezig en daar moet ik mee leren omgaan zoals ik gisteren al schreef. Kreeg vandaag in een kledingwinkel met mijn moeder ook al de vraag hoe het met me ging, wat ik had enzo. Dat ik kanker heb is niet meer te verbloemen. Ik schaam me er niet voor en ik voel me zelf niet eens altijd zo heel veel anders , maar het zijn ook vooral de reacties in je omgeving.

Gelukkig voel ik me vandaag wel iets beter. Met mijn moeder was het gezellig even koffie drinken en shoppen. Daarna in de auto naar Amsterdam, niet zo vrolijk tijdens de reis want ik heb zo geen zin in morgen. Zometeen gaan we nog lekker even de stad in met I. Lekker ergens eten en denk dat ik dan wel weer wat opvrolijk.

-------------
English:
Tonight I slept terrible. The worrying continued and I fantazised I would wake up without a headache, bold head, dexa head and the fear of new wierd things in my body. I more and more am fed up with cancer, not that  I was at peace before but it is getting more intensive and I have to learn to deal with that as I wrote yesterday. I was asked how things were with me when I was in a clothing shop with my mom, and what my disease was. I can no longer hide my cancer. I am not ashamed and even do not feel that much different, but the reactions of my environment are the most confronting.

Luckily I feel a little better today. Together with my mom I had coffee and went shopping. Afterwards in the car to Amsterdam, not that cheerfull during de drive because I don't feel like tomorrow. In a minute we leave for the center of Amsterdam to meet I. Have a drink and nice dinner somewhere. I think that will cheer my up.

1 opmerking:

Marjolijn zei

Nee, begrijpelijk dat je er geen zin in hebt.
Maar je weet dat het moet, en vooral waarom je het doet.
En dat is toch het belangrijkste.
Sterkte vandaag meis, en vanavond maar weer snel terug naar huis.
Dikke knuffel.