zaterdag 15 januari 2011

Emoties en Fontana | Emotions and Fontana

JW en ik zijn lekker een dagje in Fontana. Lekker even badderen, in de sauna en wat anders aan het hoofd.

Gisteravond werd ik behoorlijk emotioneel. Ik keek naar ( lach niet ) The voice of Holland en op het einde zong 1 meisje een nummer en haar ouders en zus keken zo trots (terecht) en het pakte me gewoon. Het nummer, hoe zij haar talenten ontwikkelde, haar ouders en zusje die zo trots op haar waren..Ik kan het moeilijk uitleggen, ik vergeleek mezelf met haar. Ik dacht wauw als je zo mooi kan zingen en zoveel talent hebt dan kan je nog heel veel met je stem doen.
Ik ben geen zangeres, maar wel jong en ik had graag meer bereikt en ontdekt in mijn leven. Ik vind het moeilijk om te beschrijven waarom dat beeld van de zangeres en de trotse ouders en zus mij zo emotioneerde, het kan ook alleen de muziek zijn geweest. Ik was echt zo aan het huilen omdat ik nooit meer echt iets kan opbouwen of ontwikkelen. Ik mijn familie ontzettend verdriet doe, ongewild en zonder er iets aan te kunnen doen. Ik voelde echt de angst van de tijd die doorgaat en dat ik er steeds minder van overhoud.

Ik heb die nare gedachten veel vaker dan een half jaar geleden. Het lucht wel erg op zo'n huilbui. Ik ben veel meer ontspannen nu en zo'n badderdagje helpt ook wel.
-------
JW and I are in Fontana. Spending all day in the pools and saunas, nice distraction.

Last night I suddenly became very emotional. I was watching (don't laugh) the voice of holland and at the end one girl sang a song and her parents and sister watched so proud (deservedly) it just grabbed me. The song, how she developed her talents, her parents and her sister being proud.
I find it difficult to explain, I compared myself with her. I though waauw, when you can sing that good and you have talent you can do a lot with your voice.

I am not a singer, but I am young would have liked to reach more and discover more in my life. Again, it is hard to describe why the image of the girl singing and the proud parents and sister made me so emotional, It could have been the music.. I was crying so hard because I can not build or develop anything anymore. I bring grief to my family, unwillingy and not capable to change that. I really had the fear of the time ticking away and the fact that I have less and less time.

I have these bad thoughts more often then half a year ago. Crying is a relieve though. I am much more relaxed now and being in a wellness helps too.

6 opmerkingen:

Marjolijn zei

Ja meis, dat verdrietige kan je zomaar in eens overvallen. Gelukkig brengt een huilbui en dagje lekker badderen weer wat lucht en ruimte.
Fijne dag vandaag.

Assenaar zei

Ik heb heel veel bewondering voor de wijze waarop jij onder woorden kunt brengen en durft te delen (een stukje) van de emoties in deze periode van je leven.
Respect, veel respect........

Loekie zei

Ik kan zo goed begrijpen dat het verdriet om alles, dat altijd op de achtergrond zit dan opeens weer in halle hevigheid naar boven komt. Het is ook niet niks waar jij op zo'n jonge leeftijd mee te maken krijgt. Ik heb bewondering voor je, hoe je toch nog wat van je leven weet te maken. Nog kan genieten van dingen. Ik wens je echt nog heel veel jaren toe.

Anoniem zei

Ik denk dat jouw ouders en familie ontzettend trots op jou zijn!! over hoe jij deze moeilijke weg bewandeld in het leven, met een lach en een traan, genietend van de dingen die op je pad komen( heb ook zo genoten van je filmpjes van het sleetje glijden en carbid schieten).
Hoe knap dat jij je gevoelens kan omschrijven en durft te delen met die ander..
Het is heftig wat jullie voor jullie kiezen krijgen!!

Anoniem zei

Sluit me helemaal bij die laatste reactie aan!
Renate Z

hendrike zei

Moeilijk,maar ik herken ik wel,al was ik wel ouder toen ik ziek werd,maar 34 is nog jong.
Tja, je bent in de bloei van je leven,jij stond nog helemaal aan het begin,en wham.
Daar mag je best om huilen!
Maar zelf probeer ik er ook niet teveel aan te denken,je schiet er zo weinig mee op.
Je maakt er het beste van,en jij doet dat zeker,vind het enorm knap wat jij allemaal onderneemt en hoe je maar mooi door blijft gaan.
Weet je,sommige dingen zijn hoe ze zijn.En dat is gewoon verdrietig.
xx