Ik probeer het zo vaak uit te leggen en heb het er op het irritante af vaak over. Wat wil ik? Wat moet ik en hoe vul ik mijn tijd? Vandaag was echt wel weer gevuld, ben bij mijn zusje geweest, geholpen met boodschappen , op AS gepast, gekookt met mijn moeder en met zijn allen gegeten.
Op de terugweg naar huis , een klein uurtje rijden komen dan weer de gedachten. Karin ( zo noem ik mezelf, geen Caroline als het echt serieus wordt) , wat wil je graag? Ik heb het gevoel dat ik op het station sta en alle treinen om mij heen vertrekken. Mijn zusje met haar gezin, JW met zijn werk , vrienden in hun werk, gezin iedereen gaat verder en dat is logisch. Het stoort me niet maar het maakt wel dat je je soms heel alleen voelt. Ik kan alleen zelf wat aan dat lege gevoel doen en wil ook leren dat niets doen, op de bank zitten en een boek lezen, muziek luisteren ook zinvolle tijd is. Te vaak spring ik weer op om me zogenaamd nuttig te maken, dit kan nog wel even opgeruimd, dat kan nog wel even afgemaakt ...Ik ben blij en dankbaar dat ik nog kan springen hoor en voor mijn ziek zijn kon ik ook maar moeilijk stil zitten. Ik denk dat ik dat nu juist moet leren om soms gewoon even niets te doen en me dan vanzelf wel ga beseffen wat ik nog graag wil doen.
Het klinkt een beetje tegenstrijdig met mijn blog van gisteren en ook met hoe blij ik ben met de mensen om mij heen, maar soms denk ik echt . Laat me alsjeblieft even alleen ! Even stil, ik begrijp het zelf alleen en kan even niet meer mee met alle mensen om me heen. Te confronterend , teveel moeite om uit te leggen , teveel emotie.
3 opmerkingen:
Ik denk dat ik het wel begrijp,ondanks alle steun,doe je ziek zijn ergens toch alleen.Het leven om ons heen gaat door,ook al staan wij stil.
Ik heb geen tips of wijze woorden,maar wil je wel heel veel sterkte wensen en zeggen dat ik enorm veel bewondering voor je heb.
xx Hendrike
Ja meis, het is moeilijk, welke weg moet je bewandelen.
Weet je elke weg is goed, omdat jij hem loopt, en dat al is goed.
Neem de rust die je soms nodig hebt, maar bruis als je kunt bruisen.
Dat is goed en dat mag...!!!
Fijne dag vandaag en een dikke knuffel.
Liefs Marjolijn.
het is en blijft een eenzaam proces. Veel mensen willen je helpen en vele staan om je heen, maar jij bent degene die ziek is, een ziekte die heel bedreigend is. Geen mens kan begrijpen wat je doormaakt, hoe angstig alles is en wat er nog gaat komen.Ook goed bedoelde adviezen kunnen te veel worden en dan is meditatie wel heel fijn, alleen zijn met jezelf.
Een reactie posten