Bergen | Mountains

Vandaag weer naar de beeldende therapie geweest. We moesten uit verschillende kaarten een afbeelding kiezen die je het meest aansprak en daarmee aan het werk. Ik koos voor de bergen en terwijl ik aan het werk was kwamen er allerlei herinneringen aan mooie vakanties naar boven van zowel in de zomer en de winter.

Het gaafst was toch wel de monstertocht die ik in 2009 met JW heb gelopen. Een tocht zo lang, zo mooi en zo bijzonder zeker gezien mijn ziekte. De ontdekking van mijn ziekte was ook na een bergvakantie, hoewel ik toen echt niet meer zo vlot naar boven liep.
Onze eerste echte vakantie sinds ik ziek werd waren ook de bergen. Samen met JW een fantastische week gehad in de 'Loipenstube', het vertrouwen in mijn lichaam daar weer even gevonden. Ook vergeet ik nooit de tocht die we met HJ en F maakten, de Haute Cime was erg gaaf.

Verder alle wintersportvakanties met mijn ouders en vrienden. In Blatten (Zwitserland) heel veel lol gehad met mijn zusje, ouders en vriendinnen die meegingen skieen en in de avonden sleeen van de pistes tot je bijna letterlijk in je broek plaste van het lachen en de doodsangsten die je had.

Ja ik heb wel wat met bergen, mijn nieuwe achternaam past er goed bij ( flauw grapje), om ergens te komen in de bergen moet je inspanning verrichten en altijd opletten, het weer kan zo omslaan, als je je verstapt val je zo in het ravijn en wat een wandeling die zo rustig en met prachtig weer begon, kan omslaan in een hevige sneeuwstorm voor je er erg in hebt..

Terwijl ik mijn berg schilderde realiseerde ik me dat de situatie in de bergen wel een beetje te vergelijken is met kanker. Het ene moment zit je in een diep dal. Met behandelingen klim je weer even omhoog en als je dan weer boven bent kun je daar echt van genieten. Je geniet van het uitzicht en probeert in de verte te kijken, verder dan de volgende berg kijken lukt je niet. Je bent altijd op je hoede voor het omslaan van het weer , een nieuw dal en welke paden nog voor je open liggen.

Een beetje een filosofisch stukje, komt denk ik door de therapie van vanmiddag. Ik hoop nog een keer in de bergen te komen. Ik weet niet of ik dan nog een wandeling kan maken of op de ski's kan staan, maar ik hoop wel dat nog van de omgeving kan genieten samen met de mensen met wie ik dat al zoveel jaren heb gedaan.

---------
English:
Today I attended visual therapy. From a collection of pictures we had to pick the most appealing picture and had to work with it. I choose a picture with mountains, while working with it all kind of memories of beautifull vacations, winter and summer, came to me.

The best memories are the ones of the heavy hiking trip JW and I made in 2009. A hike so long, so beautifull especially regarding my condition. The discovery of my discease was also after a mountain holiday, allthough I was not fast in climbing the slopes.

Our first real holiday since I was diagnosed was also one in the mountains. Together with JW I had fantastic week in the ' Loipenstube', I regained trust in my body there. Also I will never forget the trip we made with HJ and F, Haute Cime was so cool.

Furthermore all the wintersport holidays with my parents and friends. In Blatten (Swiss) I had so much fun with my sister, parents and friends when skiing and in the evenings sledging from the slopes untill I had to wet my pants from the laughter and fear.

Yes, I have a link with mountains, my new lastname fits well too (lame joke). To get somewhere in the mountains you have to place an effort and have to be carefull all the time. The weather can change quickly, a misplaced step and you end up in a ravine. A hike that started so peacefully with beautifull wether can turn into a troubled hike with a blizzard before you know it.

While I was painting my mountain I realised that there are paralels between the situation in the mountains and having cancer. The one moment you are in a deep valley\dip. With treatments you climb out again and once on the top you are able to enjoy. You enjoy the view and try to watch as far as possible, but to see further then the next summit is not possible. You are always on the lookout for bad weather, a new valley and which trails are still open for you.

I sound a bit philosohphical today, I blame the therapy of today for it. I really hope to be in the mountains again. I do not know if I still will be able to hike or ski, but just being in the mountains and be able to enjoy this together with the people with whom I enjoyed the mountains so many years, would be very special for me.