Vanmorgen voor het eerst meegedaan met de aandachtstraining in het Behouden Huys. het is in principe een soort meditatie van twee uur en ik vond het erg moeilijk. Bij het pure stiltemoment, geen muziek , geen woorden, wat wel een half uur duurde, raakte ik op een gegeven moment bijna in een soort van paniek. Ik wilde zo graag iets doen, praten iets zeggen..Heel maf gevoel, alles kwam op me af, dus ik ben weer een ervaring rijker en denk dat het juist heel goed is geweest om echt even stil te zijn, bij mezelf te komen zonder de stilte die je hebt als je een boek leest of in slaap gaat vallen.
Ik voelde de stilte ook beklemmend omdat een half uur ervoor mijn mobiel per ongeluk afging. Midden in een ontspanningsoefening, iedereen volledig geconcentreerd en ja hoor...Poe ik voelde me zo opgelaten en ik denk dat ik daarom die stile erna niet meer goed kan handelen. NIETS doen, alleen maar voelen zonder een stem, muziek, activiteit is echt iets waar ik heel ongedurig van werd. Ik kan nog niet zo goed inschatten wat dat nou betekent en of het logisch is, leerzaam en of ik er nou wel of niet mee door moet gaan. In ieder geval dan met een telefoon die uit staat ;)
Er werd nog wel een gedicht voorgelezen die ik na een paar keer lezen ( best lastig gedicht naar mijn mening) wel op mijn veel-voorkomende struikelblok van tijdsinvulling vond slaan:
Hoe weet je of het goed is
Hoe weet je of het goed is
of je je dagen hebt gevuld met wat je echt wou
hoe weet je of het goed is
of je gedaan hebt wat je echt vreugde gaf
Hoe weet je of je het evenwicht tussen lust en plicht
gevonden hebt
is genieten het criterium
is dienstbaar zijn het criterium
is nalaten het criterium
ik zoek het samengaan van
mijn en jouw behoeften
alleen als ik vreugde beleef
aan wat ik met moeite doe
kan het vruchtbaar zijn
toch kan iemand voldaan zijn
over een bedenkelijk iets
wat kan mij het schelen
wat die ander vindt en doet
ik wil iets voor anderen zijn
maar alleen in vreugde
dat is mijn proef op de som
5 opmerkingen:
Ik denk dat ik van de zenuwen de slappe lach had gekregen wanneer ik mij opgelaten zou voelen.
Twee uur is dat niet erg lang?
Morgen het gedicht nog maar eens lezen pffffffffff
Welterusten, Monique.
Ik werd ook altijd vrij agressief van de meditaties in de aandachtstraining ;-)Moet zeggen dat het bij mij wel als effect had dat ik op den duur in de dagelijkse dingen me beter kan realiseren, even in het hier en nu blijven, geen paniek, even naar jezelf... het helpt me nog steeds in tijden van stress. Oefening baart kunst in dit geval. Gewoon doorgaan en idd even die telefoon afzetten... groet Froukje
Mogge meis,
Ja, dat geloof ik dat het je de eerste keer overvalt, zoveel stilte.
Maar geloof me, na wat oefenen kan het ook als een weldaad voelen.
Even totale rust in lijf en geest.
Haha, misschien dan ook de telefoon even op stil zetten.
Fijne dag vandaag meis.
Ik moest er wel even om lachen, dat was ook een moeilijk moment. Vooral niet stoppen Caroline, stil zijn, je gedachten uitschakelen moet je echt leren, maar uiteindelijk zal het je veel goeds doen.
Ik wilde dat ook gaan doen, maar de afstand is voor mij te ver en ik wil even een pauze in het Behouden Huys.
Het gedicht is zo toepasselijk, het komt zo dichtbij. Niet na 1x lezen, maar af en toe tot je door laten dringen waar het omgaat.
Wat de andere ook al zeggen,het is iets wat je moet leren.En dan kan het wel heel fijn zijn.Maar jeetje om te beginnen vind ik twee uur wel erg lang,sowieso vind ik het erg lang.Moest wel lachen om je telefoon verhaal,dan voel je je wel opgelaten ja,haha.
Een reactie posten