Wachten

Zo de helft van de week zit er alweer op. Nog maar twee nachten en dan is het weer tijd voor een CT-scan. Het is dan ook alweer meer dan drie maanden geleden dat ik mijn laatste controle had in het VU.

Ik had vandaag ook alweer een klein beetje stress in verband met wachten op uitslagen. Ik had het niet op mijn blog gezet, om teveel onrust te voorkomen, maar bij een bloedcontrole die ik altijd krijg bij de onderhoudskuren was bij het zesde infuus een iets verhoogde kaliumwaarde in het bloed te zien. De arts stelde voor om bij het zevende infuus ( vorige week dus) weer bloed af te nemen en te kijken wat er met de waarde zou zijn gebeurd. Ik was rondom de 6e kuur al lang blij dat de echo goed was, maar ik zat wel steeds te denken wat zou die kalium-waarde inhouden? Ik kon het natuurlijk ook niet laten om op internet te kijken, maar leer wel steeds meer dat het niet altijd slim is, voor je het weet heb je je vanzelf allerlei ellende ingebeeld.

Ik dacht afwachten maar, je voelt je goed, bij de 7e kuur prik je weer bloed en dan zie je wel weer verder.
De 7e kuuur was dus vorige week, bloed geprikt en vandaag kon ik bellen voor de uitslag. De arts zou mij terugbellen en dan is het wachten op een telefoontje. Pff stressen, terwijl het nog maar om bloeduitslagen gaat..

Gelukkig was de waarde weer gedaald. Wat het nou geweest is I don't know en ik ga het ook niet uitzoeken. Maar dat wachten en piekeren is het meest slopende van kuka. Ik was gewoon ontzettend moe na die paar uur wachten. Zo zie je maar weer wat stress met je doet. Het valt me tegen van mezelf dat ik zo gestressed werd, als ik dat van bloeduitslagen al word..ik heb wel voor heftiger uitslagen moeten wachten.