Goed geslapen vannacht. Het inslapen was wat lastig. Gisteren was natuurlijk een zware dag en die ontsteking voelde ik ook. Gelukkig ben ik in slaap gevallen en heb ik de hele nacht door geslapen. Vandaag zijn we de stad even in gefietst. Ik voel me dan wel een beetje maf zo na gisteren. Net alsof je niet echt deelneemt aan het leven, alsof er steeds een fluisterstemmetje roept: 'Kanker groeit','Kun je nog wel naar de stad fietsen?'. Zoals ik al eerder schreef voel ik ook wel een soort van opluchting. Ik weet gewoon dat we weer iets gaan proberen te doen tegen de groei en ik ben niet meer aan het piekeren hoe het zou zijn in mijn long. Het lijkt nu misschien alsof ik het luchtig opneem, maar dat is zeker niet zo. Soms vliegt de angst me naar de keel.
Vanavond komen E en S van de HBES-bakkers film kijken en daarna gaan we bij H en B een borrel drinken. Even de zinnen verzetten en niet met kuka bezig zijn.
1 opmerking:
Carpe Diem ...meissie.
Het plezier van elke dag moet je zelf maken.
Een hele fijne dag vandaag.
Een reactie posten