Alsof je leven er van afhangt

Vanmorgen had ik weer creatieve therapie en toen ik heen fietste merkte ik al dat ik me niet zo happy voelde. De vakantiegevoel dagen zijn voorbij, JW is naar Arnhem, ik ben weer even alleen met mezelf en ik voelde me opeens zo bang. Zo intens verdrietig , net of ik me opeens zo goed realiseerde wat me allemaal boven het hoofd hangt. Zolang je je goed voelt lijkt alles zo abstract, niet echt, mijn zusje zei het gisteren nog: 'Je doet bijna nog meer dan ik en je bent doodziek'. "Ik raak er wel eens van in de war" . Ja dat heb ik ook, dat maakt het soms alleen nog maar moeilijker en vanmorgen kwam er weer een heleboel verdriet uit.

We mochten zelf weten waarmee we gingen werken vandaag. Ik wilde schilderen , het thema was wat voel je echt van binnen, hoe gaat het echt met je en wat heb je nodig? Verschillende mensen om mij heen werden heel verdrietig tijdens het schilderen en ik dacht sjee wat doe ik hier? Waarom huilen ze? Wil ik hier wel zijn, stel je niet aan mensen..

Tot ik echt op papier probeerde te zetten wat ik echt voel, wat ik nodig heb. Het leek alsof ik tegen mezelf praatte:
Ja, Karin, want zo noem ik mezelf maar als het echt serieus is, jij hebt kanker. Net als die andere mensen om je heen, jij geneest niet. Wat voel je nou eigenlijk Karin? Het schilderen wilde niet lukken, geen inspiratie om iets moois te maken. Donkere kleuren, geen vormen die ik wilde, wanhopig werd ik ervan. Tja toen gooide ik het papier maar weg, bekijk het maar dacht ik, het lukt me niet. In gesprek gegaan met de cratief therapeute en ik kwam met haar tot de conclusie dat ik echt wanhopig en kwaad ben.

Ik ben overnieuw begonnen en toen lukte het beter. Mijn woede en verdriet waren er even uit en ik was verbaasd over mezelf, dat ik in een groep mijn gevoelens liet zien. Het was een emotionele ochtend, op het moment dat ik er zat wilde ik het liefst wegrennen, maar nu voel ik me er wel opgelucht en prettig bij.

Ik leef 'alsof' mijn leven er van afhangt en soms is het goed om even stil te staan bij wat er aan de hand is. Mijn doel was om dat stilstaan bij het Behouden Huijs te doen en tot nu toe lukt dat en moet ik de emoties die het soms oproept toelaten.

De rest van de middag ben ik lekker thuis gebleven. Ik heb een lekkere smoothie gemaakt en wat huishoud dingen gedaan. Gewoon even wat aanprutsen en alleen zijn. Ik voel me nu gelukkig weer stukken beter. Soms dan breekt de angst even naar binnen, weet ik echt heel goed wat er aan de hand is, maar dat kan en wil ik niet elke dag voelen. Morgenvroeg ga ik naar mijn werk, weer even iets heel anders dan creatieve therapie, vakantiegevoel en ziek zijn ..