Herkenning | Recognition

Zoals de meeste mensen wel weten heb ik redelijk wat mensen leren kennen gedurende mijn ziekteperiode die ook longkanker hebben. Inmiddels zijn er al een paar overleden en dat is altijd heel lastig. Met de een heb je een betere band dan met de ander. Van alle lotgenoten zijn er, eigenlijk moet ik zeggen helaas, een aantal vrouwen van mijn leeftijd. Q uit Nederland die me ook bezocht heeft in de VU, maar ik heb ook contact met twee vrouwen van mijn leeftijd uit Amerika. Een van deze twee vrouwen die ligt momenteel in een Hospice, het gaat echt niet goed, een kwestie van dagen.

Ook M. een lotgenote die ik heb ontmoet op de boottocht van Stichting Longkanker en die zelf ook een blog heeft heeft het erg moeilijk.

Zulke verhalen maken je verdrietig, kwaad en ja ook bang.Je denkt natuurlijk ook aan je eigen situatie. Je kunt jezelf nooit vergelijken met een lotgenoot. De ene heeft kanker in fase 4 de ander ontdekte het in fase 3, heb je een mutatie of niet? Hoe reageer je op chemo? Naar welke lichaamsdelen zaait de kanker uit? Hoe lang wil je zelf doorgaan met behandelen?

Het meest waardevol aan contact met mensen in dezelfde situatie is het feit dat je weet dat de ander precies begrijpt wat je bedoelt. Ik durf het bijna niet te typen en ik wens niemand anders mijn situatie toe, maar mij steunt het ook dat ik niet de enige ben die met deze vreselijke ziekte hoeft om te gaan.
-----------
English:
As most people already know, I have met quite some people during my cancer period that also suffer from cancer. In the meantime some have passed away, wich is difficult everytime. With some you have a deeper band then others. Of all fellow sufferers there are unfortunately a number of women of my age. Q from the Netherlands who visited me in the VUMC, but I also have contact with two women from the USA. One of these women is now in an hospice, things look bad for her. A matter of days I am told.

Also M, a buddy in the same situation which I met on the boat trip of the foundation of Lungcancer is in a very bad situation now.

Inevitably I also think of my own situation. You can never compare yourself with other people suffering from lungcancer. In some cases it is discovered in phase 4, in some in case three. Does the cancer have a know mutation or not? How do you react on chemo? To wich parts of the body has the cancer spread? How long do you want to continue treatment?

The fact that someone really understands you is the most valuable aspect of the many I get from people in the same situation as myself. I almost do not dare to write this down and I wish no one else my situation, but it gives me support to know I am not the only one who has to deal with this terrible disease