Vandaag ben ik even in Emmen geweest bij de kennis die me ook op mijn bruiloft heeft gekapt. Ze heeft mijn haar even bijgeknipt en ik ben blij met het resultaat. Nog steeds zou ik willen dat mijn haar anders zat maar dit is beter dan het was. Na het kappersbezoek heb ik even gelunched bij mijn moeder en in de middag bij een oud collega langsgeweest. Ja ik weet het veel te druk, eigen schuld;)
Nu zit ik lekker op de bank , JW is bij de partnergroep van het Behouden Huijs en ik ben benieuwd wat hij er vanavond van vindt.
Terwijl ik bezig ben met mijn blog en me bedenk wat ik zal schrijven zit ik me te bedenken waar ik het ooit voor begonnen ben en wat het nu nog voor me betekent.
Ik ben mijn blog begonnen in alle hectiek van mijn ziekte. Directe familie en vrienden kon ik op de hoogte houden samen met JW en mijn gevoelens kon ik van me afschrijven. Ik schroomde niet voor mijn emoties en kreeg en krijg veel steun via mijn blog.
In de loop van de tijd zijn er steeds meer mensen mijn blog gaan lezen. Mensen die ik persoonlijk ken, maar ook mensen die ik alleen virtueel ken en zelfs mensen die ik gewoon helemaal niet ken. Ik weet alleen dat ze mijn site bezoeken als ik in de bezoekersstatistieken kijk. Het bezoekersaantal stijgt nog steeds gestaag en dat vind ik wel leuk om te zien.
Mijn blog heeft na een dik jaar nog steeds dezelfde functie voor me. Het is fijn om een hechte groep mensen , die heel dichtbij me staat elke dag op de hoogte van mijn wel en wee te kunnen houden. Ook voor mezelf heel prettig om bij te houden hoe ik me voel elke dag en wat ik heb gedaan.
Mijn gevoelens, gedachten en de keuzes die ik maak in mijn leven en die ik hier op mijn blog beschrijf staan vooral in verband met mijn ziek zijn. Algemene te persoonlijke dingen zet je niet op een blog en mensen die mij echt goed kennen weten ook veel meer dan hier te lezen is. Sommige dingen die echt in relatie tot mijn ziek zijn staan zet ik toch niet op mijn blog. Ik ben te huiverig voor reacties van mensen , of om me te kwetsbaar op te stellen. Er zijn ook mensen waar ik erg in teleurgesteld ben en die volgensmij ook gewoon mijn blog lezen.
Maar goed voor al die gedachten en gevoelens die ik hier niet kwijt kan en wel horen bij mij en bij mijn ziek zijn heb ik wel behoefte ze van me af te schrijven. Ik ben bezig een tweede dagboek te maken. Dan kan ik elke dag lekker twee blogjes bijhouden waarvan er 1 online gaat:) Ik hoop dat dat mij net zo helpt als mijn blog want schrijven is voor mij toch wel een erg fijn hulpmiddel om te ontladen.
4 opmerkingen:
Fijn meis, dat je haar weer beter zit dan het was. Dat hoort ook bij je goed voelen.
Ja, het schrijven op een log opent een hele nieuwe wereld. En het is goed voor de verwerking. Wat je er ook op zet, al is het met halve woorden. Jij weet wat er achter zit en dat helpt verwerken.
Blijf maar lekker schrijven..!!
Fijne dag meisje.
Liefs Marjolijn.
De dingen van je afschrijven werkt heel goed en je beslist zelf wat je kwijt wil via de digitale wereld. Dat er ondertussen heel veel mensen meelezen, geloof ik graag. Het belangrijkste is dat jij er wat aan hebt.
Liefs Ibella
Groot gelijk hoor. Jij zet maar op je blog wat jij kwijt wil. Ik heb daar gelukkig niet zoveel last van, want ik sta niet op het internet. Je kunt mij niet via google vinden. En zo beslis ik lekker zelf wie het leest en dan laat ik ook niet achterste van mijn tong zien hoor....
Of denk je soms dat je alles over mij weet? hehehe
Liefs Esther
Ja,haha mensen denken soms alles van mij te weten,maar dat valt reuze mee.
Ik schrijf alleen wat ik kwijt wil,soms zoek ik de grens op,en dan ben ik wat huiverig voor de reacties,maar dat valt dan meestal reuze mee o).
Gewoon doen wat goed voelt! En waar jij wat aan hebt.
Liefs Hendrike
Een reactie posten