Vanmiddag de eerste sessie van de jongerengroep gehad. Het was heel bijzonder, zo kan ik het toch wel noemen. We zijn met een groepje van 5 jongeren. Drie meiden en twee jongens. Allemaal jongeren met een 'kankerverhaal', twee meiden zijn genezen, maar de jongens zijn evenals ik niet meer te genezen. Allemaal hebben we een andere vorm van kanker (gehad), maar allemaal zien we er op het eerste gezicht niet ziek uit, allemaal hebben we zin om te leven en is ' vechten' het wapen.
Ik denk dat ik er veel aan ga hebben, maar het is ook erg moeilijk. Heel bijzonder wat ik allemaal voelde, wat een medelijden met de jongens die niet meer te genezen zijn en erover praten alsof het niets is. Het raakt me en ik realiseer me op dat moment niet dat ik in precis hetzelfde schuitje zit... Vlucht ik? Vecht ik? Of bevries ik? Deze vraag stond vandaag centraal en ik Vecht, Vlucht en Bevries...
Ik bevroor toen ik de diagnose kreeg, ben als een gek aan het vechten om nog zo lang en zo veel mogelijk te genieten maar soms vlucht ik ook. Wil ik even weg van de kuka en haar angst en stress, doe ik leuke dingen en wil ik even niet weten wat er aan de hand is. Alle strategieën hebben hun kracht, het is de kunst ze op de juiste momenten te gebruiken en dat ga ik leren de aankomende weken bij de jongerengroep.
Nogmaals ik ga er vast veel aan hebben ik moet alleen echt zorgen dat ik me niet teveel druk maak om de andere groepsleden, Niet egoïstisch bedoeld, maar hun lijden kan niet meer bij het lijden van mij. Maar dat zal wel goed gaan...
De strategie van het vluchten is vanavond alweer ingezet. We hebben lekker gesport en zijn lid geworden. Ik heb met de sportschool kunnen regelen dat ik elk moment mijn lidmaatschap op kan zeggen. Ook kan ik het een maand bevriezen (om maar even in de termen van vluchten, vechten en bevriezen te blijven). Mocht ik, en hopelijk duurt het nog een tijdje, aan de chemo gaan en me een tijd niet goed genoeg voelen om te sporten, dan kan ik dus ook een maand niet komen zonder te betalen. Voor JW geldt precies hetzelfde dus dat is erg fijn.
Het sporten op zich ging goed, ik kon even lekker mijn hoofd leegmaken en het doet me toch wel goed dat mijn lichaam nog wat kan. Ik heb niet al te veel gedaan, maar wel even alles weer in beweging gezet.
1 opmerking:
Het zal zeker bijzonder zijn geweest, leeftijdgenoten te ontmoeten die ook kanker hebben . Ik hoop dat je veel hebt aan deze sessies, al zal het soms confronterend, maar ook heilzaam zijn. Heel herkenbaar van allemaal. Ik heb in 2007 bij een groep gezeten, ook met de partners, waarvan 2 niet beter zouden worden en 2 wel, inmiddels zijn er twee mensen overleden. I persoon was genezen, maar overleed aan een hersenbloeding. Ik ben er nog steeds. Ik heb er wel heel veel aan gehad, ook Marian. We gingen de bijeenkomsten zelfs missen.Geniet van elke dag, goed hoor dat je zo bezig bent met sporten.
Liefs Ibella
Een reactie posten