Zo we zijn weer terug uit de sneeuw. Het weekje weg was heerlijk, maar het is ook heerlijk om weer thuis te zijn. Bij thuiskomst lagen nog wat sinterklaaskadootjes te wachten, bedankt sinterklaas!
Ik heb echt van het weekje kunnen genieten en verbazingwekkend weinig aan de kuka gedacht.
Op de terugreis in de auto ging ik nadenken over de komende weken en dan realiseer je je wel hoe gek alles is. Vrijdag moet ik weer naar het VU, mnisschien word ik wel opgenomen ivm het vocht, hoeveel dagen zou dat zijn?
We hebben alles nog lang niet verwerkt, zijn vooral druk bezig geweest met ziekenhuisbezoeken, dagjes weg, stressen over het aanslaan van medicijnen, bezoekjes aan vrienden en familie
Allemaal heel gezellig, waardevol en ook nodig maar ik heb het gevoel dat de klap nog moet komen. Ik heb tijd nodig om mijn leven een draai te geven en daaraan te werken. Ik durf een beetje in de toekomst te kijken en te plannen. Ik wil weer dingen oppakken die ik altijd deed: werken, JW wil weer aan het werk, ik wil weer alleen thuis kunnen zijn en nog zoveel meer kleine dingen.
Soms lijkt het wel alsof alles gewoon doorgaat , er niets aan de hand is, en alles een hele lange vervelende droom is...
Je vergeet (gelukkig) soms gewoon dat je heeel erg ziek bent..
1 opmerking:
Ja, lieve meis, ik hoop voor je dat je nog heel lang het vergeten mag en doen alsof er niets aan de hand is.
liefs Ibella
Een reactie posten