Zoals ik me de laatste dagen voel is heel onwerkelijk. Ik kan best weer een aantal dingen doen zoals een beetje: zwemmen, fietsen,winkelen, me druk maken om domme dingen;) etcetera. Dat alles maakt dat het soms net lijkt alsof er niets aan de hand is. Natuurlijk herinneren de dagelijkse injecties, pijntjes in mijn rug, de pukkels in mijn gezicht en niet te vergeten mijn grote vriend de erlotinib mij er dagelijks aan dat het leven voor mij niet meer normaal is.
Jw en ik proberen relaxed te blijven over hoe ik me voel. Voor hetzelfde geld blijkt volgende week dat ik overal uitzaaiingen heb. Dat mijn lichaam me voor de gek kan houden weet ik inmidddels wel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten