Vandaag lekker een dagje thuis wat ook wel een keer fijn is. Gewoon om even lekker uit te rusten, had ik toch wel even nodig. Lekker een boek lezen en thee gedronken met JW.
Ook even wat huishoudelijke dingen in huis gedaan, zoa lang het nog kan zoveel mogelijk doen! Merk nu wel aan het einde van de avond dat ik moe ben en dat ik weer wat steken in mijn rug krijg. Probeer er maar niet te veel aan te denken.
De emoties beginnen de laatste dagen steeds meer los te komen en dit ervaar ik niet als negatief. JW en ik kunnen over heel veel dingen praten, zelfs over dingen waar je het nu eigenlijk niet over wilt hebben. Ook over dingen die we moeten gaan regelen en het invullen van je leven nu.
De emoties zijn anders dan de paniek die ik een paar weken geleden voelde. Toen kon ik niet slapen van angst en ellende. Nu is het puur verdriet, waarbij praten en tranen helpen om je beter te voelen.
MIjn gezicht is nog steeds opgezwollen, rood en vol bultjes hehe klinkt goed he;)
Vooral bij het opstaan zitten mijn ogen bijna helemaal dicht, in de loop van de dag wordt het minder. Ik heb Postmus hieover gemaild maar nog geen reactie gekregen. Ben er na een tijdje googelen in ieder geval achter dat het een bijwerking van de medicijnen kan zijn...
1 opmerking:
hey karin,
Wat goed dat je weer wat dingen kan ondernemen. Klinkt goed zo'n lekkere wandeling! Bis Bald
Annelies
Een reactie posten