Ook al voel ik me fysiek redelijk goed, mentaal heb ik het echt niet makkelijk. Ik kan niet echt rust in mijn lijf vinden. Gisteren was een rare dag en ook vandaag kan ik niet echt mijn draai vinden. Ik werd pas om 1100 uur wakkker en ik kwam niet op gang. Ik heb een erg kort lontje en om het minste of geringste kan ik in huilen uitbarsten of geïrriteerd zijn. Misschien dat het wel te vergelijken is met overspannen zijn ofzo. Ik heb nooit meer echt rust en even niets aan mijn hoofd, hele kleine dingetjes die er dan bijkomen zijn al snel teveel.
Gelukkig hebben we het weekeind verder niet veel gepland en kan ik wel samen met JW doen waar we zin in hebben. Ik vind het ook niet gek dat ik me af en toe zo voel en wil vooral het gevoel toelaten maar voor mijn omgeving en vooral JW is het niet altijd leuk.
3 opmerkingen:
Lastig toch,heel veel sterkte en ik hoop dat je wat rust in je hoofd krijgt.
Ook je parnter en omgeving doet mee in het ziek zijn. Dat is lastig, want dat zie je zelf ook en dat voelt helemaal niet fijn.
Gelukkig is er nog een rustige zondag om samen leuke dingen te doen.
Geniet er van meis.
Dit is dan toch de spanning die dit veroorzaakt, het afwachten wat er gaat gebeuren. Het zo gefixeerd zijn op je lichaam, het weten dat de kanker niet rustig is, geeft juist veel onrust in je hoofd. Ik hoop dat jullie voor vandaag iets leuks kunnen doen. Een flinke wandeling met z`n tweeën, alvast een beetje trainen voor de wintersport. Lichaamlijk bezig zijn is voor de geest goed.
Sterkte en liefs Ibella
Een reactie posten