Ik kom net terug van een etentje bij de italiaan die hier vlakbij ons zit. Ik was er nog niet zo vaak geweest, maar heb er heerlijk gegeten met twee ex-collega's. Heerlijk gegeten, bijgekletst en gelachen. Ik mis dan toch wel weer mijn oude leven . Zeker toen ik op de fiets terugreed. Ik reed op een oude fiets van JW en heb daar ook en hele tijd op gefietst van en naar het werk.
Ik merk wel dat mijn wereld toch kleiner wordt op een bepaalde manier en dat ik het mis om soms even helemaal niet met mijn ziek zijn bezig te zijn. Toch is terug naar het werk gaan geen optie voor me, zeker niet gezien de laatste scan die ik had. Ik concentreer me maar gewoon lekker op de weer naderende vakantie , het skieen en samen met familie zijn.
2 opmerkingen:
Collega's of oud-collega's ontmoeten is leuk, maar kan ook confronterend voelen.
Dat is lastig.
Fijn dat jij je nu wel kunt concentreren op de komende wintersport vakantie, samen met je familie.
Geniet daar ook maar lekker van en haal daar de krachten uit die je nodig hebt, om de moeilijke zaken te trotseren.
Fijne dag meis.
Liefs Marjolijn.
Ja, je leven veranderd totaal, het wordt inderdaad kleiner. Het draait nu om ziek zijn, maar zoals je zegt terug gaan naar het werk, werkt ook niet. Daarom zijn de contacten goed en heel plezierig, probeer dat zo lang mogelijk vast te houden en geniet van de etentjes. Met een ski vakantie in het vooruitzicht, samen met je familie, zijn de gouden randen.
Liefs Ibella
Een reactie posten