JW en ik werden moedeloos wakker. Nou eigenlijk werd JW moedeloos wakker ik was in een roes van verdoving. De nacht van woensdag op donderdag is niet goed verlopen. Steeds pijn en het bijklikken van de dipidolor kon maar 1 keer in de vier uur en hielp niet genoeg. Uiteindelijk is er via injecties aanvullende pijnstilling toegedient waardoor ik weer rustig werd. Niet naar huis dus. Ik zag het somber in vanmorgen. Thuiskom battle lost.
In de ochtend kwam het hoofd van de pijnstilling zelf langs. Hij begon meteen over spinale anesthesie er kleven wel wat risico's aan deze manier van pijnstilling maar goed ik heb niks te verliezen. Dus voor ik het wist kreeg ik weer een ruggeprik. Erg pijnlijk dit keer. Er werd meteen een goedje toegedient en het hielp ook meteen. Ik was van de pijn af in mijn rug. De hoeveelheid morfine die je rechtstreeks kan toedienen is veel lager dan oraal of via een spuitje voor het zelfde effect. Een factor 300. De morfinepleister werd verwijderd en ook de dipi pomp. En ik werd helderder en helderder. Ik kreeg weer een sprankje hoop op naar huis gaan.
Ik kreeg in de middag enorme buikkrampen. Zo heftige buikkrampen dat mij het horen en zien veging. Van alles geprobeerd uiteindelijk bood een dipishot met een shot van een darm ontspan goedje soelaas. Ik heb weer een overleg gehad met een hele groep artsen. Afgesproken is dat we weer kijken hoe het gaat en dan eventueel naar huis met de spinale anesthesie. Ik was mooi rustig en helder en pijn vrij. Niks aan de hand, het naar huis gaan bleek weer dichterbij te komen.
Helaas kreeg ik rond 19:00 uur weer enorme buikkrampen. Tegendruk, klysma, warme handoeken etc niks hielp. De pijn van de buik ging over naar de rug. Enorme rugpijn kreeg ik. Dus ik klikte op het kastje. Niks geen verlichting. Internist er weer bij en ik lag voor ik het wist weer op de uitslaapkamer aan de monitor. Ze hebben allerlei goedjes in mijn ruggenmerg gespoten. Niks hielp. Ik had demonische pijnen inmiddels in mijn rug en schreeuwde de hele uitslaapkamer bijelkaar. Toen kreeg ik weer een shot dipi en een slaapmiddel. Dat werkte. Ik lig nu te slapen. Geen idee wat er gebeurd als straks de dipi is uitgewerkt.
22 opmerkingen:
Blijf daar nou maar Caroline, want ik ben bang dat het je thuis nog slechter zal vergaan. Maar pfffffft wat moet jij een pijnen doorstaan. Ik heb het zo met jullie te doen....
De woorden ontbreken. Al maanden lees ik mee, maar hoe reageer je op iemand die zo jong is en zo ziek? Persoonlijk kennen doe ik je niet, meeleven doe ik wel. Heel veel sterkte en kracht. Hopelijk kunnen ze nu snel je vreselijke pijn bestrijden.
Jacqueline
Wat moeilijk allemaal.
Veel kracht en sterkte voor jullie en allemaal om jullie heen.
Hoi Caroline,
Ik werd vanochtend wakker met wat spierpijn en stramme botten van de volleybaltraining van gisteren, maar realiseer me nu dat ik niet zo moet piepen...;-)
Ik hoop dat de mensen van de pijnbestrijding kunnen inzoomen op de oorzaak en deze vervolgens met het juiste middel kunnen onderdrukken. Als je geen kant op kunt van de pijn, dat wens je niemand toe.
lieve caro en hoi jw,
hoeveel pijn moet een mens hebben,,vreselijk te lezen caro,,,,ik maar denken dat pijn lijden in deze tijd niet meer hoeft,ik hoop dat je met deze medicatie naar huis kunt ,maar dan moet het echt wel goed zijn ,zo geen woorden ........denk aan jullie en je familie....liefs,thea
wat vreselijk zo een pijn te moeten lijden hopelijk gaat het vandaag toch wat beter en kunnen ze er voor zorgen dat je samen met je ventje naar huis mag ,maar niet als je zo'n pijnen hebt want zo een onmenselijke pijn hoeft niemand te beleven ik ken je niet maar volg al lang je verhaal en pffff vind het zo jammer maar je hebt gevochten als een leeuwin ijn grootste respect voor zo een moedige vrouw
We willen laten weten dat we aan jullie denken.
We leven met jullie mee.
Heel veel liefs uit Almelo
René,Miranda,Liz,Jill en Yven
Lieve Karin en J.W.,
wat ongelooflijk hard om te lezen dat jullie samen deze pijnen moeten doorstaan en dat iedere 'oplossing' en toch niet 1 blijkt te zijn.
Mijn hart doet pijn voor jullie en hoop nog iedere dag een blog te lezen waarin staat dat ze de pijn onder controle kunnen krijgen.
Dat jullie van elkaar kunnen genieten en dat je rust kunt nemen.
Fantastisch om iedere dag alle reacties te zien van mensen die je kennen, maar ook mensen die alleen je blog lezen. Zoals ik eerder al mailde je hebt met je verhaal velen geraakt en je zult nooit worden vergeten.
Nogmaals ik wens voor jullie dat ze een oplossing voor deze pijn vinden.
Heel veel liefs en warme knuffels.
Eva van Zuiden
Goedemorgen Caroline,
Ik zou ook zeggen blijf toch in het ziekenhuis gezien die pijnaanvallen.
Wat een lijdensweg moet je toch doorstaan. Ik leef erg met jou/jullie mee.
Liefs uit Marknesse, Monique
Jeetje Caroline, wat moet je een hoop doorstaan. Zou je niet beter toch in het ziekenhuis kunnen blijven? Snap heel goed dat je graag naar huis wilt, maar zoveel pijn en dan thuis dat moet vreselijk zijn, dat is al vreselijk in het zh.
Heel veel sterkte, ook voor JW, voor hem moet het ook vreselijk zijn.
Lieve Caroline,
Elke dag lees ik je weblog maar nog nooit een reactie achtergelaten... Nu kan ik het niet laten om een reactie voor je achter te laten. Ondanks dat ik je persoonlijk niet ken, leef ik enorm met jou, je man en verdere familie mee.
Ik bid voor jou en je familie.
Lieve kanjers,
Je wilt niets liever dan naar huis, je eigen omgeving. Of dit gaat lukken ik hoop het zo voor jou en voor JW... Caroline, dank je voor al die keren dat wij gemaild hebben, dank je dat ik je heb mogen leren kennen weliswaar niet persoonlijk. Je hebt een speciaal plekje in mijn hart.. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de oplossing gevonden wordt voor je dat naar huis kan... Lieve Caroline, wil je Kay een dikke knuffel van me geven... JW je bent een kanjer, je houdt je staande, ook jij hebt gevochten. In gedachten bij jullie.. X
Ook ik ben een zogezegde "anonieme" lezer van je blog.Nog nooit een reactie achter gelaten maar heb nu toch het gevoel mijn medeleven te moeten betuigen.
Verschrikkelijk wat je nu moet doorstaan(en je naasten die niets meer voor je kunnen doen dan er zijn).....
Veel kracht,warmte en sterkte wens ik jullie toe...
Karin
Een mens kan veel lijden maar dit is onmenselijk. Te jong, veel te jong om dit nu al te moeten doorstaan. Nu al te weten dat jouw leven binnenkort eindigt. En toch breng je steeds weer de energie op om te blijven knokken, te blijven vechten. Wat heb ik ongelooflijk veel respect voor jou en ook voor JW. Machteloos moet hij zich voelen...en toch samen zo sterk kunnen zijn. Jullie zijn bikkels zoals ik nooit eerder meegemaakt heb.
Nogmaals, jullie verdienen alle respect.
Heel, heel veel sterkte.
C.
Heel veel sterkte voor jou, JW en familie.
Bedankt voor je woorden.
Je bent een voorbeeld voor velen. Een vechterje, hoe jij hebt gevochten!! Niet eerlijk dat je nu zoveel pijn moet lijden!
Van het begin hebben wij je blog gelezen maar nog nooit een reactie achter gelaten. Maar wij willen laten weten dat we het verschrikkelijk vinden dat je zo'n pijn moet doorstaan. Wij hopen dat ze de pijn op de één of andere manier nog dragelijk kunnen maken zodat je nog naar huis kunt gaan.
Jij en JW zijn kanjers.
Heel veel liefs en een dikke knuffels van
Harry, Marian, Martijn, Remco en Melissa.
zo sterk en zo niet eerlijk!
Ik heb via je blog en via Robert en zijn broers vernomen hoe het met je gaat. Je verdient het niet om dit te moeten meemaken. Weet dat we aan je denken! heel veel sterkte en kracht gewenst samen.
liefs Karen (vriendin Robert)
Caroline,
Al enige tijd lees ik jouw blog en heb zoveel enorm veel bewondering en respect voor jou. En voor JW, je familie en andere mensen die dicht bij jou staan. Wat een vechtlust en kracht straal jij uit, enorm. En dan nu zoveel pijn te moeten doorstaan, wat een oneerlijke strijd.
Ik wens jou mooie, liefdevolle, pijnvrije momenten samen met al je lieve mensen om je heen.
Dankjewel voor het meelezen van jouw blog, ik denk aan jou.
Warme, lieve groet Lisette
Lieve Karin en JW,
Ook wij lezen en leven met jullie mee. Wat een oneerlijke strijd.
Wij willen jullie en jullie families veel sterkte, kracht en moed toewensen in deze zware tijd.
Léon, Anneke en Eline
lieve caro en jw,
via je ouders zijn we steeds op de hoogte,en we lezen elke dag je blog.
hoeveel pijn kan een mens hebben.
kippevel iedere keer als we je blog lezen. wat een kracht moet jij niet hebben om steeds weer alles te ondergaan zodat je naar huis kunt, samen met jw.ook grote bewondering voor jw.
de pijn die jij moet lijden is niet menselijk meer.
we hopen heel erg, dat je naar huis mag vandaag.
en de pijn ook thuis onder controle is.
we denken aan jou en jw.
dikke kus
ad en miep uit zwijndrecht
Af en toe heb ik je blog gevolgd en ik schrik ervan dat het nu zo slecht met je gaat. Ik ben er stil van.
Wat ik je nog wil zeggen is dat jouw openheid, moed en levenslust op mij echt een enorme indruk hebben gemaakt.
Ik leef met je mee en wens jou en je man héél veel sterkte in deze afschuwelijk zware tijd!
Lieve Caro,
Ik ben je Hyvesvriendinnetje.
Ik lees je blog dagelijks.
Meid wat leef ik met je mee.
En wat hoop en duim ik voor jou dat de wensen die je nog hebt heel snel mogen uitkomen!!!
Zo pijnloos mogelijk naar huis. In je eigen omgeving met JW. Dat kan ik me zo goed voorstellen.
Verder ben ik sprakeloos. Woorden schieten tekort. Een gezegde die nu wel heel erg waar is.
Weet dat er veel mensen met je meeleven met veel liefde.
Liefs Miranda.
(Je Hyvesvriendin ontmoet via de kakelsite)
Een reactie posten