Ik heb vanmorgen zelf gedouched! Ok met hulp van JW hier en daar maar toch best wel zelfstandig. HEERLIJK is dat. JW had ook snel mijn bed verschoont. Dus ik was helemaal schoon, nieuwe pyama aan en een schoonbed. Lekker kan dat zijn. Het ging best goed dus vanmorgen. De zaalarts vond dat ook. Hij zei vanmorgen:"Je ziet er beter uit dan de laatste dagen. Dat kan ik van je man niet zeggen." Hij keek naar JW en vroeg"Kun jij wel slapen?". Het antwoord van JW was "Ja" en daarmee was de kous af.
Ik was dus vanmorgen positief. Ik had ook een hele boterham op en best veel babbels. Helaas kwam aan alle positiviteit een einde toen ik weer moest overgeven. Ik kreeg ook weer pijn dus een extra shot dipidolor. Ik krijg trouwens weer morfine pleisters. Ze denken dat de misselijkheid toch weinig te maken heeft met de morfine maar eerder met de metastasen in mijn hoofd. Als escalatie pijnstiller kan ik dan methadon gebruiken. Zo willen ze me voorbereiden op een situatie dat ik zelf de pijn kan bestrijden zonder injecties.
Daarna kwam een mevrouw langs voor het consult over mijn transfer naar huis. We hebben alles doorgesproken en ze gaat een bed enzo voor thuis aanvragen en kijken wat voor zorg ik thuis nodig heb. Als ik zo praat daarover ben ik toch erg bang dat ik niet lang meer leef. Ik vraag me vaak af hoe lang ik nog heb en wat de doktoren nog kunnen doen. Ik weet dat het niet veel is, maar misschien nog iets? Heel belangrijk daarin is natuurlijk de uitslag van de testen van de lUmbale punctie. Wat en of er nog wat kan als de uitslag niet goed is weet ik zo snel ook niet.
Onvermoeid zette ik mijn tanden in mijn het warme middageten. Als snel werd het me eigenlijk teveel. Ik heb een aardappel, wat vlees en een bijna heel toetje op. Na een paar uur kwam dat echter ook weer naar buiten. Moedeloos word je ervan.
Wat wel een opkikker was dat AS vandaag eventjes bij mij was. Ze had een hele leuke kleurplaat gemaakt op school speciaal voor mij die nu aan de muur hangt hier.
Een tijd terug heb ik een document geschreven met daarin mijn laatste wensen. Gisteravond heb ik JW gevraagd om hem voor te lezen aan mij. Ik kon mij nog helemaal vinden in de tekst en daarom heb ik vanmiddag gevraagd aan mijn zusje om in bijzijn van mijn ouders en JW het document voor te lezen. Het was best emotioneel maar ik ben blij dat alles nu duidelijk is voor iedereen. Er zitten nog wel wat openeindjes hier en daar in maar hoe ik de basis dingetjes wil weet mijn familie en JW nu. Ik vond het een erg fijne middag met mijn familie en JW.
In de avond heb ik een pannekoek met stroop gehad en een half roomijsje na als desert. Daarna heb ik geslapen maar JW gevraagd mij te wekken om 20:30 uur. Want ik wilde perse "overspel" zien op nederland 1. JW heeft speciaal daarvoor televisie aangevraagd. Dus om 20:30 wekte JW mij, kroop half bij mij in het ziekenhuisbed en zo hebben we samen de serie bekeken. Ik vond het heeeeeeerlijk en nu kan ik weer meepraten als J en K langskomen. JW bleef stiekum nog even half in bed liggen en ik heb zelfs beetje tegen hem aan kunnen slapen.
Het is nu 22:15 en ik heb nog niet gespuugd. Afkloppen. Wel al weer een methadondrankje en een dipidolorshot gehad maar GEEN pijn nu.
Ps
Mijn assistent heeft een type fout gemaakt in de Lumbale punctie post van dinsdag. Er stond Limbale punctie. Gelukkig worden mijn blogs steekproefs gewijs gecontroleerd door een artsblogcontroleurlotgenoot dus die fout was snel aan het licht. Thnx! :-)
8 opmerkingen:
Pfffffffft wat een verhaal en wat een sores maak jij toch mee.
Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik zeggen moet en dan haal ik maar een paar anekdotes naar boven. Uiteraard weet ik ook niet of jij daar wel op zit te wachten.
Heel goed dat je alles in grote lijnen op papier hebt...ik ben ook heel blij dat ik dat vorig jaar gedaan hebt en ik heb toen een copy naar Marc's broer gestuurd.
En of het nou nog een paar weken of maanden of misschien wel jaren duurt...je hebt het zwart op wit staan en daar gaat het om.
Ik hoop dat je heel snel thuis mag zijn.
Dag sterke vrouw, ik ben een kanker-lotgenootje en ik loop iets op je achter, maar wordt ook palliatief behandeld. Jouw weblog kwam ik toevallig tegen op het internet en ik ben onder de indruk van je verhaal. Wat naar dat je zo jong al zoveel narigheid hebt doorstaan. Ik hoop dat je nog veel liefdevolle momenten meemaakt. Mag ik je een flinke knuffel geven?
Esther Immerzeel, borstkankerhelpwatnu.wordpress.com
Potverrrrrrr, wat is dit toch moeilijk. Wat een ellende maken jullie toch mee.
Knap dat jullie je laatste wensen met je familie hebben besproken, ik kan me wel voorstellen dat het je een goed gevoel heeft gegeven. Maar het blijft natuurlijk altijd moeilijk.
Fijn dat jullie samen in bed naar Overspel hebben kunnen kijken en dat je ook nog even lekker tegen JW aan hebt kunnen slapen. Dat geeft je toch een vertrouwd gevoel.
Ik hoop dat je pijnvrij blijft, dat je niet meer hoeft spugen en dat je snel weer naar je eigen huis kan.
JW bedankt weer voor dit blog.
Dikke knuffel, heel veel liefs en sterkte.
Jose.
Moeilijk allemaal meis.
Maar je bent sterk.
Goed van je dat je rust creeert, door je laatste wensen kenbaar te maken aan de mensen om je heen.
Ook fijn dat er vanuit het ziekenhuis vanalles wordt geregeld om zo snel als mogelijk is weer naar huis kan gaan.
Sterkte met alles, denk aan je.
lieve caro ,,en super man jw!!!!
ik lees,ik ,lees en had al een grote bewondering voor je,ik vind jou zo ongel;ofelijk ,,,ik hoop zo dat je snel naar huis mag en dat je iedere avond fijn samen met jw kunt tv kijken en tegen hem aan kunt liggen ,wat een fantastich stel!!!!! knap van je dat je zelf hebt kunnen douchen,,,ik denk aan jullie,,,,,
liefs,thea
Hoi lieve karin en familie,
Ik weet niet of ik je mailadres goed heb en mijn mail dus is aangekomen, vandaar dat ik ook hier nog even reageer! Karin je hebt een grote rol gespeeld in een belangrijke fase van mijn leven. Ik heb heel veel leuke herinneringen aan je en er komt zowel prive als in mijn werk regelmatig een situatie voor dat ik een flashback krijg aan een moment van ons samen. Het doet me pijn om te lezen hoe het nu met je gaat. Ik hoop dat er nog een behandeling voor je is, waardoor je je weer beter gaat voelen zodat je samen met Jw, ouders, zusje en aanhang nog veel mooie momenten mag beleven. Heel veel liefs van je afstudeergenootje Susan
Caroline en JW,
Ik heb diep respect voor jullie, maar weet even niet wat ik aan opbeurende woorden kan gebruiken om deze situatie waarin jullie nu verkeren, een beetje dragelijker te maken. Ik ga dat dus ook niet proberen.
Ik wens jullie heel veel fijne momenten nog samen en hoop voor jouw Caroline, dat je die pijnvrij en niet misselijk mag door brengen.
Lekker in je eigen huisje, je eigen omgeving.
Heel veel sterkte.
Wat een ellende toch... 'k Zou je zoveel meer wensen, jammer genoeg kan ik niet meer dan hier een reactie neerschrijven. Ik hoop zo dat ze je pijnvrij krijgen, dat lijkt me de eerste prioriteit nu, dat de uitslagen die volgen toch nog al bij al meevallen, dat er nog hoop is op verbetering, dat je nog wat kan genieten, dat het overgeven stopt, dat je nog een hele tijd hier kan zijn...
Veel sterkte!!!!
Een reactie posten