Pissig

Vandaag hadden we een verjaardagsfeestje van het neefje van JW. Het weer was nog steeds superlekker dus we zaten gezellig met met iedereen in de tuin.

Ik voel me fysiek erg goed (niet zo gek na een positieve scan), maar mentaal is het toch wel zwaar. Juist omdat ik me zo goed voel ben ik zo zat van die kuka. Mensen die vragen hoe het gaat en je meelevend aankijken, ik vind het heel fijn als mensen me dat vragen, maar soms dan heb ik geen zin om uit te leggen hoe ziek ik ben. Zeker niet als ik me goed voel. De kuka is er altijd en overal ook al voel ik het niet.
Het liefst pak ik mijn leven weer op. Maar nee..je hebt kuka ..
Maar ja altijd maar 'genieten', 'leuke dingen doen' blabla dat is wel fijn om nog te kunnen doen, maar echt gelukkig word je van het opbouwen van een toekomst. Ik leef en leefde echt niet alleen maar met mijn gedachten in de toekomst, was niet alleen maar bezig met later, maar je dacht wel na over kinderen, je ambities in je werk, samen oud worden ,reizen die je wilde maken, klussen\projectjes die je nog wilde doen in huis, meegaan in de flow van het leven.
Mijn oude leven oppakken gaat niet meer en ik merk dat ik behoorlijk moeite krijg met het vinden van een nieuwe balans.

Nu zit ik dus in de basis emotie "kwaad" zoals ze het in het Behouden Huys zouden zeggen. Ik denk dat mijn therapeute het trouwens schitterend vindt als ze hoort dat ik kwaad ben omdat het een nieuwe fase is. Ik wil doorgaan zoals alles was en dat kan niet. En daar word ik kwaad van op dit moment.

Ik ga maar slapen, JW moet morgen weer vroeg in de auto zitten en het wordt toch geen vrolijk verhaal in deze bui.